ΔΕΝ είναι πρωταπριλιάτικο αστείο... αλλά για κλάματα!

Τι πιο όμορφο θα έλεγε κανείς... να γεμίζει η εκκλησία με παιδιά.

Τι συμβαίνει, όμως, αν τα παιδιά δεν έχουν καμιά επαφή με την εκκλησία; Αν έχουν χάσει τον σεβασμό τους προς τους μεγαλύτερούς τους ακόμα και τους δασκάλους τους ή και τους γονείς τους; Τι συμβαίνει αν δεν έχουν κατηχηθεί καθόλου στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας; Τι συμβαίνει αν βλέπουν το μάθημα των θρησκευτικών ως αγγαρεία; Και τί συμβαίνει αν βλέπουν τον πρωινό εκκλησιασμό σε περίοδο Σαρακοστής ως ευκαιρία για να γλιτώσουν δυο ώρες μάθημα;

Συμβαίνει φίλοι μου, αυτό που βλέπω κάθε Σαρακοστή τις τελευταίες ημέρες κατά τις οποίες καθιερώνεται να εκκλησιάζονται τα παιδιά μας στα πλαίσια των σχολικών δραστηριοτήτων. Τα περισσότερα παιδιά (και ιδιαίτερα των τάξεων γυμνασίου ή λυκείου) όχι μόνο δεν ξέρουν πού βρίσκονται και τί συμβαίνει γύρω τους, αλλά δεν σέβονται την ιερότητα του χώρου κυρίως με ευθύνη των γονέων και των δασκάλων τους πολλοί από τους οποίους επίσης δεν σέβονται τον χώρο (αρκεί να δείτε την ενδυμασία κάποιων καθηγητριών...).

Και τί κάνουν; 

α) Μιλάνε όλη την ώρα σα να βρίσκονται στο γήπεδο (όχι ψιθυριστά!)

β) γελάνε λες και βρίσκονται στην καφετέρια

γ) κάθονται απρεπώς λες και είναι στην εξοχή και πολλοί έχοντας στραμμένη την πλάτη προς την Αγία Τράπεζα...

δ) κάποιοι σίγουρα θα μασάνε και τσίχλα ή θα παίζουν με το κινητό... (αν και αυτό δεν το έχω δει)

ε) αγνοούν οποιαδήποτε παρατήρηση ακόμα και από τον ίδιο τον ιερέα. Στην ήρεμη παρατήρηση ούτε που ανταποκρίνονται... στην πιο έντονη παρατήρηση σιωπαίνουν για κάποια δευτερόλεπτα και μετά άντε πάλι από την αρχή...

στ) Κοινωνούν εντελώς απροετοίμαστοι-ες, χωρίς να έχουν νηστέψει έστω το πρωί και μιλώντας με τους φίλους/φίλες τους καθώς προσέρχονται στα άχραντα μυστήρια...!

Σήμερα όμως έγινε και ΑΥΤΟ: Αποφάσισαν κάποια παιδιά να κάνουν πλάκα... ρίχνοντας είτε επίτηδες είτε από άγνοια βρωμιές και σκουπίδια στο δοχείο με τον αγιασμό (που δίνεται κάθε πρώτη του μήνα)! Πάλι καλά που το αντιλήφθηκαν κάποιοι ώστε να ενημερωθεί ο ιερέας έγκαιρα προτού οι λίγοι προσερχόμενοι πιστοί πάρουμε μαζί μας τον αγιασμό για το σπίτι...

Ποιος φταίει; Δυστυχώς φταίμε όλοι μας για αυτήν την κατάντια. Το κακό ξεκινάει από το σπίτι μας, από την αδιαφορία μας για τα παιδιά μας ή για τα ανίψια μας ή για τα παιδιά των φίλων μας. Οι περισσότεροι έχουμε απομακρυνθεί από την εκκλησία και την πίστη μας. Αδιαφορούμε και το κακό επεκτείνεται... 

Πρέπει να ξεκινήσουμε πρώτα από τους εαυτούς μας και μετά από τις οικογένειες μας. Να δίνουμε πάντα το καλό παράδειγμα και φυσικά να προσευχόμαστε ο Θεός να κάνει σύντομα κάτι που να αλλάξει τα μυαλά μας...

Καλή Ανάσταση!