Ετικέτες

17.1.18

Διάλογος του Μεγάλου Αντωνίου μετά του Αγγέλου


Οτος Μακάριος κα Πανθαύμαστος ββς κα Πατρ μν ντώνιος μέγας, ες καιρν πο ερίσκετο ες τν ρημον κα σκήτευεν, φάνη πρς ατν γγελος Κυρίου ες σχμα Καλογήρου, κα ς τν εδεν σιος, καμε πρς ατν μετάνοιαν.


δ γγελος επε πρς ατόν· «Ελόγησον Πάτερ γιε.»


δ γιος νομίζοντας τι ενε καλόγηρος π τος κεσε ρημίτας, λέγει πρς ατόν· « Θες συγχωρήσοι σε τέκνον μου» κα πλησιάσας πρς τν γγελον επεν ες ατόν· «ς περιπατήσωμεν μαζ λίγον δρόμον» κα περιπατντες επεν σιος· «θαυμάζω, δελφ ες τν θεωρίαν σου κα ες τν νεότητα κα ες τν εμορφίαν πο χεις κα κπλήττομαι, διότι τοσοτον κάλλος δν εδον ες λλον νθρωπον κα δι τοτο στοχάζομαι πς δν εσαι νθρωπος. Λοιπν ρκίζω σε ες τν Θεν το ορανο κα τς γς ν μο επς τν λήθειαν.»

δ γγελος ποιήσας μετάνοιαν, λέγει πρς τν γιον· «Πάτερ γιε, μ βλέπεις, γ νθρωπος δν εμαι, λλά, γγελος το Θεο, κα λθα ν σ διδάξω μυστήρια το Θεο, κενα πο δν ξεύρεις, κα τ ποα πιθυμες ν μάθς· λοιπν ρώτα με τι θέλεις ν σο επ.»

Τότε πεσεν γιος κα κανε μετάνοιαν το γγέλου λέγοντας· «Εχαριστ σοι Κύριε Θεός μου, τι μο πεμψας δηγν δι ν μο φανερώσ κεκρυμμένα μυστήρια, τ ποα πιθυμοσα ν μάθω.»

δ γγελος επε πρς τν γιον· «ρώτα με λοιπόν.»

δ γιος ποκριθείς, επεν· «Ες τν αώνιον κενον κόσμον, γνωρίζονται ο ποθαμμένοι νθρωποι νας τν λλον;»

δ γγελος ποκριθείς, επε, πρς τν σιον· «Βλέπεις ες τοτον τν κόσμον πο φ᾿ σπέρας κοιμονται ο νθρωποι, κα τ πρω ταν ξημερώσ παντνται νας τν λλον κα χαιρετονται κα συνομιλον ς φίλοι, ναφέροντες τ σα εχον προμελετήσει, τοιουτοτρόπως γίνεται κα ες κενον τν Κόσμον, κα νας τν λλον γνωρίζεται κα συνομιλε, κα καθς νας νθρωπος δν γνωρίζει λλον δ κα ρωτντας μανθάνει ποος εναι, οτω γίνεται κα κε· πλν ο δίκαιοι μόνον γνωρίζονται, ο μαρτωλο μως διόλου.»

Λέγει του γιος· «Επέ μοι κα τοτο παρακαλ σε, ταν εγαίνει ψυχ π τ κορμ το νθρώπου, τ γίνεται; Κα τ μνημόσυνα διατί τ κάμνουσι; κα τί φελος δίδουσιν ες τος ποθαμένους;»

