ΣΩΒΙΝΙΣΜΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ?

Μιλάτε συχνά για την αγάπη στην πατρίδα. Όμως ένας χριστιανός μπορεί να είναι και πατριώτης ? Αυτό δεν είναι αντίθετο στην χριστιανική του ιδιότητα ? Πως θα αγαπάει όλους τους ανθρώπους,χωρίς σύνορα και περιορισμούς ? Η φιλοπατρία δεν είναι μια μορφή σωβινισμού.

    Πρώτα - πρώτα πρέπει να κάνουμε ένα σαφή διαχωρισμό. Άλλο σωβινισμός και άλλο πατριωτισμός. Ο σωβινισμός (λέξη που προέρχεται από τον φανατικό Γάλλο πατριώτη Σωβέν) είναι η φανατική και τυφλή εξύμνηση κάθε όψεως της εθνικής ζωής και συγχρόνως

η υποτίμηση , περιφρόνηση και καταπολέμηση κάθε ξένου στοιχείου. Όμως ο αγνός πατριωτισμός,η πηγαία και φυσική αγάπη στην Πατρίδα δεν έχει καμία σχέση με τον σωβινισμό. Ακριβώς γιατί ο αγνός πατριωτισμός πηγάζει από ανιδιοτελή αγάπη, ανωτερότητα, από το πνεύμα της θυσίας και αυταπαρνήσεως. Εξυψώνει τα άτομα και τους λαούς. Σφυρηλατεί δυνατούς χαρακτήρες,αλτρουιστάς και όχι φιλοτομαριστάς. Δημιουργεί ήρωες.

    Ο ίδιος ο Κύριος, που ήθελε την σωτηρία όλων των ανθρώπων, με πόσο πόνο και στοργή κάνει λόγο για την προφητοκτόνο Ιερουσαλήμ ! (Ματθ.κγ΄37). Πρόκειται για έκφραση << σφόδρα φιλούντος>> κατά τον Χρυσόστομο. << Είναι ο υπερεκχειλισμός μοναδικού πατριωτικού πόνου΄ τα δε δάκρυα,τα οποία  Εκείνος έχυσεν ατενίζων πρός τάς λαμπράς της οικοδομάς και αναλογιζόμενος πώς μετά τινά έτη θα κείνται σωρός αδόξων ερειπίων,φανερώνουν και ηλίου φαεινότερον οτι,καθώς το αίσθημα της φιλίας και της φιλοστοργίας,ούτω και το αίσθημα του πατριωτισμού δεν υπήρξε ξένον πρός τον Ιησούν >> ( Κ.Καλλίνικος). Συγκλονιστική είναι και η έκφραση του Αποστόλου Παύλου για τους συμπατριώτες του ..<<Ηυχόμην αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου,των συγγενών μου κατά σάρκα,οίτινες εισιν Ισραηλίται >> (Ρωμ.θ΄3).

    Ειδικά για μας τους Ελληνες το καθήκον προς την πατρίδα ,η φιλοπατρία έστω κι αν απαιτούσε τις μεγαλύτερες θυσίες,ήταν ανέκαθεν βαθειά ριζωμένη. Από την αρχαιότητα δεν ήταν αντικείμενο διαπραγματεύσεων ,αμφισβητήσεων αρνήσεως. Ήταν φυσική. Αμα  Ελληνας  αμα πατριώτης. Από τον Όμηρο ως τους νεωτέρους χρόνους αυτή η φωτεινή παράδοση πρυτανεύει.

     << Ουδέν γλύκιον ης πατρίδος ουδέ τοκήων γίγνεται >> αναγράφουν νοσταλγικά τα Ομηρικά Έπη. Δηλαδή τίποτα δεν είναι πιο γλυκό σαν την πατρίδα και τους γονείς. Ο Τυρταίος άφηνε να αναβλύση από την ποιητική και πατριωτική ψυχή του όλη η αγάπη του για την πατρίδα << Είναι ωραίο πράγμα για ένα γενναίο άνδρα να πέση μεταξύ των προμάχων,την ώρα που πολεμά για την πατρίδα >>. Ο μεγάλος τραγικός ποιητής Αισχύλος αισθανόταν πολύ πιο μεγάλη χαρά και ικανοποίηση,γιατί πολέμησε για την πατρίδα του στον Μαραθώνα παρά για τη δόξα του ως ποιητής. Γεμάτη από θαυμαστά παραδείγματα φιλοπατρίας η χώρα μας. Θα λέγαμε πως εξαιρέσεις είναι το αντίθετο.Γι΄αυτό με αγανάκτηση ,αλλά και πόνο ,στεκόμαστε σήμερα μπροστά στο θλιβερό φαινόμενο νέων ανθρώπων,διαβρωμένων εσωτερικά, που αρνούνται το ύψιστο προς την πατρίδα χρέος.

    Πως να μην εκπλήσσεται και αγανακτεί  κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν σκέπτεται , ότι τα παραδείγματα της φιλοπατρίας και της θυσίας γεμίζουν τις πιο δοξασμένες σελίδες της ελληνικής ιστορίας ? Από την ευγενική εκείνη μορφή του βασιλιά Κόδρου,που προσφέρθηκε εθελούσιο θύμα για τη σωτηρία των Αθηνών ως τον ανυποχώρητο αδελφό του Αισχύλου,τον γενναίο Κυναίγειρο,τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγου, τις γυναίκες του Ζαλόγγου,τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄ και τη αναρίθμητη φάλαγγα όλων των γενναίων.

    Όλα αυτά μας δείχνουν,πως η φιλοπατρία δεν είναι απλώς μεγαλόστομες διακηρύξεις.Είναι ταυτισμένη,όπως είπαμε,με το πνεύμα της θυσίας και της αυταπαρνήσεως. Έχει μέσα της τις πιο όμορφες αρετές, της αγάπης,της ανιδιοτέλειας,της προσφοράς. Αντίθετη στον ατομισμό και την δειλία.Αντίθετη με όλες εκείνες τις ανερμάτιστες φύσεις,που κάτω από το πρόσχημα διεθνιστικών και κοσμοπολιτικών αντιλήψεων περιφρονούν και αρνούνται την προς την πατρίδα αγάπη. Το πόσο ολέθριες υπήρξαν οι αντιλήψεις αυτές φάνηκε από την βαθμιαία κατάρρευση του μεγαλείου των Αθηνών. Η εποχή του << χρυσού αιώνος >>,της ανδρείας,της αληθινής δημοκρατίας ήταν μια νοσταλγική ανάμνηση. Είχαν πια εισβάλλει οι υπονομευταί του δημοκρατικού πολιτεύματος,οι αρνησιπάτριδες.

    Τι θα ήταν η Ελλάδα μας χωρίς τους ήρωες? Αν δεν είχε προηγηθεί το γεμάτο ηρωισμό αυτό παρελθόν,θα μπορούσαμε να μιλάμε ακόμα για Ελλάδα και Ελληνες? Ο Θεός που όρισε τα έθνη <<τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών>> (Πραξ. ιζ΄36) τιμά τον ηρωισμό και τις θυσίες των ευγενικών παιδιών,που αγωνίζονται για την πατρίδα τους.

Απο το βιβλ. του Γεωργίου Μελέτη

Ερωτήματα στον Ιησού Χριστό http://ellasnafs.blogspot.gr/