"Ερωτήσεις είναι τώρα αυτές;"

Το απλωμένο χέρι του, διακριτικά, έφτασε κοντά στο ανοιχτό παράθυρο του σταματημένου στο φανάρι αυτοκινήτου σου.

Τον ρώτησες το όνομά του.

- Σου είπε: "Γιώργος".

Τράβηξες έναν χυμό, που γι΄αυτές τις περιστάσεις έχεις τον τελευταίο καιρό κάτω από το κάθισμά σου και έκανες να του τον δώσεις.

(Έχεις καταλάβει πως 2 κουβέντες και κάτι άμεσα φαγώσιμο, πολλές φορές είναι προτιμότερο από τις πενταροδεκάρες, που σου έχουν απομείνει...)

- "Θέλεις;", του είπες.

Σε κοίταξε μέσα στα μάτια, αλλά τόσο βαθιά που ένιωσες την ματιά του να σε "τρυπάει"... 

- Και σου είπε:

"Ερωτήσεις είναι τώρα αυτές;"

Πήρε τον χυμό. Σε ευχαρίστησε με λόγια & με ένα πικρό χαμόγελο...Σε αφόπλισε. Σχεδόν ντράπηκες, που δεν ήσουν εσύ στη θέση του...

(Κι αν ήσουν;) 

Έφυγες.

Δε σταμάτησες όμως από εκείνην την ώρα να τον σκέφτεσαι... Ψάχνεις να βρεις με ποιους τρόπους θα μπορούσες να του προσφέρεις, έστω & μια προσωρινή ανακούφιση.

Προς το παρόν & μέχρι να σκεφτείς κάτι που ν΄αξίζει, έβαλες τον "Γιώργο" στην προσευχή σου μαζί με τους υπόλοιπους "Γιώργους", που έχεις συναντήσει...

αμφοτεροδέξιος.-

(σκανδαλωδώς ευλογημένος...)

http://amfoterodexios.blogspot.gr