8.5.16

Τὰ ψάρια τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς




Σαράντα ᾽μέρες πολεμᾶ ὁ Μωχαμὲτ νὰ πάρῃ τὴν Πόλι τὴν μεγάλη. 
Σαράντα ᾽μέρες ἔκαμεν ὁ ᾽γούμενος τὸ  ψάρι στὰ χείλη του νὰ βάλῃ. 
Ἀπ᾽ τὲς σαράντα κ᾽ ὕστερα, πεθύμησε νὰ φάγῃ τηγανισμένο ψάρι.
 – Ἂν μᾶς φυλάγ᾽ ἡ Παναγιά, καθὼς μᾶς ἐφυλάγει, τὴν Πόλι ποιὸς θὰ πάρῃ; 
Ρίχτει τὰ δίχτυα στὸν γιαλό, τρία ψαράκια πιάνει, 
– Θεὸς νὰ τὰ ᾽βλογήσῃ: Τὸ λάδι βάλλει στὴ φωτιὰ μέσ᾽ στ᾽ ἀργυρὸ τηγάνι, 
γιὰ νὰ τὰ τηγανίσῃ. 
Τὰ τηγανίζει ἀπὸ τὴν μία, καὶ πὰ νὰ τὰ γυρίσῃ κι᾽ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος. 
Ὁ παραγυιὸς του βιαστικὰ πετᾶ νὰ τοῦ ᾽μιλήσῃ, καὶ τάχασεν ὁ γέρος! 
– Μὴν τηγανίζῃς, γέροντα, καὶ μόσχισε τὸ ψάρι στὴν Πόλι τὴν μεγάλη! 
Τὴν Πόλι τὴν ἐξακουστὴ οἱ Τοῦρκοι ἔχουν πάρη, μᾶς κόβουν τὸ κεφάλι!
– Στην Πόλι Τούρκου δὲν πατοῦν κι᾽ Ἀγαρηνοῦ ποδάρια! Μὲ φαίνεται σὰν ψέμα! 
Μ᾽ ἂν εἶν᾽ ἀλήθεια τὸ κακό, νὰ σηκωθοῦν τὰ ψάρια νὰ πέσουν μέσ᾽ στὸ ρέμα! 
Ἀκόμα ὁ λόγος βάσταγε, τὰ ψάρια ἀπ’ τὸ τηγάνι, τὴν μία μεριὰ ψημένα, 
πηδήξανε κ᾽ ἐπέσανε στῆς λίμνης τὴν λεκάνη, γερά, ζωντανεμένα. 
Ἀκόμα ὣς  τώρα πλέουνε, κόκκιν᾽ ἀπὸ τὸ μέρος, ὅπου τὰ εἶχε ψήση. 
Φυλάγουν τὸ Βυζάντιο, ν᾽ ἀναστηθῇ κι᾽ ὁ γέρος νὰ τ᾽ ἀποτηγανίσῃ. ... 


Ποίημα του Γεωργίου Βιζυηνού 

Χρήστος Ρηγίνος
Πηγή:
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/05/blog-post_99.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.