Οικογένεια χωρίς Χριστό είναι καταδικασμένη!

Οἱ οἰκογένειες σήμερα μοιάζουν σάν μία μικρή ἐπιχείρηση, ἡ ὁποία ἀποβλέπει μόνο στήν εὐημερία καί ὄχι στήν ἐν Χριστῶ σωτηρία. Ἡ ἑλληνική οἰκογένεια πληρώνει σήμερα τήν ἀποστασία της ἀπό τόν Θεό. Τό συνειδητό δέσιμό της στό ἅρμα τοῦ Σατανᾶ τήν ὁδηγεῖ στόν ὄλεθρο.

Ἡ κοινωνία ξεπέρασε ἀκόμη καί τούς νόμους τῆς ζούγκλας. Οἱ οἰκογενειακές,οἰκονομικές καί γενικά οἱ κρίσεις σέ ὅλα τά κοινωνικά ἐπίπεδα ἀποτελοῦν τίς συνέπειες τῆς ἐκδίωξης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ζωή μας.

ΜΕΡΟΣ Α – Τοῦ Διονύση Μακρῆ

-Δέν σ’ ἀντέχω. Μοῦ κατέστρεψες τή ζωή. Εἴκοσι χρόνια ὑπέφερα μαζί σου. Θέλω νά τελειώσει ἐδῶ καί τώρα αὐτή ἡ σχέση!

§                     Ναί, νά τελειώσουμε. Κι ἐγώ ὑποφέρω μόνο καί μόνο πού σέ βλέπω. Δέν ἔχω καμιά διάθεση νά γεράσω μαζί σου βλέποντας τά μοῦτρα σου.

Τό μεσήλικο ζευγάρι δέν κρατοῦσε κἄν τά προσχήματα στή γειτονιά. Ἀντάλλασαν μέ μεγάλη εὐκολία βαριές κουβέντες. Κι ὄχι μόνο δέν ὑπολόγιζαν στόν ἔντονο καυγά τους καί στό ὑβρεολόγιο πού αὐτός περιελάμβανε τή γειτονιά τους ἀλλά οὔτε κἄν τά δύο παιδιά τους, τά ὁποῖα παρακολουθοῦσαν ἄφωνα τούς γονεῖς τους συχνά νά τσακώνονται. Μάταια ἡ 18χρονη κόρη τους ἐπιχειροῦσε νά κατευνάσει τά πνεύματα. Οὔτε κἄν τά κλάματα τοῦ δεκάχρονου γιοῦ πτόησαν τήν ἔντονη φιλονικία τοῦ ζευγαριοῦ.

Ὁ καυγᾶς σταμάτησε μόνο ὅταν ὁ 50χρονος σύζυγος ἀποφάσισε νά φύγει ἀπό τό σπίτι του καί νά κατευθυνθεῖ στό πλησιέστερο καφενεῖο, ὥστε νά διώξει τόν πόνο του καί νά πνίξει τήν ταραχή καί τό θυμό του πίνοντας μπύρες! Ἡ σύζυγος ἀπό τήν ἄλλη ἐπιχείρησε νά βρεῖ παρηγοριά παίρνοντας τήν «κολλητή» της φίλη, ὅπου μέ τό νί καί μέ τό σίγμα τήν ἐνημέρωσε γιά τόν καυγά καί ἄρχισε νά καταφέρεται κατά τοῦ συζύγου της. Ἐκείνη ἀντί νά συμβάλει στήν ἀποκατάσταση τῆς σχέσης τήν ὠθοῦσε καλλιεργώντας τόν χωρισμό καί τό διαζύγιο… Ἔβαζε, ὅπως λέει ὁ λαός λάδι στήν φωτιά.

-Θά τόν χώριζα ἀλλά σκέφτομαι πῶς θά τά καταφέρω μέ τά παιδιά; Ἡ Γαλήνη μου ἔφθασε 18 ἐτῶν. Μπῆκε στό Πανεπιστήμιο στήν Φιλολογική Σχολή, εἶναι πολύ ὥριμη γιά τήν ἡλικία της καί θά βρεῖ κουτσά-στραβά τό δρόμο της. Ὁ Γιάννης ὅμως εἶναι ἀκόμη μικρός. Ἐγώ δέν ἔχω μόνιμη ἐργασία καί ὁ ἀχαΐρευτος ὁ ἄνδρας μου μέ δυσκολία τά φέρνει βόλτα μέ τό συνεργεῖο αὐτοκινήτων πού διατηρεῖ. Ἀπό τήν ἄλλη ἔχουμε πάρει καί τό σπίτι μέ δάνειο, τό ὁποῖο κυριολεκτικά μᾶς πνίγει καί δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀνασάνουμε σάν οἰκογένεια. Ἄστα, ἐδῶ πού ἔχω φθάσει δέν εἶμαι ἱκανή οὔτε στό νά προχωρήσω σέ διαζύγιο.

