4. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου
Ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἔπλασε ὅλα τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ
ἀόρατα, δημιούργησε τὴν ἕκτη μέρα τελευταῖο τὸν ἄνθρωπο. Τὸν δημιούργησε μ’ ἕνα
ἰδιαίτερο τρόπο. Πῆρε χῶμα ἀπὸ τὴ γῆ καὶ ἔπλασε τὸ σῶμα του. Στὴ συνέχεια
φύσηξε στὸ πρόσωπό του «πνοὴν ζωῆς» (Γέν. 1,26· 2,7). Οἱ δύο
αὐτὲς πράξεις φανερώνουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο συστατικά· σῶμα καὶ ψυχή.
Μὲ τρόπο
ἰδιαίτερο δημιούργησε καὶ τὴ γυναίκα. Κοίμησε τὸν Ἀδὰμ καὶ πῆρε μιὰ
ἀπὸ τὶς πλευρές του, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔπλασε τὴν Εὔα (βλ. Γέν.
2,21-22). Μ’ αὐτὸ δείχνει, ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι τῆς ἰδίας οὐσίας καὶ φύσεως μὲ τὸν
ἄνδρα. Δὲν εἶναι κατώτερο πλάσμα, ὅπως ἔλεγαν κάποιοι ἀρχαῖοι φιλόσοφοι.
Τὸ ὅτι πῆρε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Ἀδὰμ
φανερώνει τὴν ἰσότητα ποὺ
ἔχει ἡ γυναίκα μὲ τὸν ἄνδρα. Ἡ γυναίκα προῆλθε ἀπὸ τὸ μέρος τῆς καρδιᾶς,
γεγονὸς ποὺ δείχνει τὴν ἀγάπη ποὺ
πρέπει νὰ ἔχει ὁ ἄνδρας σ’ αὐτήν. Τέλος, ἔκανε μόνο μία γυναίκα γιὰ τὸν ἄνδρα·
μ’ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἀποκλείει τὴν πολυγαμία.