Επιστολή προς το ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας: Μαρτυρία για τον Άγιο Πορφύριο

Επιστολή προς το ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας: Μαρτυρία για τον Άγιο Πορφύριο 

Εδώ και δέκα χρόνια περίπου ακούμε τον σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας. Είναι ο σταθμός που μόνο κέρδος πολλαπλό μπορεί να δώσει στον ακροατή.

Επικοινωνώ τώρα μαζί σου για να σου περιγράψω κι εγώ συμβάν για την γνωριμία μου με τον άγιο Πορφύριο και σε παρακαλώ πολύ να το αναφέρεις στις εκπομπές που ακούω και κάνετε για τον Άγιο διότι είναι απολύτως αληθινό και ειλικρινές.

Το 1987 περίπου Φθινόπωρο έμαθα για τον Γέροντα Πορφύριο από έναν παππούλη που ήταν στον Άγιο Νεκτάριο του Ν. Ηρακλείου και ήταν και καθηγητής θρησκευτικών νομίζω στο εγγύς ευρισκόμενο γυμνάσιο. Χαρακτηριστικά μου είχε πει αφού πηγαίνεις προς Ωρωπό,(εκεί κοντά έχω μικρό εξοχικό) πέρασε να γνωρίσεις στο Μήλεσι έναν γέροντα πολύ αξιόλογο και να πάρεις την ευχή του. Φυσικά εγώ καθυστέρησα με τις επαγγελματικές ασχολίες και δεν το επεδίωξα άμεσα. Όμως σε μία συζήτηση με μία πολύ φίλη μας και συνάδελφο, η οποία ήταν επτά χρόνια παντρεμένη και δεν είχε αποκτήσει παιδί, παρά τις προσπάθειες με γιατρούς επώνυμους ή και λιγότερο γνωστούς , ανέφερα το θέμα για επίσκεψη στον γέροντα Πορφύριο. Η αντίδραση ήταν θετική, όχι βέβαια και πολύ ενθουσιώδης διότι δεν μπορούμε να ρίξουμε και τον εγωισμό μας, αλλά τελικά συμφωνήσαμε και πήγαμε.

Ο γέροντας ήταν άρρωστος και ήταν κλινήρης σε ένα μικρό δωματιάκι και υπέφερε εκτός των άλλων και από έρπη ζωστήρος απ΄ότι μας πληροφόρησε η καλόγρια που μας υποδέχτηκε και δεν ήξερε αν θα μπορούσε να μας δει.

Αναφέραμε τον σκοπό της επίσκεψής μας και πήγε και τον ενημέρωσε, και μας ανέφερε ότι θα μας δεχθεί κλινήρης για πολύ λίγο, διότι δεν μπορεί να σηκωθεί .

Μας ευχαρίστησε δε πολλές φορές με πολύ ευγένεια για κάποια ελάχιστα πραγματάκια που πήγαμε σαν επίσκεψη (πράγμα που μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση για την υποχρέωση που αισθάνθηκε η καλόγρια) και μας ανέφερε ότι ο γέροντας θα ενημερωθεί και θα δοκιμάσει από τα πράγματα που πήγαμε.

Ανεβήκαμε μαζί μια σκάλα τσιμεντένια και μπήκαμε σε ένα μικρό δωματιάκι. Ο γέροντας ήταν ξαπλωμένος σε ένα κρεβατάκι ( που υπάρχει και σήμερα όπως είδα) με κλειστά μάτια (δεν γνωρίζαμε τότε ότι δεν βλέπει) και φορούσε το μαύρο μάλλινο σκουφάκι που έχει και στην εικονίτσα του. Κάναμε τον σταυρό μας και ασπαστήκαμε το χέρι του και μας σταύρωσε. Δεν μας μίλησε.

Επιστρέφοντας συζητούσαμε για την λιτότητα που είχε αυτό το δωματιάκι ενώ στον χώρο εγίνοντο έργα για ανοικοδόμηση ναού και μοναστηριού.

Πέρασαν περίπου 5-6 μήνες, η φίλη μας έμεινε έγκυος και απέκτησε γιο. Ο νοών νοήτω.

Εγώ πάντως θεωρώ μεγάλη ευλογία και τιμή που ασπάστηκα το χέρι του και με σταύρωσε ο Άγιος Πορφύριος .

Να έχουμε την ευχή του.

Με εκτίμηση Ν.Ζ.

http://opougis.blogspot.gr