§                     Ναί, ἀλλά πρέπει νά τό πάρεις ἀπόφαση. Πρέπει νά κάνεις τή ζωή σου. Θά σέ ἀρρωστήσει αὐτή ἡ κατάσταση.

-Ὁ Κώστας (ὁ σύζυγος) δέν μοῦ δίνει σημασία. Συμπεριφέρεται λές καί μέ ἔχει βαρεθεῖ. Δύο τινά μπορεῖ νά συμβαίνουν. Ἤ μᾶς ἔχουν κάνει μάγια ἤ ἔχει βρεῖ ἄλλη.

-Μπά ὁ Κώστας δέν φαίνεται γιά τέτοιος ἄνθρωπος. Δέν τόν ἔχω ἱκανό νά τσιλημπουρδίζει… Τό πιθανότερο εἶναι νά σᾶς ἔχουν κάνει μάγια.

Ἡ τηλεφωνική συνομιλία τῶν δύο γυναικῶν κράτησε πάνω ἀπό μία ὥρα. Ἡ Γαλήνη ἡ κόρη τῆς 47χρονης Σταματίνας ἄκουσε ἄθελά της σχεδόν ὁλόκληρη τή συζήτηση ἀπό τό ἄλλο τηλέφωνο. Προσπάθησε νά τηλεφωνήσει σέ συμμαθήτριά της καί σήκωσε τό τηλέφωνο πού ἀπασχολοῦσε ἡ μητέρα της. Ἀποφάσισε ἔπειτα ἀπ’ αὐτά πού ἄκουσε νά πάει νά συναντήσει τόν πατέρα της σέ μία προσπάθεια νά βοηθήσει νά ἔρθουν πιό κοντά οἱ γονεῖς της. Πρίν ξεκινήσει κατευθύνθηκε στήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Τήν ἀσπάστηκε καί κλαίγοντας τοῦ ζήτησε νά βοηθήσει νά ἐπέλθει ἡ ἠρεμία στό σπίτι καί νά λήξουν οἱ σχεδόν καθημερινοί καυγάδες τῶν γονιῶν της.

§                     Μάνα θά βγῶ λίγο νά περπατήσω. Δέν θά ἀργήσω νά γυρίσω.

-Καλά ἀπάντησε ἐκείνη, ἀδιάφορα.

Ἡ Γαλήνη γνώριζε τούς τόπους πού σύχναζε ὁ πατέρας της. Ἔτσι δέν ἄργησε νά τόν ἀνακαλύψει. Τόν εἶδε πού μιλοῦσε στό κινητό του. Ἐκεῖνος δέν τήν πρόσεξε κἄν πού τήν πλησίασε. Ἦταν ἀπορροφημένος στό τηλεφώνημά του. Εἶχε σκύψει τό κεφάλι του. Ἡ Γαλήνη κατάλαβε πώς μιλοῦσε σέ γυναίκα καί πρός στιγμή ἀνακουφίστηκε πιστεύοντας πώς μιλοῦσε στήν μητέρα της, τήν ὁποία εἶχε νυμφευθεῖ μετά ἀπό σφοδρό, ὅπως λέει ὁ λαός ἔρωτα. Πρός στιγμή χάρηκε καί δέν θέλησε νά τόν διακόψει.

«Εὐχαριστῶ Χριστέ μου» εἶπε ἀπό μέσα της καί κίνησε νά φύγει, πρίν τήν δεῖ ὁ πατέρας της. Ἔτσι πῆγε καί χάζευε σέ μία κοντινή βιτρίνα μέ γυναικεῖα ἐνδύματα. Δέν πέρασαν παρά λίγα μόλις λεπτά καί ὁ πατέρας της σηκώθηκε ἀπό τό τραπέζι. Πλήρωσε τήν μπύρα καί βγῆκε ἔξω ἀπό τήν καφετέρια. Φαινόταν βιαστικός. Δέν κατευθύνθηκε πρός τό σπίτι, γεγονός πού προξένησε μεγάλη περιέργεια στήν Γαλήνη.

