«Η πονηρία των Μαρτύρων του Ιεχωβά και το θαύμα της Παναγίας»

(Σχ. ΙΧΘΥΣ: Φοβερή, διδακτική, συγκλονιστική, ανατριχιαστική πραγματική ιστορία!)

Μπαλδιμτσής Νικόλαος, Ιατρός

Περί το 1985 μου διηγήθηκε μια κυρία, η οποία καταγόταν από την Άρτα και κατοικούσε με την μητέρα της στις βόρειες συνοικίες του Βόλου, τα εξής:

«Κοντά στο σπίτι όπου έμενε μια οικογένεια Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επειδή εργαζόμουν και απουσίαζα πολλές ώρες από το σπίτι, η μητέρα μου πήγαινε συχνά σ’ αυτή την οικογένεια όπου την κερνούσαν καφέ και περνούσε την ώρα της κουβεντιάζοντας. Εγώ ανησυχούσα γι’ αυτή τη συναναστροφή της. Και μάλιστα της έλεγα: Τι δουλειά έχεις να πηγαίνεις στο σπίτι των «Γιεχωβάδων»; Πρόσεξε να μην σε κάνουν κι εσένα «Γιεχωβού». Η μητέρα μου όμως με διαβεβαίωνε ότι δεν έκαναν θρησκευτικές συζητήσεις. Απλώς έκαναν παρέα. Εγώ όμως έβλεπα ότι η μητέρα μου, που ήταν πιστή γυναίκα και πήγαινε στην εκκλησία, άρχιζε σιγά-σιγά να αραιώνει τον εκκλησιασμό της. 

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Ἀπάντησις τῶν μοναχῶν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου στήν πρόσκλησι τῶν Τούρκων νά παραδοθοῦν

 

Σχόλιο: Αυτά τα παραδείγματα να βλέπουμε. Αν εμείς δείξουμε θάρρος, αν εμείς δεν βάλουμε νερό στο κρασί μας, τότε η χάρη του Θεού θα πέσει πάνω μας, ο ίδιος ο Κύριος θα μας σκεπάσει!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

 

 

Ἀπάντησις τῶν μοναχῶν

τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου

στὴν πρόσκλησι τῶν Τούρκων νὰ παραδοθοῦν

Η ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ

 

γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

                Η αποκληθείσα πανδημία εκ της προσβολής μας από ιό, που δεν είναι καν αυθύπαρκτος οργανισμός, αλλά επιβιώνει επί ξενιστού, έχει επιφέρει μεγάλη αναστάτωση στις δυτικές τουλάχιστον κοινωνίες, καθώς η πληροφόρηση για τις άλλες είναι πολύ καχεκτική, αφού αυτές βρίσκονται έξω από τον κύκλο των ενδιαφερόντων του αλαζόνα κυριάρχου του πλανήτη. Στην ένταση της αναστάτωσης ασφαλώς συνετέλεσαν οι κυβερνήσεις των δυτικών χωρών, οι οποίες διαχειρίστηκαν με μεθοδικότητα την ψυχοσύνθεση ανθρώπων, οι οποίοι έχουν πάψει να πιστεύουν στον Θεό και ως εκ τούτου έχουν απολέσει τη μεταφυσική ελπίδα. Ως υποκατάστατο της απώλειας οι εξουσιαστές, δημαγωγοί στο έπακρο και αλαζόνες, προσφέρουν σε αφθονία ενδοκοσμικές ελπίδες προς κατευνασμό των εκδηλούμενων ανησυχιών για δύο κεφαλαιώδη ζητήματα, ίσως και τα μόνα, που ενδιαφέρουν τον δυτικό άνθρωπο: Το της υγείας και το της οικονομίας. Και το μεν πρώτο το αναθέτουν στους ιατρούς, το δε άλλο το διαχειρίζονται οι πολιτικοί. Αν εξετάσουμε σε βάθος το θέμα, θα διαπιστώσουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις οι πολιτικοί γίνονται υποβολείς των επιστημόνων εν γένει.

200 χρόνια από την Επανάσταση ή λίγο πριν την κατάρρευση;

Γράφει ο Γιάννης Μήτσιος*

Υπό άλλες συνθήκες, ο ελληνισμός θα γιόρταζε φέτος τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, μέσα σε ένα κύμα ενθουσιασμού, περηφάνειας, εθνικής ανάτασης, αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης.

Τα εκατό χρόνια τα γιορτάσαμε το 1921, στις παραμονές της μεγάλης καταστροφής του 1922, που ξεριζώθηκε ο ελληνισμός από την τρισχιλιόχρονη παρουσία του στην Μικρά Ασία και τον Πόντο.