Υπέφερα από τις σπαραχτικές φωνές

Ένα από τα στοιχεία που διακρίνει τους Έλληνες είναι η υπερηφάνεια. Άραγε πόσο υπερήφανοι είμαστε για τα ποσοστά των φόνων που γίνονται στην χώρα μας ;

Είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη στις αμβλώσεις, δηλαδή στον φόνο αθώων ψυχών, με ποσοστό 22% με 300.000 αμβλώσεις τον χρόνο στην Ελλάδα. Οι 40.000 αμβλώσεις γίνονται από κοπέλες κάτω των 18 ετών.

Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κοπέλες που φοβούνται, που βρίσκονται εκτός γάμου, είναι πολύ νέες για να καταστρέψουν την ζωή τους όπως λένε ή όπως τους λένε οι γονείς τους ή έχουν ήδη όσα παιδιά ήθελαν και σταματούν εκεί. Υπάρχει και η περίπτωση των παιδιών με ειδικές ανάγκες που σκοτώνονται άδικα από τις μανάδες τους, ακόμα και η περίπτωση βιασμού που χωρίς να το θέλει μία γυναίκα μένει έγκυος.

Όλα ξεκινούν από πολύ νωρίς. Οι γονείς και όλο το οικογενειακό περιβάλλον θα επηρεάσουν αυτήν την ψυχή που έφεραν στον κόσμο για το πως θα βαδίσει στην ζωή της. Στη συνέχεια το σχολείο, οι φίλοι και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Από όλα αυτά όμως για να μπει μια σωστή βάση και να μην γίνει ποτέ φονιάς ένα νέο κορίτσι, από όλα αυτά λείπει ο πνευματικός. Λείπει το πιο σημαντικό κομμάτι που θα βοηθήσει την κάθε αθώα ψυχή να μεγαλώσει σωστά και να πάρει τις σωστές αποφάσεις.

Όταν οι σημερινές κοπέλες ξεκινούν να συνουσιάζονται από τα δώδεκα έτη τους τότε τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα. Ένα νέο κορίτσι που ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί σωστά τα γεννητικά του όργανα μπαίνει στην αμαρτία και καταστρέφεται σιγά σιγά. Τους μίλησε κανείς για αγνότητα ; Παραδειγματίστηκαν σωστά ; Σήμερα αν μία κοπέλα διατηρεί την αγνότητά μέχρι να παντρευτεί την θεωρούν προβληματική την στιγμή που οι ίδιοι έχουν πνιγεί στα προβλήματα.

Όταν ήμουν στη σχολή σαν φοιτήτρια σχεδόν όλες οι φίλες μου είχαν την εμπειρία της έκτρωσης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως μία συμφοιτήτριά μου πέντε χρόνια μετά τον «φόνο» σκεφτόταν πόσο άσχημο ήταν αυτό που έκανε, πόσο την βασάνιζε και πόσον ετών θα ήταν η ψυχή που σκότωσε αν ζούσε.Είναι πολύ φυσιολογικό να μην μπορεί να ξεπεράσει ότι έκανε. Ακόμη και ιατρικά μπορεί να της στοιχίσει καθώς μία γυναίκα που έχει κάνει έκτρωση μπορεί να μην μπορέσει ποτέ ξανά να κάνει παιδί.

Η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ που μπορεί πλέον η εγκυμονούσα να δει αν θα γεννηθεί το παιδί με ειδικές ανάγκες ή όχι. Δυστυχώς πολλές μανάδες σκοτώνουν τα παιδιά τους όταν η εξέταση τους δείχνει πως θα έχει πρόβλημα το παιδάκι και το δικαιολογούν στο μυαλό τους με τις πιο φθηνές δικαιολογίες που ούτε να τις ακούσεις δεν μπορείς.

Αυτές οι ψυχές που δεν κατάφεραν να έρθουν στον κόσμο και σκοτώθηκαν πριν καν γεννηθούν, αυτές οι αθώες ψυχές δεν φταίνε σε τίποτα. Ας σταματήσουμε λοιπόν να νομίζουμε πως είμαστε θεοί ελέγχοντας τα πάντα και ας αφήσουμε την ζωή μας στα χέρια Του Θεού με τυφλή εμπιστοσύνη και ασφάλεια.

Ας ευχηθούμε να σταματήσουν οι φόνοι με λίγα συγκινητικά λόγια Του ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ που θα μας αγγίξουν βαθιά.

"- Η έκτρωση είναι φοβερή αμαρτία. Είναι φόνος, και μάλιστα πολύ μεγάλος φόνος, για τι σκοτώνονται αβάπτιστα παιδιά. Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι ή ζωή αρχίζει από την στιγμή της συλλήψεως.
Μια νύχτα ό Θεός επέτρεψε να δω ένα φοβερό όραμα, που με πληροφόρησε γι αυτό το θέμα! Ήταν βράδυ, Τρίτη της Διακαινησίμου το 1984. Είχα ανάψει δυο κεράκια μέσα σε δυο τενεκεδάκια, όπως συνηθίζω να κάνω, ακόμη και όταν κοιμάμαι, για όλους όσους πάσχουν ψυχικά και σωματικά. Σ' αυτούς συμπεριλαμβάνω ζώντες και κεκοιμημένους. στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, εκεί που έλεγα την Ευχή, βλέπω ένα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο με μια μάνδρα, σπαρμένο με σιτάρι που μόλις άρχιζε να ψηλώνει. Εγώ στεκόμουν έξω από το χωράφι, άναβα κεριά για τους κεκοιμημένους και τα στερέωνα πάνω στον τοίχο της μάνδρας. Αριστερά ήταν ένας ξερότοπος, γεμάτος βράχους και κρημνούς, που σειόταν συνέχεια από μία δυνατή βοή από χιλιάδες σπαραχτικές φωνές, που σου σπάραζαν την καρδιά. Και ό πιο σκληρός άνθρωπος, αν τις άκουγε, ήταν αδύνατο να μη συγκλονισθεί. Ενώ υπέφερα από τις σπαραχτικές φωνές και αναρωτιόμουν από που προέρχονται και τι σημαίνουν όλα αυτά που έβλεπα, άκουσα μια φωνή να μου λέει: «Το χωράφι με το σπαρμένο σιτάρι, που δεν έχει ακόμη ξεσταχυάσει, είναι το Κοιμητήρι με τις ψυχές των νεκρών που θα αναστηθούν. Στον τόπο δε που σείεται από τις σπαραχτικές φωνές βρίσκονται οι ψυχές των παιδιών που έχουν σκοτωθεί με τις εκτρώσεις»! Έπειτα από αυτό το όραμα μου ήταν αδύνατο να συνέλθω από τον μεγάλο πόνο που δοκίμασα για τις ψυχές εκείνων των παιδιών. Ούτε να ξαπλώσω μπορούσα, για να ξεκουραστώ, παρόλο που ήμουν κατάκοπος εκείνη την ήμερα."

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ - ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου

για το ιστολόγιο https://ellasnafs.blogspot.gr/