§                     Ποῦ ἄραγε νά πηγαίνει; ἀναρωτήθηκε τό κορίτσι καί ἄρχισε προσεχτικά νά τόν ἀκολουθεῖ. Ἐκεῖνος ἔστριψε μετά δύο στενά. Κοντοστάθηκε δίπλα σέ ἕνα μικρό ἀλσύλλιο, κοιτώντας πότε δεξιά καί πότε ἀριστερά σάν κάποιον νά περίμενε. Δέν πέρασαν παρά μόλις λίγα λεπτά ὅταν μέ ἔκπληξη εἶδε τήν «κολλητή» φίλη τῆς μητέρας της τήν Ἀσημίνα νά τόν πλησιάζει.

Μᾶλλον ἡ Ἀσημίνα θά ἐπιχειρήσει νά βοηθήσει νά ἀποκατασταθοῦν οἱ σχέσεις του μέ τή μαμά, σκέφτηκε τό κορίτσι ἀναλογιζόμενο καί τό τηλεφώνημα πού προηγήθηκε. Ὅμως ἡ Ἀσημίνα εἶχε ἄλλες διαθέσεις. Ἅρπαξε τόν πατέρα της καί ἄρχισε νά τόν φιλάει μέσα στό δρόμο. Ἐκεῖνος ἀνταποκρινόταν καί ἀνταπέδιδε τούς ἐρωτικούς ἀσπασμούς. Σέ λίγο κρύφτηκαν καί οἱ δύο σέ ἕνα παγκάκι μέσα στό ἀλσύλλιο. Δέν πίστευα αὐτό πού ἔβλεπα καί ἀρχικά σκέφτηκα νά παρουσιασθῶ μπροστά τους καί νά τούς φτύσω. Μέ τήν σκέψη αὐτή εἶχα προσεγγίσει ἀρκετά τό σημεῖο πού ἐρωτοτροποῦσαν. Ἡ Ἀσημίνα τόν ἐνημέρωνε γιά τό τηλεφώνημα πού δέχτηκε ἀπό τή μάνα μου καί τοῦ σύστηνε νά εἶναι πιό προσεκτικός.

-Σέ τρεῖς μῆνες βγαίνει τό διαζύγιό μου. Διεκδικῶ διατροφή ἀπό τόν ἄνδρα μου καί αὐτό δέν θέλω νά τό χαλάσω. Ἐκεῖνος (ὁ ἄνδρας της) δέν κατάλαβε ποτέ πώς εἴχαμε σχέση. Καί ἡ γυναίκα σου τό ἴδιο. Ἄσε νά τελειώσω μέ τό διαζύγιο καί μετά προχώρησε καί ἐσύ στόν χωρισμό.

Εἶπαν κι ἄλλα ἐξ ἀφορμῆς τοῦ καυγᾶ πού προηγήθηκε. Ἡ Γαλήνη μέ πολύ δυσκολία συγκρατήθηκε. Ἔφυγε προσεκτικά γιά νά μήν τήν ἀντιληφθοῦν καί περπάτησε μέχρι τήν κεντρική πλατεία τῆς περιοχῆς. Ἔκλαιγε συνεχῶς. Τά ἔβαλε καί μέ τόν Χριστό.

-Σοῦ ζήτησα νά μέ βοηθήσεις καί Ἐσύ ἔπραξες τό ἐντελῶς ἀντίθετο. Μέ πλήγωσες. Ἔτσι μοῦ ἔρχεται νά αὐτοκτονήσω. Ἔχω ἀπογοητευθεῖ ἀπό ὅλα καί κυρίως τίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων, μονολογοῦσε. Ἀπορροφημένη στόν πόνο της δέν πῆρε εἴδηση πώς κάποιος γέροντας εἶχε καθίσει κοντά της, μοιραζόμενος τό ἴδιο μ’ αὐτήν παγκάκι. Κρατοῦσε στό χέρι του δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης καί μέ εὐγένεια τῆς πρόσφερε τό ἕνα, ρωτώντας την ταυτόχρονα ἄν μπορεῖ νά τήν βοηθήσει.

-Ὄχι, στήν κατάσταση πού εἶμαι κανείς δέν μπορεῖ νά βοηθήσει. Ἐδῶ παππού δέν βοήθησε ὁ Θεός, θά βοηθήσει ἄνθρωπος, τοῦ εἶπε καθώς δεχόταν ἀμήχανα τήν προσφορά του.

