Η ιστορία της Μαρίας δεν συγκινεί απλά, αλλά αγγίζει τις καρδιές όλων μας.

Η Μαρία είναι μια γυναίκα που πήρε το όνομα της Παναγίας για να σωθεί καθώς κινδύνεψε να πεθάνει σε μικρή ηλικία και αεροβαπτίστηκε στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μεγάλωσε σε μία επαρχιακή πόλη σε μία χριστιανική, ευκατάστατη οικογένεια.
Τα παιδικά της χρόνια ανέμελα και χαρούμενα. Ήταν τόσο όμορφη και καλή που ήθελαν όλοι να την παντρευτούν. Εκείνη στα 16 της ερωτεύτηκε έναν όμορφο επίσης ευκατάστατο νέο και αποφάσισε να τον αρραβωνιαστεί χωρίς δεύτερη σκέψη καθώς ο έρωτας ήταν αμοιβαίος. Ένας έρωτας δυνατός και όμορφος από αυτούς που διαβάζεις στα παραμύθια. Δύο άνθρωποι νέοι και όμορφοι με πολλά όνειρα αποφάσισαν να παντρευτούν και άρχισαν την κοινή τους πορεία. Ταυτόχρονα όμως άρχισαν και τα προβλήματα, καθώς όπως σε όλα τα παραμύθια υπήρχε και το κακό στοιχείο που στην περίπτωση της Μαρίας ήταν η πεθερά της που έκανε τα πάντα για να καταστρέψει την ευλογημένη και αθώα ψυχή της. Η Μαρία αναγκάστηκε να ζήσει μαζί της και με υπομονή και μεγάλη ανοχή έφτιαξε την οικογένειά της. Αγάπησε βαθιά τον σύζυγό της καθώς εκείνος την τυραννούσε επηρεασμένος από την μητέρα του και εκείνη υπέμενε τα βασανιστήρια σωματικά και ψυχικά. Ο Θεός της έστειλε 3 παιδιά και εκείνη αφοσιώθηκε σε αυτά καθώς ήταν η μοναδική της χαρά. Ήθελε πολλές φορές να χωρίσει και δεν άντεχε άλλο τον πόνο όμως για χάρη των παιδιών της έμενε και υπέφερε σιωπηλά. Τα χρόνια πέρασαν και τα παιδιά της είδαν πόσο υπέφερε και την βοήθησαν να απαλλαγεί από τον μαρτυρικό βίο της. Όμως το μαρτύριο της Μαρίας δεν είχε τελειώσει. Ο γιος της μέσα από μία βαριά αρρώστια βρέθηκε στην εντατική κλινικά νεκρός. Ο γιατρός θεωρούσε το παιδί πεθαμένο και προσπαθούσε να παρηγορήσει την οικογένεια. Τότε η Μαρία που δεν έφευγε στιγμή από την κλινική και προσευχόταν για το παιδί της είδε σε όραμα τον Άγιο Ταξιάρχη και μετά από 2 λεπτά το παιδί της απέκτησε ξανά τις αισθήσεις του και έκλαιγε ασταμάτητα. 

Η Μαρία από τότε ταξιδεύει κάθε χρόνο στην Μυτιλήνη και ευχαριστεί τον Άγιο για το θαύμα του. Ένα βράδυ ήταν μόνη της στο σπίτι,κουρασμένη και καταρρακωμένη. Ο γιος της επέστρεψε αργά και είδε ένα όραμα έναν ψηλό όμορφο άντρα  που έλαμπε και τον ρώτησε : «Τι κάνεις εδώ»

Του απάντησε : «Είμαι από νωρίς εδώ, κάνω παρέα στη μαμά»........

Η Μαρία πέρασε ακόμη μία δοκιμασία καθώς ένα τροχαίο παραλίγο να της κοστίσει της ζωή της. Αφού επέζησε ήταν καθηλωμένη στο κρεββάτι για μήνες και δεν ήξερε αν θα περπατήσει ξανά. Όμως δεν έχασε την πίστη και την αισιοδοξία της ούτε στιγμή. Τα παιδιά της ήταν δίπλα της κάθε λεπτό και την είχαν σαν μωρό. Αλλά δίπλα της ήταν και είναι πάντα Ο Θεός, η Παναγία και οι Άγιοι. Σήμερα η Μαρία έχει καταφέρει να απολαμβάνει την ευτυχία των παιδιών τους που έχουν παντρευτεί και έχουν κάνει ευτυχισμένες οικογένειες και δίνει τον δικό της πνευματικό αγώνα μέσα από την προσευχή της,την αισιοδοξία της και την βαθιά της πίστη πως Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΠΟΤΕ.

Σ’ευχαριστούμε Μαρία.

Ελένη Παπαδοπούλου