Ο Νικόλαος είναι θείος ενός πνευματικού μας αδερφού και μέλους της ομάδος μας, ο Γεώργιος είναι αδερφός ενός ενορίτη μας με τον οποίο μιλήσαμε τυχαία σήμερα. Και οι δύο αδερφοί μας εν Χριστώ είναι καρκινοπαθείς. Δυστυχώς, πληθαίνουν τα κρούσματα καρκίνου και σε κάθε οικογένεια μετράμε πάνω από μια περίπτωση!
Ο Θεός το επιτρέπει και μάλλον ξέρει καλύτερα από εμάς. Ωστόσο, στον κάθε άνθρωπο δίνει τον σταυρό που μπορεί να κουβαλήσει. Ας μην το ξεχνάμε αυτό... Αλλά τι πιο όμορφο να σηκώσουμε λίγο από τον σταυρό του αδερφού μας και, αν δεν μπορούμε με άλλους τρόπους, η προσευχή είναι μια καλή κίνηση, έστω και για μια μόνο φορά, αρκεί να βγει από την καρδιά μας και να φθάσει στα "αυτιά" του Θεού.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου· (ψαλμός 142, 1)
Και παρακαλώ ΜΗΝ ξεχνάτε την Ιωάννα, την Γρηγορία, την Ηλιάνα και τα υπόλοιπα αδέρφια μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.