-Ἄκουσε Γαλήνη μου ὁ Θεός ἔχει ἕναν ξεχωριστό, ἰδιαίτερο τρόπο νά βοηθᾶ. Καί πάντα νά ξέρεις κάνει αὐτό πού πρέπει, εἶπε ὁ γέροντας!

Τό κορίτσι ξαφνιάστηκε.

-Πῶς ξέρετε τό ὄνομά μου; Ἐγώ πρώτη φορά σᾶς βλέπω.

§                     Σέ βλέπω καλό μου παιδί πού ἔρχεσαι στήν Ἐκκλησία κάθε Κυριακή. Ἀπό ἐκεῖ ἔμαθα τό ὄνομά σου.

-Μά ἐγώ παππού δέν σέ ἔχω δεῖ. Ποῦ κάθεσαι;

§                     Εἶμαι στήν πλευρά τῶν ἀνδρῶν. Κάθομαι συνήθως δίπλα στό Ἀναλόγιο. Αὐτό ὅμως δέν ἔχει σημασία αὐτή τή στιγμή. Σέ εἶδα πού ἔκλαιγες καί σέ πλησίασα γιά νά σοῦ συμπαρασταθῶ. Τά ἄσπρα μαλλιά μου κουβαλοῦν καί μία ἐμπειρία χρόνων ἀπό τή ζωή, κάτι πού ἴσως σοῦ χρησιμεύσει.

Ἡ ἠρεμία καί τό γαλήνιο πρόσωπο τοῦ ἄγνωστου γέροντα τῆς ἐνέπνευσε ἐμπιστοσύνη. Ἄλλωστε ἐκείνη τήν ὥρα εἶχε μεγάλη ἀνάγκη νά βγάλει αὐτό πού τήν τάραζε συθέμελα καί τῆς προκαλοῦσε πόνο στήν ψυχή. Ἔτσι ἄρχισε νά τοῦ περιγράφει μέ λεπτομέρειες τήν κατάσταση τῆς οἰκογένειάς μου καί νά τοῦ ἐξιστορεῖ αὐτό πού λίγα λεπτά πρίν ἀντίκρυσε.

§                     Γαλήνη μου ὁ Χριστός σέ ἀφουγκράστηκε καί ἀνταποκρίθηκε ἄμεσα. Ἡ προσευχή σου τόν συγκίνησε. Ἄλλωστε βλέπει τόν ἀγώνα σου, ὅλα αὐτά τά χρόνια πού σέ ἀντίθεση μέ τούς γονεῖς σου ἀκολουθεῖς τά χνάρια Του. Σέ ἀποκαλοῦσαν καλόγρια καί θεούσα εἰρωνικά ἀλλά αὐτό ἀποτελεῖ τίτλο τιμῆς. Ξέρεις βρισκόμαστε σέ περίοδο σκληροῦ διωγμοῦ τῆς πίστης. Σέ ἐποχή πού ἡ ἁμαρτία ἔχει καταστεῖ μόδα, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Καί ἡ μόδα αὐτή εἶναι ἡ βασική αἰτία τοῦ διχασμοῦ στίς ἀνθρώπινες σχέσεις, στίς ὁποῖες κυριαρχοῦν οἱ ἐγωϊσμοί, τά ἀλόγιστα πάθη καί οἱ κάθε εἴδους ἀσθένειες. Οἱ οἰκογένειες πού δέν βασίζονται στόν Χριστό καί δέν ἐφαρμόζουν τίς ἐντολές του εἴτε εἶναι πλούσιες, εἴτε φτωχές ὁδηγοῦνται μέ ἀκρίβεια στόν ὄλεθρο καί τήν καταστροφή. Τά παιδιά τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν κλυδωνίζονται καί τά καημένα σάν τοῦ λόγου σου σκέφτονται νά αὐτοκτονήσουν. Τά προβλήματα μετατρέπονται σέ ἀδιάβατο βουνό, τό ὁποῖο τελικά τούς καταπλακώνει καί γίνεται ὁ αἰώνιος τάφος τους. Ἡ ἑλληνική οἰκογένεια πληρώνει σήμερα τήν ἀποστασία της ἀπό τόν Θεό. Τό συνειδητό δέσιμό της στό ἅρμα τοῦ Σατανᾶ τήν ὁδηγεῖ στόν ὄλεθρο. Ἡ κοινωνία ξεπέρασε ἀκόμη καί τούς νόμους τῆς ζούγκλας. Οἱ οἰκογενειακές,οἰκονομικές καί γενικά ὅλες οἱ κρίσεις στό κοινωνικό γίγνεσθαι ἀποτελοῦν τίς συνέπειες τῆς ἐκδίωξης τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπό τή ζωή μας.

