27.6.17

Για την μόδα και το σύγχρονο ντύσιμο…

Αποτέλεσμα εικόνας για σεμνο ντυσιμο ζωγραφια

(λόγοι αγίου Παϊσίου- έχουν ειπωθεί πολλά χρόνια πριν, αλλά παραμένουν πολύ επίκαιροι.
Ας δούμε τι έλεγε “με πόνο και αγάπη για τον σύχρονο άνθρωπο” ).
Οἱ καημένοι οἱ κοσμικοί γιορτάζουν κάθε μέρα τὴν κοσμική τους ὑποκρισία καὶ ντύνονται ὅπως εἶναι μέσα τους. Παλιά, καρναβάλια γίνονταν οἱ ἄνθρωποι μία φορά τὸν χρόνο, μόνον τὶς Ἀποκριές. Τώρα οἱ περισσότεροι συνέχεια καρναβάλια εἶναι. Δηλαδή, παλιά ἔβλεπε κανεὶς καρναβάλια μία ἑβδομάδα, μόνον τὶς Ἀποκριές. Τώρα βλέπει κάθε μέρα…
Καθένας ντύνεται ὅπως τοῦ λέει ὁ λογισμός! Ἔχουν γίνει τελείως παράξενοι. Παλάβωσαν! Λίγοι εἶναι οἱ συμμαζεμένοι ἄνθρωποι, οἱ σεμνοί, εἴτε ἄνδρες εἴτε γυναῖκες εἴτε παιδιά.
Ἄλλες περπατοῦν μὲ κάτι τόοοσο λεπτά τακούνια! Λίγο νὰ στραβοπατήσουν, στὸν ὀρθοπεδικό θὰ πᾶνε…
Τὰ δέ μαλλιά, μήν τὰ ρωτᾶς!

Μία ἄλλη –ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση – τί ἄνθρωπος ἦταν; Ἕνα πρόσωπο ἄγριο, μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα, φού, φού, τὰ μάτια κόκκινα!… Τώρα λένε ὅτι ἔχουν σάν ἀρχή νὰ μήν καπνίζουν στὸ σπίτι, ὅταν ἔχουν μικρά παιδιά. Τὰ παιδιά ἐν τῷ μεταξύ, τὰ καημένα, ἔχουν γεννηθῆ… καπνιστές ρέγγες!
Καὶ ἀπὸ τούς καφέδες οἱ ἄνθρωποι παθαίνουν· κάνουν κάτι γκριμάτσες… Ἔχει φύγει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Τέλεια ἐγκατάλειψη!

Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν στὸ Σινά, ἦταν καὶ ἐκεῖ… μήν τὰ συζητᾶς! Πόσο πονοῦσα, ὅταν ἔβλεπα τὶς τουρίστριες ποὺ ἔρχονταν στὸ Μοναστήρι! Τί χάλια ἦταν! Σάν νὰ ἔβλεπα ὡραῖες εἰκόνες, βυζαντινές, πεταγμένες στὰ σκουπίδια, μόνον ποὺ αὐτές εἶχαν πεταχθῆ μόνες τους. Μία φορά εἶδα μία ποὺ φοροῦσε κάτι σάν φαιλόνι καὶ εἶπα: «Δόξα τῷ Θεῶ, νὰ καὶ μία ποὺ φοράει κάτι συμμαζεμένο· τέλος πάντων φαιλόνι-ξεφαιλόνι, τουλάχιστον δὲν εἶναι σάν τὶς ἄλλες». Ὕστερα, ὅταν γύρισε μπροστὰ, τί νὰ δῶ; Ἦταν ὅλα ἀνοικτά!

Ποῦ ἔφθασε ὁ κόσμος!… Μοῦ ἔστειλαν μία φωτογραφία μίας νύφης, γιὰ νὰ κάνω προσευχή νὰ πάη καλά ὁ γάμος της. Φοροῦσε ἕνα νυφικό τελείως χάλια. Τέτοιο ντύσιμο εἶναι ἀσέβεια στὸ Μυστήριο, στὸν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Πνευματικοί ἄνθρωποι καὶ δὲν σκέφτονται! Τί νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι; Γι’ αὐτὸ λέω, ἄν καὶ τὰ Μοναστήρια δὲν κρατήσουν, δὲν ὑπάρχει φρένο πουθενά· εἶναι ξέφρενοι οἱ ἄνθρωποι σήμερα.[…]

Πάντως τὰ πιὸ παράξενα πράγματα βλέπεις καὶ ἀκοῦς σήμερα. Μοῦ εἶπε ἕνας –ἔκανα τὸν σταυρό μου, ὅταν τὸ ἄκουσα – ὅτι σήμερα εἶναι τῆς μόδας οἱ τεμπέληδες νὰ τρίβουν τὰ ροῦχα τούς ἐδῶ κι ἐκεῖ καὶ ὕστερα νὰ κόβουν καὶ νὰ ράβουν μπαλώματα μὲ μία σακκορράφα. Καλά, ἕνας ἐργατικός εἶναι φυσιολογικό νὰ εἶναι ἔτσι, ἀλλὰ ἕνας τεμπέλης!… Ἀφοῦ μου εἶπε αὐτό, συμπληρώνει: «Νὰ σοῦ πῶ, Γέροντα, καὶ κάτι ἀκόμη πιὸ παράξενο: ἡ γυναίκα μου εἶδε μία φορά στὴν Ὁμόνοια τὸ παιδί μίας φιλικῆς μας οἰκογένειας νὰ ἔχη σχισμένο τὸ παντελόνι του ἀπὸ πίσω. «Παιδάκι μου, τοῦ λέει, βάλε τὸ χεράκι σου πίσω…». «Ἄσε μὲ, λέει ἐκεῖνο, τῆς μόδας εἶναι»»! Τὰ καημένα τὰ παιδιά!
.
από το βιβλίο:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α’- ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης
σ. 288

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.