Λέγει του γγελος· «κουσον, πάτερ γιε, ψυχ φο εγει π τ κορμί, τν λαμβάνουν ο γγελοι κα τν πάγουν ες τν ορανν -δι ν προσκυνήσ τν Κύριον μν ησον Χριστόν· γίνεται μως κα τοτο, τι π τν ορανν ως τν γν εναι τάγματα δαιμόνων, τ ποα λέγονται ναέρια Τελώνια τν ψυχν, κα παιτοσιν κενα τ πονηρ πνεύματα τν ψυχν κα φέρουσιν τ κατάστιχά των ες τ ποα εναι γραμμέναι ο μαρτίαι τν νθρώπων, κα τ δείχνουν ες τος γγέλους· λέγοντες ες ατούς, τι τν δενα μέραν ες τς τόσας το μηνς ποίησε τν δενα μαρτίαν, δηλαδ δ κλεψεν, κε πόρνευσεν, δ μοίχευσεν, κε μαλακίσθη, ες τν δενα τόπον επε ψέμματα· ες λλον καμεν λλην μαρτίαν κα πάλιν ν κενος νθρωπος καμε καλοσύνην ξέρουν κα ο γγελοι τ δικά των κατάστιχα μ τ ποα δείχνουσι κα ατο πόσας καλοσύνας καμεν ες τν ζωήν του, δηλαδ λεημοσύνην, λειτουργίαν, νηστείαν, προσευχήν, σαρανταλείτουργον, λλας καλς ρετάς, κα ν ερεθσιν περισσότεραι α καλοσύναι ρπάζουν ο γγελοι τν ψυχν κα τν ναβιβάζουν ες τ δεύτερον σκαλούνι, κα κε ερίσκουν λλο τάγμα δαιμόνων, δυνατώτερον τρίζοντες τ δόντιά των, σν γριότατα θηρία, κα βρίζουν τν ψυχν κα πάσχουν ν τν ρπάξουν π τς χερας τν γγέλων, γίνεται μία μεγάλη διάλεξις κα μέγας θόρυβος δι ν δυνηθον ο γγελοι ν λευθερώσουν τν ψυχν κείνην π τς χερας τν δαιμόνων, κα ν λευθερωθ ναβαίνει ες τ τρίτον σκαλούνι· κα κε εναι λλο τάγμα δαιμόνων δυνατώτερον κα γριότερον κα γίνεται μέγας γών, πολ σύγχυσις κα ταραχ ες ατούς πς ν κερδίσωσι τν λεεινν κείνην ψυχήν, ο γγελοι π τς χερας τν μιαρν δαιμόνων κα ν λυτρωθ κα π ατούς, πάγουν κα ες τ παραπάνω σκαλούνιον, ως ο ν φθάσ ες τ βδομον, κα κε εναι λλο τάγμα δαιμόνων πο λέγεται τς πορνείας· κα τς διηγήσεται πάτερ γιε, τν τοσαύτην ταραχν κα τν θόρυβον πο κάμνουσι κα φοβερίζουν τν ταλαίπωρον κείνην ψυχήν, κα ν τύχ καλόγηρος, τότε γίνεται κομα σφοδρότερος θόρυβος· λέγοντες ες κείνην τν λεεινν ψυχήν· πο πάγεις, πο σ πόρνευσες κα μόλυνες τ γγελικν σχμα· ποστρέφου ες τ πίσω κα πήγαινε ες τ σκότος κα τν βρομερν τόπον το δου. λλοίμονον λοιπν ες ατήν! κα ποα γλσσα δύναται ν διηγηθ τν τοιαύτην τιμωρίαν πο κάμνουν ο δαίμονες ες τν κατάδικον κείνην ψυχήν! γ τίμιε Πάτερ, εμαι γγελος, κα πάλιν φρίττω, πόσον μλλον ν μ τρέμ κείνη ψυχ τν τοιαύτην παίδευσιν πο λαμβάνει! Ἐὰν μως ξ ναντίας ερεθ ψυχ καθαρ π μαρτίαις τν ρπάζουν ο γγελοι κα ναβαίνει χαίρουσα ες τν Χριστόν, τότε βλέπει τος χορος τν γγέλων τν γίων ποστόλων, τν λαμπρότητα κείνην τν ριστον, κα κούει τν γγέλων τν μελδίαν κα τ κάλλος κενο τ μήχανον.

