ΠΝΕΥΜΑ ΑΡΓΟΛΟΓΙΑΣ

Κατά την μεγάλη τεσαρακοστή ακούμε συχνά την εξαίρετη προσευχή του Αγίου Εφραίμ : «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας και αργολογίας, μη μοι δος…».

Όταν λέει ο άγιος τη φράση «πνεύμα αργολογίας», κάνει λόγο για την αμαρτία της αργολογίας, η οποία πολλούς ανθρώπους ταλαιπωρεί. Η αργολογία είναι τα πολλά, τα ανώφελα, τα ανούσια, τα απερίσκεπτα και τα περιττα λόγια. Είναι γνωστός ο λόγος του Κυρίου μας «ότι παν ρημα αργόν ο εαν λαλήλωσι οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως». Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος γράφει χαρακτηριστικά «Πολυλογία εστί κενοδοξίας καθέδρα, αγνωσίας τεκμήριον, καταλαλιάς θύρα, ευτραπελίας χειραγωγός, ψεύδους υπουργός, κατανύξεως διάλυσις».

Η αυτοκυριαρχία στα λόγια είναι η πιο ιδανική έκφραση της εγκράτειας. Είναι η πιο μεγάλη νίκη. Η σιωπή του Ιησού μπροστά στο δικαστήριο υπήρξε η πιο λαμπρή απολογία του. Πόσα δεν λέει η τόσο μικρή φράση : «ο δε εσιώπα»! Αλλά γιατί σιωπά ο Ιησούς ; Πρώτα διότι γνωρίζει ότι, ό,τι και εάν έλεγε, εφόσον είχαν πάρει την απόφαση να τον θανατώσουν κανείς δεν θα πρόσεχε τα λόγια Του. Έπειτα γνώριζε ότι πιο μεγάλη αξία έχουν τα μεγάλα έργα της αγάπης που έκανε σε εκείνον τον λαό, παρά τα λόγια εκείνη τη στιγμή.

Εκείνος που αποφεύγει την πολυλογία και αργολογία δε σημαίνει πως δεν μιλάει, αυτό θα ήταν παραλογισμός, αλλά μιλάει όσο και όταν πρέπει.

Να το πάρουμε απόφαση «μη εις φλυαρίαν και ανοήτους ομιλίας τον καιρόν καταδαπανώμεν», σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος. Υπέροχη απόφαση, τουλάχιστον μέχρι την Ανάσταση.

Περιοδικό «Φωτοδότης» Ι.Ν. Μεταμόρφωσεως Βριλησσίων