Ο Υιός κατώτερος του Πατρός;

«…αναβλέψας εις τον ουρανόν ευλόγησε…» (Ματθ. 14,19).

Με τα φτερά του λόγου του σημερινού Ευαγγελίου (σημ.: πολ/σμός των πέντε άρτων στην έρημο) μεταφερόμαστε, αγαπητοί αδελφοί, σε μία απέραντη ερημική περιοχή, δίπλα στον Ιορδάνη ποταμό, όπου σαν αόρατοι θεατές παρακολουθούμε το παράδοξο θαύμα της διατροφής χιλιάδων λαού, που άκουσαν προηγουμένως το κήρυγμα του Ιησού Χριστού. Εκεί ατενίζομε με δέος τον Κύριό μας σε μία στιγμή να σηκώνει τα μάτια Του, τα μάτια εκείνα που αγκαλίαζαν στοργικά όλο το πλήθος των πρόθυμων ακροατών Του, να τα προσηλώνει στον ουρανό, ενώ τα άχραντα χείλη Του κινούνται και ψελλίζουν λόγια προσευχής και ευχαριστίας πρός τον Θεόν. Και ενώ το θέαμα αυτό του γλυκυτάτου Διδασκάλου μας προσευχομένου ευφραίνει τη ψυχή μας κάποιους άλλους φαίνεται να τους οδηγεί σε σκέψεις απρεπείς και ανευλαβείς.

Ποιοί είναι αυτοί που τρόπον τινά οι δυστυχείς παρασύρονται σε κρίσεις άστοχες ατενίζοντας τον Ιησού Χριστό μέσα στην έρημο να ευχαριστεί τον Θεό; Είναι οι αιώνιοι προκατειλημμένοι κατά του Χριστού, οι οποίοι παρακινούνται από πνεύμα πονηρό να μη Τον τιμούν ως τον Υιό του Θεού, ομοούσιο και ομόθρονό του Πατρός. Διότι πως σκέπτονται; Λέγουν μέσα τους: αφού προσεύχεται πρός τον Θεό και Τον ευχαριστεί, πως είναι Θεός, ομοούσιος με τον Πατέρα. Πως είναι ίσος πρός τον Πατέρα; Και καταλήγουν οι ασεβείς και επιπόλαιοι νόες στο εσφαλμένο συμπέρασμα: Ο Ιησούς Χριστός αφού δέεται πρός τον Πατέρα δεν είναι ίσος πρός τον Πατέρα, αλλά κατώτερος του Πατρός.

Παίρνοντας κακώς, κάκιστα, αφορμή από τέτοια γεγονότα, που μας εξιστορούν οι ιεροί Ευαγγελιστές, όπως του σημερινού Ευαγγελίου μας, όπου πρίν να ευλογήσει τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, ευχαρίστησε, «ευλόγησε» τον εν ουρανοίς Πατέρα Του, οι διάφοροι αιρετικοί και δή οι χιλιαστές βλασφήμησαν την Θεότητά Του και τον κατέβασαν στο επίπεδο του κτίσματος.

Αλλά για το τραγικό αυτό και μοιραίο ολίσθημα των χιλιαστών, να αρνηθούν δηλαδή τη Θεότητα του Ιησού Χριστού, δεν φταίνε τα Ευαγγέλια. Φταίει η προχειρότητά τους και η επιπολαιότητά τους και προπάντων η περιφρόνησή τους στην ερμηνεία την αυθεντική εν Πνεύματι Αγίω του λόγου του Θεού. Αν είχαν την υπομονή και το ταπεινό φρόνημα να ζητήσουν τη γνώμη των Αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, πρίν καταλήξουν στα ασεβή τους συμπεράσματα, δεν θα σήκωναν την πτέρνα κατά του Σωτήρος Χριστού.