ρώτησε δ σιος· «Κα τ μνημόσυνα διατ τ κάμνουν;»

πεκρίθη γγελος· «α τρες γίνονται, πειδ επα τι ες τς τρες μέρας ρχεται ψυχ κα προσκυν τν Κύριον μν ησον Χριστόν, κα δι τοτο φαίνεται πς πέμπονται, σπερ κανίσκιον ες τν Κύριον, πρ τς ψυχς ταύτης· κα μετ τν προσκύνησιν τν περνον πάλιν ο γγελοι κα δείχνουν ες ατν τος τόπους πο περιπάτησεν μ τ σμα κα τς νθυμίζουν τς πράξεις, πο ες ατος καμε, λέγοντες ες ατήν, δ κλεψες, κε πόρνευσες, λλο φόνευσες, κε βλασφήμησες κα κολούθως τς νθυμίζουν λας τς μαρτίας πο ες λην τν ζων καμε, κα πάλιν τς δείχνουν σα καλ πραξε· δηλαδ δ κανες λεημοσύνην, κε νηστείαν, δ λειτουργίαν, κε μετάνοιαν, δ παράκλησιν, κε γρυπνίαν, δ προσευχήν, κε γονυκλισίαν κα σα λλα γαθ πραξεν ες τς μέρας λας τς ζως της· κα τν ννάτην μέραν πάλιν ρχεται ες προσκύνησιν κα δι τοτο κάμνουν τ μνημόσυνα κα τς λειτουργίας πρς φελος τς ψυχς κα δι τοτο εναι νάγκη ν γίνωνται τ μνημόσυνα. Παίρνουσιν ατν πάλιν ο γγελοι κα τν πάγουν ες τν Παράδεισον κα τς δείχνουν τος κόλπους το βραάμ, κα σακ κα ακώβ, τς ναπαύσεις τν δικαίων, κα σν δ τς κατοικίας κείνας τς ραίας κα θαυμαστάς, παρακαλε τος γγέλους δι ν σταθ κε κα ατ ες κενα τ γαθ τν δικαίων· παίρνοντάς την δ πάλιν π κε, τν πάγουν ες τν κόλασιν κα τς δείχνουν πς κολάζονται ο μαρτωλοί, λέγοντες ες ατήν, οτος στν πύρινος ποταμς (δείχνοντες τος τόπους), σκώληξ κοίμητος, τοτος στν κλαυθμς κα βρυγμς τν δόντων, κα καθεξς τς δείχνουν λας τς κολάσεις τν μαρτωλν, κα σν τελειώσουν α τεσσαράκοντα μέραι, πάγουν πάλιν τν ψυχν κα προσκυν τν Κύριον μν ησον Χριστόν, δι τοτο πάλιν γίνονται τ μνημόσυνα, πειδ μέλλει ψυχ ν λάβ τν πόφασιν θεν μέλλει ν τν διατάξ φιλάνθρωπος Θεός, ν κατοικήσ ως τν μέραν τς κρίσεως, δι ν πολαύσ μ τ διον της κορμ κατ τ ργα της.»

Τότε στενάξας γιος κ καρδίας κα δακρύσας πικρς, επεν· «λλοίμονον ες τν νθρωπον τν μαρτωλόν, πο γεννήθη, καλλίτερα τον ες ατν ν μν γεννηθ, κα μακάριος κενος δίκαιος νθρωπος ταν γεννήθ·» κα κολούθως λέγει γιος πρς τν γγελον· «Παρακαλ σε επέ μοι κα τοτο, κόλασις τν μαρτωλν χει τέλος;»

δ γγελος επεν· «Οτε βασιλεία τν ορανν χει τέλος, λλ᾿ οτε κα κόλασις ες τος μαρτωλος χει τέλος, κα ἐὰν παιρνέ τις νθρωπος κάθε χιλίους χρόνους να κόκκον π τν μμον τς θαλάσσης μίαν σταλαγματιν νερν π τν θάλασσαν, θελεν λπίσει τινς ν σωθ κανένα καιρόν, μ κόλασις εναι δι τος μαρτωλούς, κα αώνιος βασιλεία δι τος δικαίους, κα δν χουν τέλος.»

