Γιατί η Ανάσταση του Χριστού εικονίζετια ως «η εις Άδου κάθοδος του Χριστού»;

Η εικόνα αυτή δείχνει πως ο θάνατος του Χριστού διέλυσε τη δύναμη του θανάτου. Ο απόστολος Πέτρος γράφει ότι ο Χριστός κήρυξε του Ευαγγέλιο και στους νεκρούς (Α΄ Πέτρ. 4, 6). Ο Χριστός με την κάθοδό Του στον Άδη, όπου πήγαιναν οι ψυχές των δικαίων και των αδίκων και ζούσαν στο σκοτάδι, έφερε το θείο φως. Όσες ψυχές ήταν δίκαιες, αναστήθηκαν και ανέβηκαν με το Χριστό στον πνευματικό κόσμο κοντά στο Θεό, και προγεύονται τον Παράδεισο. Ο Ματθαίος γράφει ότι με το θάνατο του Χριστού πολλά μνημεία άνοιξαν και μετά την ανάστασή Του πολλοί πεθαμένοι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης αναστήθηκαν και εμφανίσθηκαν σε πολλούς (27, 52-53). Γι’ αυτό στην εικόνα έχουμε το Χριστό να σηκώνει από τους τάφους τον Αδάμ και την Εύα κι όλους τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης.

Αυτή είναι η σωστή απεικόνιση της Ανάστασης του Χριστού κι όχι εκείνη που Τον δείχνει να ανασταίνεται, να κρατά ένα λάβαρο και να πέφτουν φοβισμένοι κάτω οι στρατιώτες. Την Ανάσταση του Χριστού δεν την είδε κανείς. Έγινε πολύ πρωί της Κυριακής και οι άγγελοι ήλθαν, για να φανερώσουν τον άδειο τάφο. Οι στρατιώτες, οι φρουροί του τάφου του Χριστού, φοβήθηκαν και έγιναν σα νεκροί όχι από την Ανάσταση του Χριστού, αλλά από το μεγάλο σεισμό και το φως των αγγέλων (Ματθ. 28, 2-4).

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 61), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

Πηγή