ΑΠΛΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!
"Το παρακάτω κείμενο είναι ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά αποσπασμάτων ομιλίας που έκανε η Gianna Jessen, η οποία γεννήθηκε μόλις 900 γραμμάρια. Από 14 χρονών η Gianna αγωνίζεται να ευαισθητοποιήσει ηγέτες και κυβερνήσεις ενάντια στις αμβλώσεις."
Ονομάζομαι Gianna Jessen. Είμαι υιοθετημένη και η βιολογική μου μητέρα ήταν δεκαεφτά χρονών, όταν αποφάσισε να κάνει έκτρωση. Ήταν τότε εφτάμισι μηνών έγκυος και ο γιατρός την συμβούλευσε να κάνει αυτό, που ονομάζεται saline abortion (αντικατάσταση του αμνιακού υγρού με αλατούχο διάλυμα, που καίει το παιδί μέσα και έξω). Έτσι η μητέρα μου ανέμενε να γεννήσει ένα νεκρό παιδί μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες. Προς μεγάλη έκπληξη και αμηχανία όλων δεν βγήκα νεκρή σ’ αυτό τον κόσμο, αλλά ζωντανή, στις 6 Απριλίου του 1977, σε κλινική εκτρώσεων του Λος Άντζελες!
Ξέρω ότι βρίσκομαι σε κυβερνητικό κτίριο και ότι στην εποχή μας δεν είναι πολιτικά σωστό να πεις το όνομα του Χριστού σε μέρη σαν κι αυτό. Το να Τον φέρεις σε τέτοιες συναντήσεις, μπορεί να κάνει τους άλλους να νοιώσουν τρομακτικά άβολα. Αλλά δεν επιβίωσα για να κάνω τον καθένα να νοιώθει άνετα. Επιβίωσα για να ανακατεύω τα πράγματα λίγο και αυτό το απολαμβάνω. Και έτσι βγήκα ζωντανή, όπως ήδη είπα, μετά από δεκαοκτώ ώρες. Έπρεπε να ήμουν τυφλή, έπρεπε να ήμουν καμένη, έπρεπε να ήμουν νεκρή. Και δεν είμαι! Το εκπληκτικό είναι, ότι ο μαιευτήρας που έκανε την έκτρωση, ήταν υποχρεωμένος να υπογράψει το πιστοποιητικό γεννήσεώς μου: “γεννημένη κατά την διάρκεια έκτρωσης στο τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης”.
Ο άνθρωπος αυτός έχει τη μεγαλύτερη αλυσίδα κλινικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σ’ ένα βιβλίο του καυχιέται πως έχει κάνει πάνω από 1.000.000 εκτρώσεις! Κυρίες και κύριοι, δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε. Βρισκόμαστε σε μάχη. Είναι μία μάχη μεταξύ της ζωής και του θανάτου… Με ποια πλευρά είστε;
…Έτσι η νοσοκόμα κάλεσε ασθενοφόρο και με μετέφερεαν σε νοσοκομείο. Αυτό είναι θαύμα, διότι συνήθιζαν τότε (μέχρι το 2002, οπότε ο πρόεδρος Bush άλλαξε τον νόμο), να τερματίζουν τη ζωή ενός επιβιώσαντος βρέφους, με στραγγαλισμό, ασφυξία, να το αφήνουν να πεθάνει ή να το πετούν. Έτσι μετά από αυτό τοποθετήθηκα σε ίδρυμα, όπου… δεν τους άρεσα και πολύ…
Βλέπετε, μισήθηκα από τη στιγμή της συλλήψεώς μου από πολλούς και πολύ περισσότεροι με μισούν τώρα, γιατί κηρύσσω ζωή (και τον Χριστό τον μισούσαν!). Όμως αγαπήθηκα από πιο πολλούς και προπάντων από τον Θεό. Είμαι κόρη Του.
…Με πήραν λοιπόν από το “κακό σπίτι” και με πήγαν σε όμορφο σπίτι. Στο σπίτι της Πένυ (για υιοθεσία). Τότε ήμουν δέκα επτά μηνών και είχα διαγνωστεί με αυτό που εγώ θεωρώ δώρο, εγκεφαλική παράλυση, η οποία δημιουργήθηκε από την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλό μου, καθώς προσπαθούσα να επιβιώσω.