Λέγει πάλιν γιος πρς τν γγελον· «Επέ μοι παρακαλ σε κα τοτο· ποος γγελος εναι εσπλαγχνικώτερος ες τ ν παρακαλ τν Θεν δι τος νθρώπους κα ν πρεσβεύ δι᾿ ατούς;»

Κα γγελος ποκριθες επεν· «λοι ο γγελοι κα ο γιοι χουν πολλν εσπλαγχνίαν ες τος νθρώπους κα ποθοσι τν σωτηρίαν των, πλέον δ πάντων τούτων, Κυρία μν Δέσποινα Θεοτόκος χει περισσοτέραν τν εσπλαγχνίαν ες τ γένος τν Χριστιανν κα καταπαύστως δέεται ες τν Μονογεν της Υόν, τν Κύριον μν ησον Χριστόν, δι᾿ ατούς, κα δι τν παράκλησίν της στέκεται κόσμος ως τν σήμερον, πο μελλε ν᾿ πωλεσθ δι τς μαρτίας, κα δι τν καταφρόνησιν πο κάμουν ο νθρωποι πρς τν Θεν κα ες τος γίους.»

Λέγει δ γιος πρς τν γγελον· «Ποίαν μαρτίαν μισε Θες περισσότερον π τς λλας;»

ποκριθες δ γγελος επε· «Τν μιαρν περηφάνειαν, διατ ατ καμε τν πρτον γγελον κα φωτεινν ωσφόρον διάβολον, ίπτοντάς τον π τν ορανν ες τν βυσσον τς κολάσεως· μοίως π ατν τν περηφάνειαν κα παρακον ξέπεσεν δμ π τν Παράδεισον, κα Φαρισσαος ς διαλαμβάνει τ ερν Εαγγέλιον, κατεκρίθη. Κα στις πέσει ες τοτο τ πάθος, δυσκόλως εναι ν σηκωθ κα ν εγ π τν μαρτίαν, ἐὰν δν πιστρέψ ες ταπείνωσιν.»

ρωτ σε κα τοτο γιε γγελε, επεν σιος· «Ποοι νθρωποι κολάζονται περισσότερον π τος λλους; Λέγει δ γγελος πρς τν γιον· ο πόρνοι κα ο βλάσφημοι νθρωποι χουν δυνατωτέραν κόλασιν, μοίως κα ο φονες, ο μοιχοί, ο ρσενοκοται, ο κλέπται, ο προδόται, κα ο ερες ο πορνεύσαντες κα στερον λειτουργοσιν, μοίως κα ο μοναχοί, κα α μοναχαί, ο διάκονοι κα α διακόνισαι, πο μιαίνουν τ γγελικν σχμα, κα κενοι πο μεθον. πειδή, τίμιε Πάτερ, τ πεσν Τάγμα τν γγέλων μέλλει ν ποκατασταθ π τος καθαρος ερες κα Μοναχούς, δι τοτο σοι π ατος παραιτον τν κολουθίαν τους δι τ κοσμικ ργα, λλοίμονον ες ατούς, διότι μίαν μέραν ν φήσουν τν κολουθίαν κα τν κανόνα τν κκλησιαστικόν, θέλουν δώσει δι᾿ ατν λόγον ες τν μέραν τς κρίσεως, πόσ μλλον κενοι πο παραιτον λως διόλου τν ερν κολουθίαν. Λέγει δ πάλιν σιος, ο καταφρονητα τς γίας Κυριακς, δηλαδ κενοι πο δουλεύουν τν Κυριακήν, χουν καμμίαν νεσιν; Κα ποκριθες γγελος, επεν· Οαί! λλοίμονον ες ατούς, διότι καταφρονον τν γίαν Κυριακν κα τς Δεσποτικς κα Θεομητορικς ορτς κα τν γίων τς μνήμας καταφρονον, ατο καταφρονον τν Κύριον μν ησον Χριστόν, τν Μητέρα του, κα τος γίους, κα στις τιμ κα ορτάζει τς ορτς τς Κυρίας μν κα Δεσποίνης Θεοτόκου, κα τς μνήμας τν γίων, τν βοηθον κα ατοί, πειδ χουν μεγάλην παῤῥησίαν ες τν Θεόν, κα ,τι ζητήσουν το Θεο δι τν σωτηρίαν των, τ λαμβάνουν ναμφιβόλως. Ε δ κα ο νθρωποι ποδιώξουν τν φόβον το Θεο π λόγου τους, οτε τν Θεν χουν φίλον, οτε τος γίους του, πειδ κολουθον τς κοσμικς πιθυμίας, πράγματα πλαστ κα φθαρτά, κα λλοίμονον ες ατούς, διότι νθρωπος, ερεύς, μοναχός, κοσμικς στις δν τιμ τν Κυριώνυμον μέραν, Θεο πρόσωπον δν βλέπει, λλ᾿ οτε χει λπίδα σωτηρίας.»

