ΤΙ ΠΑΙΖΑΜΕ ΠΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ

Σχόλιο: Δυστυχώς, πέσαμε στην παγίδα να αναδημοσιεύσουμε την παρακάτω ανάρτηση χωρίς πρώτα να την διαβάσουμε... Η συγκεκριμένη ανάρτηση αν και φαινομενικά δεν θα μπορούσε να κρύβει κινδύνους, ωστόσο, περιείχε πολλές βρισιές, διότι ο τύπος που την έγραψε προφανώς δεν μπορεί να ολοκληρώσει ούτε μια απλή παράγραφο (ή πρόταση) χωρίς να βωμολοχήσει. Στη συνέχεια δεχτήκαμε σχόλιο από έναν άγνωστο αναγνώστη ο οποίος σκανδαλίστηκε, αλλά δεν έχουμε τρόπο επικοινωνίας για να του ζητήσουμε συγγνώμη. Επίσης, αργήσαμε να δούμε τα σχόλια έγκαιρα λόγω προσωπικών οικογενειακών προβλημάτων... 

Ζητούμε συγγνώμη δημόσια από όσους αναγνώστες πιθανόν σκανδαλίσαμε και στενοχωρήσαμε. Δεν είχαμε τέτοια πρόθεση. Αναλαμβάνουμε πλήρως την ευθύνη και υποσχόμαστε να είμαστε πολύ πιο προσεχτικοί στο μέλλον. Σε περίπτωση που κάποιος αναγνώστης μας και πάλι διακρίνει κάποιο πρόβλημα σε κάποια ανάρτηση, ας επικοινωνήσει με κατανόηση και με κόσμιο τρόπο μαζί μας κι εμείς σίγουρα είτε θα αποσύρουμε είτε θα διορθώσουμε την ανάρτηση. 

Καλό είναι να επικοινωνείτε απευθείας στο e-mail του ιστολογίου:

ellinikinafs@gmail.com

και όχι με σχόλιο στην ανάρτηση, του οποίου η ανάγνωση μπορεί να καθυστερήσει. Ζητούμε συγγνώμη και πάλι αλλά ζητούμε  και την κατανόησή σας. Προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό, παράλληλα με όλες τις άλλες υποχρεώσεις που έχουμε και προφανώς δεν είμαστε αλάνθαστοι.

Παρακάτω αφαίρεσα όλα τα σχόλια στα παιχνίδια, διότι πραγματικά δεν διορθώνεται το κείμενό του...

Καλή εβδομάδα φίλοι και φίλες. Θα ανατρέξω λοιπόν στα παιχνίδια που παίζαμε μικροί στη γειτονιά. Τότε που οι γονείς ακόμα μας άφηναν αν παίζουμε έξω. Τότε που με μια φωνή απ το μπαλκόνι μαζευόσουν σπίτι. Για να δούμε θυμάστε τίποτις?

1.Αμπάριζα

2. Μακριά Γαϊδούρα

3. Κρυφτό

4. Χαλασμένο τηλέφωνο.

5. Τζαμί

6. Μήλα

7. Κυνηγητό

8. Αγαλματάκια Ακούνητα

Αυτά τα ολίγα που λέτε ενθυμούμαι από μικρός. Χμ, μόλις θυμήθηκα τώρα το κουτσό, το ένα δύο τρία κόκκινο φως και ένα που μου επισήμανε ο ξα Χριστόφορος με τον πρόγονο του paintball, φυσοκάλαμο με βελάκια χάρτινα. Τώρα βαριέμαι να τα γράψω. Θα το συμπληρώσω πάντως. Δεν θα αναφερθώ βεβαίως σε όλα τα παιχνίδια που παίζαμε σε σχέση με το ποδόσφαιρο, (χαρτάκια, ματς ανάμεσα στ αμάξια κλπ) γιατί το πόστ θα είχε τον ατελείωτο. Πάντως τότε υπήρχε γειτονιά, ζωή, φωνές, γέλια και όλα. Τώρα δεν ακούω τίποτα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν τέτοιες γειτονιές στην Αθήνα κι αν τα παιδιά παίζουν ακόμα τέτοια παιχνίδια και δεν έχουν κολλήσει στο Playstation. Μακάρι να υπάρχουν. 

πηγή: έχει αφαιρεθεί σκόπιμα