10.8.17

Στῆς ἀκρίβειας τὸν καιρό ἐπαντρεύτηκα κι ἐγὼ…


Ματίνας Βαρκάδου-Κουβαρ
θεολόγου
-Τί θ γίνουν τ παιδιά μας;
-Τί θέλετε ν γίνουν τ παιδιά μας;
-νδρειωμένα παλικάρια κα νδρεες γυνακες…κα ν παλέψουν μ τ σαράντα κύματα κα ν τ βγάλουν πέρα μ τν ναβροχι κα τν κρίδα πως ο προπαπποδες κα ο προγιαγιάδες τους… κι χι ν μουχλιάζουν στν καναπ πως δική μας γενιά. Ν μς ξεπεράσουν, ατ θέλουμε κα ατ παρακαλμε!

Ο ντιξοότητες το βίου δν μπορον ν γίνουν μπόδιο στ ν νθίσει μι γλυκιά, τρυφερή, γαπητικ σχέση νάμεσα σ δυ νθρώπους. σο κι ν προσπαθήσουμε, δν νομίζω τι θ μπορέσουμε ν ποδείξουμε τι σήμερα ο συνθκες εναι δυσκολοτέρες π ατς πο ζησαν ο πρόγονοί μας σ περιόδους πολέμου, κατοχς κτλ. Στοργή, ρωτας, λληλοβοήθεια, γάπη, κατανόηση, γωνιστικότητα, συμπόρευση, περηφάνεια, καμάρι, νας χει τν λλο κορόνα στ κεφάλι γι μι ζω λόκληρη. νας σύζυγος εναι στεφάνι στ κεφάλι το λλου κα φροντίζει τν σύζυγό του καθένας κα τν καμαρώνει γι ν ‘χει τ θάρρος ν πε μετ στν Χριστ «Κοίταξε Κύριε πς φροντίζω τ στεφάνι πού μο χάρισες». τσι ρμηνεύεται φράση «Στέφεται δολος το Θεο…».
Συνήθως μως σχέση τν ζευγαριν δν εναι σν ατ πο περιγράφηκε, στω κι ν ο συνθκες εναι εκολότερες. λοι τ γνωρίζουμε. Στ δεκαετία το ’80 π ψυχολόγους, ΜΜΕ, λογοτεχνία, τηλεόραση, κινηματογράφο πεσε τ σύνθημα τς μεσης κανοποίησης κάθε πιθυμίας, τς λευθερίας στν κφραση λόγου κα συναισθημάτων, το δικαιώματος το τόμου ν κανοποιε μεσα τν κάθε πιθυμι του.
τσι, νας παντρεμένος, πο νιώθει τι δν τν κανοποιε πλέον τ ταίρι του,νομιμοποιεται ν ζητήσει λλο κάλυψη τν συναισθηματικν του ναγκν κα πολ σύντομα βρίσκεται ρωτευμένος σφόδρα μ λλο πρόσωπο. Προχωρε στ διαζύγιο, φυσικ κα καθ’ λα νόμιμο, κα παραδόξως ντς λίγου νέα σχέση δν εναι παρκής. νθρωπος ψάχνει κάτι λλο, πειτα κάτι λλο κόμη πι διαίτερο. πιδίδεται στ κυνήγι τς ετυχίας κα τς δονς, τ τελείωτο κα τελέσφορο. Ατ τακτικ γινε δυναμίτης στ θεμέλια τς οκογένειας… γιατί ραγε; Ποις χει συμφέρον π μι διαλυμένη κοινωνία χωρς σχυρος οκογενειακος δεσμούς; νθρωπος μοναχικός, νέραστος, χωρς δεσμος σχυρούς, χωρς σχέσεις μ ασθηση μονιμότητας γίνεται νασφαλής, καταθλιπτικός, συναισθηματικ εάλωτος, χειραγωγήσιμος, εκολο θύμα τν κάθε λογς διαφημιστν κα μπόρων. ντιθέτως, νθρωπος πο βιώνει σταθερς κα μόνιμες σχέσεις στοργς, γάπης κα ποδοχς εναι συναισθηματικ ατάρκης, σορροπημένος, σφαλής, ρεμος. Νιώθει ατοεκτίμηση, δν χρειάζεται ν «χει» γι ν «εναι». Σπουδαες σοφίες θ λέγαμε. Μ ο δηγίες το Κατασκευαστ δοσμένες πρ αώνων εναι ξεκάθαρες πάνω σ’ ατ τ θέμα. ‘’Ο καλν εναι τν νθρωπον μόνον. Ποιήσωμεν ατ βοηθν κατ’ ατόν…’’ τ λέει πιστήμη, τ λέει λογική, τ λέει μπειρία, τ λέει Κατασκευαστς – Θεός! Γιατί μως σήμερα ο νέοι μας δν ποφασίζουν τν γάμο; Θ τ πομε μμεσα μ να παραμύθι:
Μύθι μύθι παραμύθι τ κουκ κα τ ρεβίθι… Κόκκινη κλωστή, δεμένη, στν νέμη τυλιγμένη, δσ’ της κλότσο ν γυρίσει, παραμύθι ν’ ρχινίσει…
Μι φορ κι ναν καιρ ζοσε νας γιατρς ποος, πως φευγε π τ χωρι του, συναντάει μι γυναίκα σχημη, καχεκτικιά, μ μι μύτη γαμψ «Ποι εσαι σ;» τ ρωτάει, « πανούκλα» λέει ατή, «Κα πο πς;» ρωτάει κενος, «Σ κενο τ χωρι. χω ν πάρω χίλιους» παντ κείνη. φυγαν κα ο δύο πανούκλα γι τ χωρι κα γιατρς στ δουλειά του κα τυχε στν γυρισμ ν ξανασυναντηθον. «Τί γινε; Πόσοι πέθαναν;» ρωτ γιατρός, «Δύο χιλιάδες» πάντησε πανούκλα. «Καλ, δν μο επες τι θ πάρεις χίλιους;» ρώτησε γιατρός, «Τος χίλιους πρα γώ, τος λλους χίλιους τος πρε φόβος».
φήσαμε τν φόβο ν τρυπώσει στς καρδιές μας. Κα φόβος τρύπωσε π τ πι πίθανα μέρη. ς πομε γι παράδειγμα π τ δελτία πρόγνωσης το καιρο. Καθημεριν κα πολλς φορς τν μέρα δεχόμαστε πίστευτες θεομηνίες, πο θ πέσουν στ κεφάλια μας…βροχές, καταιγίδες, χιόνια, χαλάζι, καύσωνας, παγετός, σκόνη, λάσπη, νεμοστρόβιλος, πτώση τς θερμοκρασίας, νοδος τς θερμοκρασίας, κραα καιρικ φαινόμενα. Δν μς φόβισαν, πιμένω, πιτρέψαμε στν φόβο ν μπε κα φότου νοίξαμε τν πόρτα μπκαν κι λλοι φόβοι. «Φοβμαι γι τ λεφτά μου τι θ μο τ πάρουν, θ μο τ κλέψουν, θ μο τ ποτιμήσουν, φοβμαι γι τν γεία μου γιατί ρχονται μικρόβια, οί, γρίπες, φοβμαι τν κόσμο γύρω μου, τος γνωστούς, τος ξένους, τος κλέφτες, τος λλοδαπος κα κόμη φοβμαι πς δν θ καταφέρω ν τελειώσω τ σχολή μου, κι ν τν τελειώσω φοβμαι πς δν θ βρ δουλει κα τότε θ χρειαστε ν κάνω μεταπτυχιακ κα φοβμαι πς δν θ μ δεχτον στν γγλία κάπου λλο, κι ν πάω κε κα κάποτε γυρίσω, φοβμαι πς πάλι δ θ βρ δουλει κα φυσικ κοπέλα μου θ εναι σ λλη χώρα κα βεβαίως πς ν κάνουμε οκογένεια τσι; Κα πς τι βρισκόμαστε στν δια χώρα, πς ν παντρευτομε βρ δερφ χωρς να κεραμίδι πάνω π τ κεφάλι μας; Κα καλ γι κεραμίδι πς τι νοικιάζουμε μι γκαρσονιέρα, λλ πς ν προχωρήσουμε σ γάμο χωρς κουρτίνες, φωτιστικ κα καφετιέρα σπρεσιέρα, γιατί δν θ μπορομε ν πηγαίνουμε κα ξω ν πίνουμε τ καφέ μας, θ πρέπει ν καθόμαστε στ σπίτι. Κα ς πομε τι βρίσκουμε τν σπρεσιέρα μ προσφορ κα δρο τ φλιτζανάκια, λλ πς ν κάνουμε γάμο πετε μου! Βάλε νυφικό, κουστούμια, προσκλητήρια, στολισμό, κκλησιά, μπομπονιέρες, δεξίωση, δρο κουμπάρου κα κουμπάρας διπλ, γιατί μλλον δν νομίζω ν χουμε ναν μόνο κουμπάρο, θ θέλει καθένας τν δικό του, πότε…λα το γάμου…δύσκολα!!