Κα ,τι λλο θέλεις ν μάθς, επεν ες τν σιον γγελος· «ρώτησόν με, διότι εναι ρα κα βιάζομαι δι ν πάγω ες τν ορανόν, δι ν παρασταθ ες τν Κύριόν μου.»
Τότε στενάξας γιος, κα δακρύσας πικρς επεν· «Οα ες μέ! διότι γγελος το Κυρίου μου μ βίαν πάγει σώματος, ν κα ναμάρτητος, μ φόβον ες τος ορανος δι ν᾿ ποδώσ δοξολογίαν ες τν Παντοδύναμον Θεόν, μες δ πο χομεν σμα γεμάτον π μαρτίας, κα δν βάνομεν ποσς ες τν νον μας τν φόβον το Θεο, λλ καταφρονομεν τ προστάγματά του, κα δν πιμελούμεθα τν σωτηρίαν μας, τ θέλομεν πάθει;»

Τότε λέγει πάλιν γιος πρς τν γγελον· «Παρακαλ σε, επέ μοι, ποία προσευχ ρμόζει ες τν Μοναχόν;»

δ γγελος επε πρς τν γιον· «Ε μέν στιν νθρωπος γραμματισμένος, τν ψαλμν το προφήτου Δαβίδ, τουτέστιν τό, ῾Ἐλέησόν με Θεός κτλ.᾿, ε δέ στιν γράμματος, τ· Κύριε μν ησο Χριστέ, Υἱὲ κα Λόγε το Θεο το Ζντος, δι τς Θεοτόκου, λέησόν με τν μαρτωλόν᾿. Ατ προσευχ εναι δυνατωτέρα, πάρχει κα εκολωτέρα πάντων τν προσευχν, μάλιστα κα πολλο κατέλειπον λλας προσευχς κα μόνον ατν κράτησαν, νέοι κα γέροντες, μαθες κα πεπαιδευμένοι, κα σοι βουλήθησαν δι ν σωθον, ατν ναφέρουν ες τν Θεν νύκτα κα μέραν, ες τν δρόμον κα ες τ κελλία τους, ατν ν λέγουν στάμενοι κα δοιποροντες, κα ργαζόμενοι μετ πάσης ελαβείας κα πόθου· καν γρ πάρχει τοιαύτη προσευχ ες βουλέμενον σωθναι.»

Κα πάλιν σιος επεν· «πειδ λθες, δέομαί σου δίδαξόν με τν μαρτωλν κα φανέρωσέ μου κα τοτο· ἐὰν ερεθ τις νθρωπος κα διδάξ τερον κα τν λευθερώσ π τν μαρτίαν, χει τίποτε μισθόν;»

Κα γγελος επεν· «στις νθρωπος διδάξει λλον κα τν λευθερώσει π τν μαρτίαν κα σώσει τν ψυχήν του, χει διπλν τν μισθν π τν Θεόν.»

Τατα επε γγελος πρς τν σιον, κα ελόγησας ατόν, επεν· «Ελόγησον πάτερ κα μέ.»

Τότε σιος προσκυνήσας ατν λέγει· «Πορεύου ες ερήνην κα ες τ μάραντα κάλλη το Παραδείσου, κα παράστηθι τς γίας κα μοουσίου Τριάδος, κα πρέσβευεν ες ατν πρ μν τν μαρτωλν.»

Κα ναχωρήσας γγελος νλθεν ες τν ορανόν.

δ σιος ββς μακάριος ντώνιος πελθν ες τ κελλίον του, διηγήθη πάντα ες τος μοναχος δελφούς του κα συνασκητάς του, δοξάζων κα ελόγων τν Θεόν, ο δόξα, τ κράτος κα προσκύνησις ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.