Ποιά είναι, λοιπόν, η πρέπουσα, η ορθή ερμηνεία αυτών των γεγονότων από τη ζωή του Κυρίου μας, όπου φαίνεται να συμπεριφέρεται ο Κύριός μας ως κατώτερος του Πατρός; Είναι η εξής: Ο Ιησούς χρησιμοποιεί στον λόγο Του εκφράσεις «ταπεινές» διότι ακόμη κρύπτει τη Θεότητά Του για λόγους παιδαγωγικούς. Βλέπετε μερικές φορές κρίνει ο Θεάνθρωπος σκόπιμο κάποια θαυμαστά έργα Του να μείνουν άγνωστα από τους πολλούς, διότι δεν ήταν αδύνατο να διεγείρουν το λαό σε εκδηλώσεις υπέρ αυτού και της Μεσσιανικής του ιδιότητος, εκδηλώσεις άκαιρες και επικίνδυνες. Όπως για παράδειγμα κάποιες θαυματουργικές του πράξεις επιθυμούσε διακαώς να μείνουν κρυφές. Ή όπως συνέβη με την αγία Μεταμόρφωσή Του στην κορυφή του Θαβωρίου όρους. Σύμφωνα με τον ιερό Ευαγγελιστή καθώς κατηφόριζαν από το βουνό απαίτησε από τους μαθητές Του «ίνα μηδενί διηγήσωνται ά είδον, ει μη όταν ο υιός του ανθρώπου εκ νεκρών αναστή». (Μάρκ. 9,9). Ήταν πιθανόν τέτοιες διηγήσεις ή τέτοιες μοναδικές Του θαυμαστές πράξεις, όπως πάλι το θαύμα της διατροφής των χιλιάδων του λαού στην έρημο, να ξεσήκωνε τον λαό σε κινήματα επαναστατικά κατά της αρχής, καθώς θα νόμιζαν ότι έφθασε ο καιρός να πραγματοποιηθούν τα Μεσσιανικά των όνειρα και να απαλλαγούν από τη δουλεία των Ρωμαίων. Δεν ήθελαν πολύ οι όχλοι, οι μη ειδότες τάς Γραφάς, να ξεσηκωθούν και να τον κάμουν ακόμη και βασιλιά! (Ιωάν. 6,15)

Προκειμένου, λοιπόν, ο Κύριος να αποφύγει άκαιρους και επικίνδυνους ενθουσιασμούς του λαού, με την άπειρη Σοφία Του έκρυπτε κάτω από το ένδυμα λόγων ταπεινών τη Θεότητά Του. Έπειτα είδαμε στα Ευαγγέλιά μας ακόμη και αντίθετες, αρνητικές εκδηλώσεις φανατισμού εκ μέρους μερίδας του λαού εις βάρος Του, όταν τους φανέρωνε η Θεία Σοφία ολόκληρη την αλήθεια περί του Προσώπου Του. Για παράδειγμα, όταν κάποτε ο Κύριος τους είπε, ότι εγώ υπάρχω πρίν από τον Πατριάρχη Αβραάμ, που έζησε εκατοντάδες χρόνια πρό Χριστού, τόσο οργίσθηκαν όσοι το άκουσαν, επειδή το θεώρησαν ύβρη και παραλογισμό, ώστε έπιασαν πέτρες να τον κτυπήσουν…! (Ιωάν. 8,59). Και όμως την αλήθεια δεν τους είπε; Εκείνος ως Υιός του Θεού υπήρχε πρό πάντων των αιώνων, και όχι μόνο πρίν από τον Πατριάρχη Αβραάμ.

Γιά να τους τονίσει, λοιπόν, ότι δεν είναι αντίθεος, όπως τον κατηγορούσαν αδίκως οι φαρισαίοι κυρίως, αλλά τιμά τον Πατέρα, προσεύχεται και δοξολογεί ως άνθρωπος τον εν ουρανοίς Θεόν και Πατέρα Του και κάποτε πάλι, έστω και αν σκανδαλίζονταν μερικοί, λέγει ολόκληρη την αλήθεια περί του Θεανδρικού Του Προσώπου.

Είναι κρίμα, λοιπόν, ταπεινές εκφράσεις ή κινήσεις του Κυρίου μας να οδηγούν μερικούς στο συμπέρασμα, ότι δεν είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, αλλά - άπαγε της βλασφημίας- κατώτερος του Πατρός. Όπως στο σημερινό Ευαγγέλιο, όπου λίγο πρίν από το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων ευλογεί και δοξάζει και ευχαριστεί τον Πατέρα Του. Άς τελειώσουμε το σημερινό μας κήρυγμα με την σχετική παρατήρηση του ιερού Χρυσοστόμου: «Διατί ανέβλεψεν εις τον ουρανόν και ευλόγησεν; Έδει πιστευθήναι αυτόν, ότι από Πατρός εστιν και ότι ίσος εστι». Αμήν

+ Ο Ελευθερουπόλεως Χρυσόστομος

Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/