Η Ιερουσαλήμ πέφτει στα χέρια των Βαβυλωνίων (586 π. Χ.). Καταστρέφεται ολοσχερώς η πόλη και ο ναός του Σολομώντος. Οι Ισραηλίτες μεταφέρονται αιχμάλωτοι για 70 χρόνια στη Βαβυλώνα. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, αιχμάλωτος ο ίδιος από το 598 π. Χ., προσπαθεί με τις προφητείες του να στηρίξει τον λαό του στην πίστη του αληθινού Θεού. Βλέπει «εν οράματι» μια νέα κατάσταση, που υποδηλώνει όχι απλώς τον επαναπατρισμό του λαού του, αλλά και την απώτερη εποχή του Σωτήρα Χριστού και την ακόμα πιο μακρινή εγκαθίδρυση της αιώνιας Βασιλείας του Θεού. Μια εικόνα που προφητεύθηκε και από άλλους μεγάλους προφήτες: «Εκ Σιών εξελεύσεται (=θα εξέλθει) νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ» (Ησ. 2, 3). Και «καλέσουσι (=θα ονομάσουν) την Ιερουσαλήμ θρόνον Κυρίου και συναχθήσονται (=θα συγκεντρωθούν) πάντα τα έθνη εις αυτήν» (Ιερ. 3, 17). Λόγια που υποδηλώνουν τη μελλοντική αντικατάσταση της παλαιάς σκιώδους λατρείας και του νόμου του Σινά από την πνευματική λατρεία και τον λόγο του Ευαγγελίου.
