Εσπερινός της Αγάπης - Τι συμβολίζει; (ευαγγέλιο και βίντεο)

Το απόγευμα της Κυριακής τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας

Η Ανάσταση του Χριστού είναι ο θεμέλιος λίθος της Ορθόδοξης Πίστης. Είναι ο ακλόνητος βράχος, επάνω στον οποίο είναι κτισμένη η «Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».

Η Ανάσταση του Θεανθρώπου συμβολίζει τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή, και κατ' επέκταση την ανάσταση της δικής μας ταπεινής υπόστασης. Σημαίνει και ενισχύει την ελπίδα για την ανθρώπινη Θέωση, καθώς μέσω της Ανάστασης αποκτά άλλο νόημα η Ζωή και ο Θάνατος. Ο θάνατος για τους χριστιανούς δεν είναι πια το τέλος της παρούσας ζωής, αλλά ο προσωρινός αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα. Ο Χριστός άνοιξε τις πύλες του Άδη, αναστήθηκε και μαζί Του ανέστησε τον άνθρωπο. Νίκησε το Θάνατο και τη φθορά της φύσης τη μετάλλαξε σε αφθαρσία. Μέσω της θυσίας Του, μας έδειξε το δρόμο για την αθανασία, για την ελευθερία του Πνεύματος.

Την Κυριακή του Πάσχα η Εκκλησία αφήνει πίσω τον πόνο, τη θλίψη των Παθών και της Σταύρωσης και διακηρύττει την αγαλλίαση και την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση.

Το απόγευμα της Κυριακής οι απανταχού Ορθόδοξοι τελούν τον «Εσπερινό της Αγάπης». Το Ιερό Ευαγγέλιο διαβάζεται σε δεκάδες ξένες γλώσσες για να διατρανωθεί παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας. Ο Εσπερινός ονομάζεται και «Αγάπη», επειδή ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την αγάπη των ανθρώπων. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να μορφώσει λυτρωτική σχέση κοινωνίας με το Θεό. Για να αποκτήσει ο άνθρωπος προοπτική σωτηρίας, μια προοπτική θεμελιωμένη στην άφθαρτη, άνευ όρων και ορίων αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο.

Το Ευαγγέλιο

(Ἰω. κεφ. κ´ 19-25)

Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων,

καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων

ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι

διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων,

ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς

καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς·

Εἰρήνη ὑμῖν.

καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας

καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ.

ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον.

εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν·

Εἰρήνη ὑμῖν.

καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ,

κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς.

καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς·

Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον·

ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς,

ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.

Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος,

οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς.

ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί·

Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς·

Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων,

καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων,

καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ,

οὐ μὴ πιστεύσω.

Απόδοση του Ευαγγελίου στη Νέα Ελληνική

Κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἡμέρας ἐκείνης,

τῆς πρώτης ἑβδομάδος,

καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές,

ἐκεῖ ποὺ ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί,

διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους,

ἦλθε ὁ Ἰησοῦς

καὶ στάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει,

«Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας».

Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του

καὶ τὴν πλευράν του.

Οἱ μαθηταὶ ἐχάρησαν διότι εἶδαν τὸν Κύριον.

Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε πάλι,

«Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας.

Καθὼς ἔστειλε ἐμὲ ὁ Πατέρας

καὶ ἐγὼ στέλλω ἐσᾶς».

ὅταν εἶπε αὐτὸ ἐφύσησε εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς λέγει,

«Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον,

ἐὰν κάποιων συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες νὰ εἶναι συγχωρημένες,

ἂν κανενὸς δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες».

Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος,

δὲν ἦτο μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς.

Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθηταί,

«Εἴδαμε τὸν Κύριο».

Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε,

«Ἐὰν δὲν εἰδῶ εἰς τὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ

καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου εἰς τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ

καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου εἰς τὴν πλευράν του,

δὲν θὰ πιστέψω».

Λέγεται ότι η παράδοση της μετάφρασης και απόδοσης του Ευαγγελίου στις γλώσσες των χριστιανικών λαών ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη, όπου λόγω του Πατριαρχείου παρευρίσκονταν πολλοί ξένοι Ορθόδοξοι διπλωμάτες, οι οποίοι ήθελαν να ακούνε το Ευαγγέλιο και στη γλώσσα τους, αλλά μπορεί και να αντανακλά την συναισθηματική μας ανάγκη να μοιρασθούμε το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης με τον θρίαμβο κατά του Θανάτου σε όσο το δυνατόν περισσότερες γλώσσες, για να κηρυχθεί σ' όλα τα έθνη της οικουμένης το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». 

«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν, Χριστός ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».

ΠΗΓΗ