Ο κίνδυνος των Σχισμάτων - Γραπτό Κήρυγμα (Κυριακή Η΄ Επιστολών)

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Ιούλιος 2016, αρ.φ. 180)

Ο κίνδυνος των Σχισμάτων

Μετάφραση του αποστολικού αναγνώσματος (Α' Κορ. α' 10-17)

“10 Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, για το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να λέγετε όλοι το αυτό, και να μην υπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις, αλλά να ήσθε τελείως ενωμένοι έχοντας το αυτό φρόνημα και την αυτή γνώμη. 11 Διότι πληροφορήθηκα για σας, αδελφοί μου, από τους ανθρώπους της Χλόης, ότι υπάρχουν φιλονικίες μεταξύ σας. 12 Εννοώ δε τούτο:  Ένας από σας λέγει, «Εγώ είμαι του Παύλου»· άλλος, «Εγώ είμαι του Απολλώ»· άλλος, «Εγώ είμαι του Κηφά»· άλλος, «Εγώ είμαι του Χριστού». 

13 ’Εγινε κομμάτια ο Χριστός; Μήπως σταυρώθηκε για σας ο Παύλος; Η μήπως βαπτισθήκατε στο όνομα του Παύλου; 14 Ευχαριστώ το Θεό, διότι κανένα από σας δεν βάπτισα, παρά τον Κρίσπο και το Γάιο, 15 για να μη πη κανείς, ότι βάπτισα στο όνομά μου. 16 Βάπτισα δε και την οικογίνεια του Στεφανά. Πέρα απ’ αυτούς δεν ξέρω αν βάπτισα κανένα άλλο. 17 Διότι ο Χριστός δεν μου έδωσε την αποστολή να βαπτίζω, αλλά να κηρύττω το ευαγγέλιο. Και όχι με ανθρώπινη σοφία στο λόγο, για να μη χάση τη σημασία του ο σταυρός (ο σταυρικός Θάνατος) του Χριστού”.

Ποιά είναι η φύση των Σχισμάτων; Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, αναφέρεται σε αυτό το θέμα. Λέγει πως με το Σχίσμα, δεν παράγονται πολλά ολόκληρα νέα μέρη, αλλά χάνεται, καταστρέφεται, εξαφανίζεται και το αρχικό ένα μέρος. Διότι, αν με τα σχίσματα, είχαμε την δημιουργία πολλών ολόκληρων Εκκλησιών, θα είχαμε και πολλά συστήματα με τα οποία ο άνθρωπος μετέχοντας σε αυτά, θα μπορούσε να πετύχει Σωτηρία. Αντιθέτως, με τη δημιουργία Σχισμάτων, λόγω της φύσης τους, αφανίζεται και το αρχικό ένα. Το ολόκληρο, όταν διαιρεθεί σε πολλά, όχι μόνον δεν γίνεται πολλά, αλλά καταστρέφεται και το Ένα.

Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο, να αφανίσουμε με τα Σχίσματα την Πίστη, έχουμε μεγάλη ευθύνη να είμαστε ενωμένοι. Όχι ενωμένοι μόνο στους λόγους αλλά και στη σκέψη. Συμφωνία λόγων και σκέψεως. Ομοφροσύνη στα θέματα της Πίστεως δηλαδή ζητά ο απόστολος, όχι άλλα να λέγει και να σκέφτεται ο ένας και άλλα ο άλλος. Αυτό το συγκεκριμένο σημείο, είναι που χαρακτηρίζει ολόκληρη την αποστολική και πατερική σκέψη έως τις ημέρες μας. Οι άγιοι απόστολοι και Πατέρες μας, φρόντισαν διαχρονικά να μένουν ενωμένοι επί τω αυτώ, να ομιλούν και να σκέφτονται όπως ο Χριστός. Γι αυτό η Εκκλησία είναι ο Χριστός ο επεκτεινόμενος εις τους αιώνας, κατά την έκφραση του ιερού Αυγουστίνου.

Η ομολογία της Πίστεως που περιλαμβάνει το Σύμβολο της Πίστεως, πάνω σε αυτήν την αποστολική και πατερική προσπάθεια βασίζεται. Ομολογούμε πίστη στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική (και πατερική) Εκκλησία, η οποία παρά τα όσα σχίσματα και τους κινδύνους της διάλυσής της, έμεινε η Μία Εκκλησία με αρχηγό της Τον Ιησού Χριστό. Η δημιουργική και συνθετική ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος, φωτίζοντας τους χριστιανούς, διατήρησε ενωμένη την Εκκλησία. Τα σχίσματα όμως απώλεσαν την αυθεντικότητα. Για αυτό δεν έχουν χάρη τα μυστήριά τους, εφόσον δεν αποτελούν εκκλησίες Χριστού. Οι αιρέσεις συνεπώς του παπισμού, του προτεσταντισμού και του μονοφυσιτισμού, δεν είναι Εκκλησίες, δεν είναι συστήματα με σωστικές ιδιότητες, αλλά όσοι μετέχουν σε αυτές οδηγούνται στην απώλεια. Το λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, είναι Συμβούλιο αιρέσεων και πραγματικά αποτελεί όνειδος για την σημερινή διοικούσα Εκκλησία να αποδίδει στις αιρέσεις εκκλησισιαστική ιδιότητα. Μία τέτοια αντιχριστιανική απόφαση έλαβε και η ψευδοσύνοδος των προκαθημένων στην Κρήτη κατά την λεγόμενη "αγία και μεγάλη σύνοδο".

Εκτός από τα σχίσματα για θέματα Πίστεως, υπάρχουν και σχίσματα, επίσης πολύ επικίνδυνα, λόγω διαιρέσεων κατά την ψυχική διάθεση, εξαιτίας της τάσης των ανθρώπων για έριδες. Και σε αυτήν την περίπτωση, η διαίρεση δεν είναι απλή, όπως, για παράδειγμα, μία διαφορά για ιδιωτική υπόθεση, αλλά αφορά ολόκληρη την Εκκλησία. Είναι το ίδιο επικίνδυνη διότι μπορεί να φέρει αφανισμό, και ο απόστολος επείγεται να φέρει τη διόρθωση και να συνετίσει τους υπαίτιους του σχίσματος. Δείχνει το Πρόσωπο Του Χριστού ως το μόνο με το οποίο ο χριστιανός πρέπει να είναι ενωμένος και στο οποίο πρέπει να ανήκει.

Αδελφοί μου, ο σκοπός μας ως πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών είναι πρώτα να μην παρασυρόμαστε από τις ετεροδιδασκαλίες των διδασκόντων σχίσματα. Να μένουμε πιστοί στην Ορθοδοξία και να προσέχουμε επίσης ώστε το ποίμνιο της Εκκλησίας να μην παρασυρθεί από ξένες διδασκαλίες. Όμως ταυτόχρονα με τη ζωή μας, την χριστιανική και αγία, να νουθετούμε τους σχισματικούς και αιρετικούς ώστε βλέποντας μας, να θαυμάζουν την ποιότητα της Πίστης μας  και δοξάζοντας τον Θεό να επιστρέψουν εν τέλει στην Εκκλησία.  Αμήν!

http://katihisis.blogspot.gr