ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Ήταν ένα καλοκαιρινό απόγευμα του Ιουλίου όταν Ο Θεός με την βοήθεια του πνευματικού μας πατέρα Ιερόθεου μας οδήγησε σ΄ένα μικρό χωριό τον Μεσσόκαμπο λίγο πιο έξω από την Φλώρινα. 

Η ομορφιά του τοπίου σε συνδυασμό με την γαλήνη της ατμόσφαιρας μας δημιούργησε υπέροχα συναισθήματα. Ταυτόχρονα, όμως, νιώσαμε μία μικρή λύπη για την ερημιά αυτού του χωριού. Πού πήγαν όλοι κάτοικοι; Εγκατέλειψαν αυτόν τον επίγειο παράδεισο για να φορέσουν γραβάτες και να αργοπεθαίνουν στη ζούγκλα της πόλης; Ένας εξαιρετικός ιερέας, ο π. Χαράλαμπος μας υποδέχτηκε με αγάπη έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα. Τα μάτια του έλαμπαν, ο λόγος του ήταν καθαρός λόγος Θεού. Μας μίλησε σαν αληθινός πατέρας που πονάει τα παιδιά του, την θρησκεία και την πατρίδα μας. Μας έδειξε το φυλάκιο στα 200 μέτρα των συνόρων με τα Σκόπια. Κανένα αστυνομικό τμήμα δεν υπήρχε στο χωριό, αλλά ούτε και στα γύρω χωριά. Ο στρατός ανύπαρκτος και τα σύνορα ανοιχτά για οποιονδήποτε κάθε ώρα και στιγμή. Το κράτος ζητάει από αυτούς τους ανθρώπους όλους τους φόρους, ενώ δεν τους παρέχει τίποτα. Κι όμως, θαυμάσαμε αυτόν τον ιερέα, γιατί όσο αγανακτισμένος κι αν είναι από τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, έχει ακουμπήσει πραγματικά τη ζωή του στον Θεό που τον προστατεύει και τον φυλάει. Η πίστη του, η πνευματική του δύναμη και η αισιοδοξία του μας έδωσε κουράγιο να συνεχίσουμε. Είδαμε με τα μάτια μας για μία ακόμη φορά ότι υπάρχουν κι άλλες ψυχές που προσεύχονται για το ελληνορθόδοξο έθνος μας, που τιμούν το ράσο τους και κρατούν όσα μας δίδαξε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Ελένη Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο "Ελληνική Ναυς"