ΑΥΤΟΣ Ο ΠΡΑΟΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΞΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΕΡΑΠΙΣΕ ΤΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«…Ὁμολογῶ ὅτι ἡ πτωχή μου γλῶσσα δὲν εἶνε ἀξία γιὰ νὰ ὑμνήσῃ τὸ ἠθικὸν καὶ θρησκευτικὸν μεγαλεῖον τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ.
Τί νὰ εἴπωμεν γιὰ τὸν ἄγιο; Νὰ ἐπαινέσωμεν τὴν ἐγκράτειάν του; Ὅπως λέγει τὸ ἀπολυτίκιόν του, ὑπῆρξε τῆς «ἐγκρατείας διδάσκαλος»…
Νὰ ἐπαινέσωμεν τὴν πραότητά του, ποὺ λέγει πάλι τὸ ἀπολυτίκιόν του ὅτι ὑπῆρξε «εἰκόνα πραότητος»; Ἦτο πρᾶος καὶ ταπεινός, καὶ εἰς τὰς ὕβρεις καὶ συκοφαντίας καὶ διαβολὰς τῶν ἐχθρῶν του ἀπαντοῦσε μὲ μεγάλη πραότητα.
Καὶ μᾶς διδάσκει, ὅτι καὶ ἡμεῖς, ὁσάκις ὑβριζόμεθα καὶ συκοφαντούμεθα εἰς τὸν κόσμον αὐτόν, πρέπει νὰ εἴμεθα πρᾶοι. Γιατὶ δὲν ὑπάρχει δύναμις μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν πραότητα, μὲ τὴν ὁποία νικῶνται οἱ δαίμονες τῆς κολάσεως.
Τί νὰ εἴπωμεν; Νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν ἐλεημοσύνην του τὴν μεγάλην, ποὺ τὴ νύχτα ξυπνοῦσε καὶ πήγαινε στὰ φτωχὰ τὰ σπίτια καὶ σκορποῦσε χρυσᾶ νομίσματα, καὶ ἔσωσε ὑπάρξεις ἀπὸ τὸν βόρβορον καὶ τὴν διαφθοράν; Ἢ νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν πίστιν του τὴ μεγάλη, τὴν ἀκλόνητον πίστιν ποὺ εἶχε ὁ ἅγιος αὐτός, ποὺ ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἐκινδύνευσε ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἀρείου, ἔσπευσε εἰς τὴν πόλιν τῆς Νικαίας καὶ μαζὶ μὲ ἄλλους ἁγίους πατέρας συνετέλεσε εἰς τὸν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας; Βεβαίως ὁ ἅγιος Νικόλαος δὲν εἶχε τὴν εὐγλωττίαν τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, δὲν εἶχε τὰ ἐπιχειρήματα τῶν ἄλλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἦτο ἀγράμματος. Ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; Ὅταν ἤκουσε ὁ πρᾶος αὐτὸς καὶ ταπεινὸς ἱεράρχης, ὅταν ἤκουσε τὸν Ἄρειον νὰ βλασφημῇ τὸν Χριστόν, αὐτὸς ὁ πρᾶος καὶ ταπεινὸς ἐξανέστη καί, ὅπως λέει ὁ βίος του, ἐρράπισε τὸν αἱρεσιάρχη γιὰ τὴν βλασφημίαν αὐτήν. Καὶ εἶνε δι᾿ ἡμᾶς δίδαγμα, ὅτι ὁσάκις προσβάλλεται ὁ Θεός πρέπει νὰ ἐξανιστάμεθα.

Ἐμεῖς, ἀντιθέτως πρὸς τὸν ἅγιο Νικόλαο, ὁσάκις προσβάλλεται τὸ ἐγώ μας, ὁσάκις ἀδικούμεθα, ὁσάκις ὑβριζόμεθα, ὁσάκις προπηλακιζόμεθα, τότε ἐξοργιζόμεθα καὶ γινόμεθα θηρία καὶ ἀπειλοῦμε τὸ σύμπαν. Ἀλλ᾿ ὅταν θίγεται, ὅταν βλασφημῆται ὁ Χριστός, τότε δεικνύομεν μεγάλην ἀδιαφορίαν. Ὁ ἅγιος Νικόλαος εἰς τὰς ἀτομικάς του προσβολὰς ἀπαντοῦσε μὲ πραότητα, ἀλλ᾿ ὅταν ὅμως ὑβρίζετο ὁ Χριστὸς ἀπαντοῦσε μὲ σφοδρότητα, καὶ ἐρράπισε καὶ τὸν Ἄρειον. Ἐμεῖς, δυστυχῶς, ἔχουμε περὶ πολλοῦ τὸ ἐγώ μας, ἀλλὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας δὲν τὸ ἔχομεν σὲ τοιαύτην τιμὴν καὶ ὑπόληψιν, ὅπως τὸ εἶχε ὁ ἅγιος Νικόλαος ποὺ ἑορτάζομεν σήμερον…»

(Ἀποσπασμα ὁμιλίας ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Νικολάου πόλεως Φλωρίνης τὴν 6-12-1978

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/