Ο Κώστας καί ἡ Σταματίνα, οἱ γονεῖς σου δυστυχῶς δέν ἀποτέλεσαν ἐξαίρεση τοῦ κανόνα αὐτοῦ. Ἀντί νά χτίσουν λιθαράκι -λιθαράκι μία χριστιανική οἰκογένεια ἔφτιαξαν ἁπλά μία «κοινή ἐπιχείρηση» πού ἐκτός τοῦ βασικοῦ στόχου τῆς οἰκονομικῆς εὐημερίας περιελάμβανε -ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἡ φράση- καί τήν καθωσπρέπει ἀπόσβεση τῶν παθῶν τους, ὥστε κοινωνικά νά εἶναι ἀποδεκτοί. Στήν ἐπιδίωξη τῆς κοινωνικῆς ἀναγνώρισης καί καταξίωσης τους ἀνήκεις καί σύ Γαλήνη καί ὁ ἀδελφός σου ὁ Γιάννης. Μέσα στό πλαίσιο αὐτό ἀντί νά φροντίσουν νά σᾶς ὁδηγήσουν στήν μοναδική συνταγή εὐτυχίας, στόν Ἰησοῦ Χριστό ἔκαναν τά ἀντίθετα. Πίστευαν οἱ δυστυχεῖς, ὅπως καί οἱ περισσότεροι, ὅτι ἔπρεπε τά παιδιά τους νά ἐξασφαλίσουν ἕνα πτυχίο, νά μάθουν γλῶσσες, νά εἶναι πρῶτα στά ἀθλήματα, νά τούς ἀφήσουν περιουσίες. Ἐπένδυσαν δηλαδή στήν ματαιότητα καί νά πού κατάντησαν.

Εὐτυχῶς ἐσύ παιδί μου χάρη στίς προσευχές τῆς μακαρίτισσας τῆς γιαγιᾶς σου Γαλήνης, μίας ἁγίας ψυχῆς μέ φόβο Θεοῦ, μπόρεσες καί ξέφυγες. Στόν Χριστό ὀφείλεις τήν ἐπιτυχία σου στό Πανεπιστήμιο. Αὐτός καθόταν κοντά σου τά ἀτέλειωτα βράδια πού διάβαζες. Ἐκεῖνος σέ προστάτευσε ἀπό τίς παγίδες τῆς ἐφηβείας καί πολύ σύντομα θά σέ ὁδηγήσει σέ μονοπάτι λαμπρό.

Ἡ Γαλήνη ἀποσβολωμένη ἄκουγε τόν παππού νά τήν συμβουλεύει καί νά τῆς ἀναλύει ὅλα μά ὅλα ὅσα συνέβαιναν στή ζωή της. Τῆς εἶπε νά γράψει γράμμα στούς γονεῖς της καί τίς ἔδωσε τίς ἀνάλογες κατευθύνσεις. Ἔνιωσε μετά τή συζήτηση μέ τόν παππού σάν ἀνάλαφρο πουλί. Ὁ πόνος στήν ψυχή της δέν ὑπῆρχε. Ζήτησε ἀπό τόν γέροντα νά τόν συναντήσει ἐκ νέου τήν ἑπόμενη ἡμέρα, πιστεύοντας πώς ἦταν πολύ οἰκεῖος τῆς μακαρίτισσας τῆς γιαγιᾶς της και γι’αὐτό γνώριζε τά τῆς οἰκογενείας της.

-Μιλᾶμε τόση ὥρα καί δέν ξέρω καν τό ὄνομά σας. Θά ἤθελα νά σᾶς τηλεφωνῶ νά μέ συμβουλεύετε, ἄν φυσικά δέν ἔχετε ἀντίρρηση.

-Μέ λένε Χαραλάμπη. Τήν Κυριακή στήν Ἐκκλησία θά σοῦ δώσω καί τό τηλέφωνό μου, πού λόγω τῆς ἡλικίας μου δέν μπορῶ νά τό ἀπομνημονεύσω.

(συνεχίζεται)

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, Θεολόγος, Δημοσιογράφος 

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2016

paraklisi.blogspot.gr

https://simeiakairwn.wordpress.com