Τώρα είμαι αναγκασμένη να πω αυτό: Εάν η έκτρωση είναι αποκλειστικά θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών, τότε ποια ήταν τα δικά μου δικαιώματα; Πως δεν βρέθηκε ούτε μία ριζοσπαστική φεμινίστρια, να σηκωθεί και να φωνάξει για την καταπάτηση των δικαιωμάτων μου την ημέρα εκείνη! Όταν δε ακούω, ότι επιβάλλεται έκτρωση, όταν το παιδί πρόκειται να γεννηθεί ανάπηρο, τότε η καρδιά μου γεμίζει από τρόμο. Υπάρχουν πράγματα, κυρίες και κύριοι, τα οποία θα μπορέσετε να μάθετε μόνο από τους αδύναμους ανάμεσά μας. Και όταν τους πνίγετε, εσείς είσθε αυτοί που χάνετε… Και τι αλαζονεία! Οι δυνατοί να εξουσιάζουν τους αδύνατους και να αποφασίζουν ποιος ζει και ποιος πεθαίνει! Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν είστε εσείς, που κάνετε την καρδιά σας να κτυπά; Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν κατέχετε τίποτε από όλη την εξουσία που νομίζετε ότι κατέχετε; Είναι το έλεος του Θεού που σας στηρίζει, ακόμα και όταν τον μισείτε!
…Έτσι κοίταξαν την αγαπημένη μου Πένυ και της είπαν τα εξής… ενθαρρυντικά λόγια: Η Gianna είναι ένα τίποτα. Αλλά αυτή τους αγνόησε και άρχισε να δουλεύει μαζί μου και άρχισα να σηκώνω το κεφάλι μου… και μετά έλεγαν η Gianna ποτέ δεν θα κάνει αυτό, ποτέ δεν θα κάνει το άλλο. Και όμως στην ηλικία των τρεισήμισι χρόνων, άρχισα να περπατώ με περπατούρα και ορθοπεδικά στηρίγματα. Και, για να μην μακρηγορώ, στέκομαι εδώ σήμερα με ένα μικρό ορθοπεδικό πρόβλημα, χωρίς στηρίγματα. Πέφτω με χάρη μερικές φορές και μερικές άλλες άχαρα, αλλά δεν σταματώ να εργάζομαι για τη δόξα του Θεού.
Έχω συναντήσει τη βιολογική μου μητέρα και την έχω συγχωρήσει. Είναι πολύ διαταραγμένη προσωπικότητα. Ήρθε και με βρήκε μετά από μία εκδήλωση και είπε: “Γεια σου, είμαι η μητέρα σου”. Ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα, αλλά καθώς αυτή μου μιλούσε με ταραχή και οργή, εγώ σκεφτόμουν: Δεν σου ανήκω. Ανήκω στον Χριστό.
Θα τελειώσω με αυτό: Μερικοί ίσως είναι ενοχλημένοι, διότι μιλώ συνέχεια για τον Θεό και τον Κύριο Ιησού. Μα πως είναι δυνατόν να περπατώ στην γη, έστω κουτσαίνοντας, και να μην δίνω όλη μου την καρδιά και το μυαλό και την ψυχή και όλο μου το είναι στον Χριστό, που μου έδωσε την ζωή; Όλος ο σκοπός της ζωής μου είναι να κάνω τον Θεό να χαμογελά.
Ελπίζω, μερικά απ’ αυτά που είπα, να έχουν νόημα. Βγήκαν μέσα από την καρδιά μου. Ο Θεός να σας ευλογεί.
Προτεινόμενη περαιτέρω μελέτη:
Το παρόν μπλόγκ, η Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου, είναι αφιερωμένο εις αιώνιο μνημόσυνο των παιδιών των αμβλώσεων και αποβολών!
Γίνετε συμμέτοχοι στην προσπάθειά μας! Αποστείλετε προτεινόμενο υλικό στο ptheoxaris@yahoo.gr προς ωφέλεια των ψυχών όλων μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.