Ποιος ο Ρόλος των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο)

του Χρήστου Χαλαζιά

Ο θεσμός των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο) δεν είναι ελληνικό εφεύρημα. Τέτοιες οργανώσεις δρουν σ’ όλο τον κόσμο. Στις Η.Π.Α από τη δεκαετία του ’80 και στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τη δεκαετία του ’90, και με απόφαση της το 2000 υποχρέωσε τις χώρες μέλι της να δαπανούν το 0,21% του ΑΕΠ τους σε αναπτυξιακή και ανθρωπιστική βοήθεια σε τρίτες χώρες που έχουν ανάγκες.

Ίλιγγο προκαλούν τα εκατομμύρια που έχουν μπει στα ταμεία τους από το 1999 έως το 2004 που φθάνουν τα 70 εκατομμύρια, ενώ στα χρόνια των μνημονίων 2009 – 2010 δόθηκαν 5,725, 070 εκατομμύρια ευρώ., την ώρα που γινόταν αγώνας να βρεθούν 600.000 ευρώ κενό που ζητούσε η τρόικα να καλυφθεί για να μη προχωρήσει σε νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Λιποθυμία θα προσκαλούσε αν μαθαίναμε για τα εκατομμύρια που έχουν δοθεί σε αυτές τις οργανώσεις από τα μυστικά κονδύλια, που όλως τυχαίος έχουν καταστραφεί όλα τα παραστατικά .

Τι γίνεται τελικά με αυτές τις οργανώσεις είναι προοπτική της υιοθέτησης της παγκοσμιοποίησης του πλανήτη σ΄ένα μικρό χωριό, χωρίς κράτη – έθνη, λαούς χωρίς πολιτιστική ταυτότητα και ιστορία; Μέσα από τον μανδύα – ορισμένων – ανθρωπιστικής αλληλεγγύης, υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και την ανάπτυξη της φιλίας με την αδελφοποίηση διαφόρων πόλεων με τη Μητρόπολη.

Θα πρέπει εδώ να γίνει έστω και αυθαίρετα μια ταξινόμηση αυτών των οργανώσεων, για να μην τις βάλουμε όλες σε ένα τσουβάλι. Δεν θα πρέπει να αγνοούμαι ότι υπάρχουν και οργανώσεις που προσφέρουν πραγματικό έργο. Πέρα λοιπόν από αυτές υπάρχουν οι Μ.Κ.Ο που δημιουργούνται από τα κράτη και κινούνται σε σκοτεινούς διαδρόμους και το έργο τους είναι θολό, όπως και ο τρόπος χρηματοδότησής τους.

Σε πολλές περιπτώσεις, ο κεντρικός τους άξονας αυτών των οργανώσεων αποτελείται από πρόσωπα που κινούνται στο προθάλαμο της κρατικής εξουσίας. Κατά το παρελθόν ήρθαν στο φως της δημοσιότητας οι σχέσεις μελών Μ.Κ.Ο με κρατικές μυστικές υπηρεσίες, που μόλις τελείωναν το ρόλο τους μεταπηδούσαν στην κεντρική εξουσία.

Είναι παράδοξο πως γίνεται μια Μ.Κ.Ο να χρηματοδοτείτε ταυτόχρονα από το ελληνικό κράτος και π.χ από το Κέντρο για τη Συμφιλίωση και την Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE) που εκπροσωπείται από το ίδρυμα του Τζορτζ Σόρο. Αν μη τι άλλο προκαλεί πολλά ερώτημα όταν διαβάζεις τους σκοπούς του. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε για παράδειγμα, ποιοι από τους υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν το 2004 ήταν αυτοί που προπαγάνδιζαν να υπερψηφιστεί. Πρώτη ήταν η νορβηγική Μ.Κ.Ο PRIO, ή οποία μέσα σε ένα χρόνο τύπωσε 15 βιβλία που εξειδίκευαν τα θετικά του σχεδίου Ανάν και την ανάγκη να υπερψηφιστεί. Μετά την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν με 76% του Κυπριακού λαού, οργάνωσε (Οκτώβρη 2004) συνέδριο υπό την Αιγίδα του Φόρειν Όφις στην Ύδρα όπου ήταν καλεσμένοι με ατομική πρόσκληση, Ευρωπαίοι πολιτικοί και οι υπουργοί εξωτερικών που υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν, με στόχο : «πως θα αυξηθούν οι πιέσεις για να αλλάξει το πολιτικό ισοζύγιο δυνάμεων στην Κύπρο». Το ίδιο έκανε και η UNORS η οποία διαφήμιζε μέσα από τα μέσα ενημέρωσης τα θετικά του σχεδίου, αλλά εξέφραζε την απομόνωσης της Κύπρου αν καταψηφιστεί το σχέδιο.

Αν ο ρόλος των Μ.Κ.Ο περιοριζόταν στο φιλανθρωπικό έργο τους δεν θα υπήρχε τίποτα το μεμπτόν. Στην περίπτωση της Ελλάδας και της Κύπρου, εντοπίζονται τέτοιες οργανώσεις που έχουν στοιχηθεί στην σύγχρονη ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης.

Δεν είμαστε υπέρ της κατάργησης τους, όπως έγινε στην Ρωσία του Πούτιν που απαγορεύτηκε η λειτουργία τους. Αλλά οι δράσεις τους πρέπει να τεθούν υπό την κοινωνική βάσανο και την κρατική διαφάνεια. Γιατί είναι καλό να ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση των παιδιών της Σομαλίας, αλλά είναι ταυτόχρονα ύποπτο να σιωπούν για την επιβίωση των Ελλήνων.

Αν δεν υπάρξει ονομαστική αναφορά των υπευθύνων, διαφάνεια και πλήρης έλεγχος των χρηματοδοτήσεων, θα συνεχίζουμε να μιλάμε για την κοινωνία των κουμπάρων και τον κολλητών.

Πηγή