Πατάω ΑΚΥΡΟ στν γάμο».
Τί κρίμα! Τί κρίμα ν ποφασίζουμε γι τ ζωή μας π τν πήρεια το φόβου. Πόσο ριμη μπορε ν εναι πόφαση ατή; λες ο ποφάσεις πο παίρνει καθένας μας γι τ ζω του ξεκινον π να βασικ δίλημμα, χουμε ν πιλέξουμε νάμεσα στν Χριστ κα τν χρυσό; ρχικ ατ ριμη κα πεύθυνη πιλογ καθορίζει τν ποιότητα ζως το καθενός. ν πιλέγετε τν χρυσ, τότε δν συμφέρει ν παντρευτετε παρ μόνο στν περίπτωση πο σς κάνει πρόταση πριγκίπισσα το Μονακό. Σ κάθε λλη περίπτωση τ ξοδα το γάμου, συντήρηση τς οκογένειας, θεολογία τν συζύγων κα θεολόγηση τν τέκνων δηγον σ λογιστικ λλειμμα. Κα ν λάβετε σοβαρ πόψιν τι τ παιδι πο ρχονται μετ τν γάμο δν μπαίνουν σ pet shop μαζ μ τ κατοικίδια. πιπροσθέτως στν κραία περίπτωση τς πριγκίπισσας το Μονακ μν ξεχάσετε ν κάνετε κα τ παραίτητο σύμφωνο συμβίωσης γι τ διανομ τς περιουσίας ταν ρθει, πο θ ρθει, ρα το διαζυγίου. στεο δν εναι;
Ν παντρεύονται ο νθρωποι μ τν προοπτικ ν χωρίσουν; πάρχουν μως ο νθρωποι πο νήκουν σ κείνη τ μαγι πο λεγε στρατηγς Μακρυγιάννης τι «ρχ κα τέλος παλαιόθεν ως τώρα λα τ θηρία πολεμονε ν μς φνε κα δ μπορον. Τρνε πό μς κα μένει κα μαγιά». Δόξα τ Θε πάρχουν σήμερα νέοι νθρωποι πο διαλέγουν τν Χριστό, τν νόμο του κα τς ντολές του.
πιλέγουν τν Χριστ κα ρχεται κα χρυσός. Μ τν Χριστ εμαστε ζάμπλουτοι, μ τν πίστη κα τν νευ ρων μπιστοσύνη σ Ατν τ χουμε λα. Χριστς εναι λα τ λεφτά!! Κα δν εναι ψεύτης Θεός μας, οτε χει σκοπ ν μς ξαπατήσει. Επε «Ζητετε πρτον τήν βασιλείαν το Θεο κα τν δικαιοσύνην ατο, κα τατα πάντα προστεθήσεται μν». Κα θ προστεθον κα προστίθενται διαρκς. Κα μάνα πο βάζει τ τελευταο της λαδάκι στ καντήλι τς Παναγις βρίσκει τ μπουκάλι της ξεχειλισμένο κα τ παιδι πο ποφασίζουν ν παντρευτον ντ ν συζήσουν βρίσκουν δουλει νέλπιστα, πως βρκαν δροσι μς τν κάμινο ο Τρες Παδες.
Κα πατέρας πο δν πληρώθηκε π τν ργοδότη του βρίσκει φακελάκι μ χρήματα στν πόρτα του, πως βρκε ξεχασμένος πατέρας στ Μύρα τς Λυκίας. Κα τ φαγητ πο φοβται μάνα πς δν φτάνει οτε γι τ παιδι της, φτάνει κα γι τος φίλους τους κα περισσεύει, πως γινε μ τν χορτασμ τν πεντάκις χιλίων στν κροθαλασσι τς Γαλιλαίας.
πως τότε τσι κα τώρα…Ζητστε κα θ σς δοθε! Ζητστε πρτα ναν νθρωπο ν συνδέσει τ ζω του μαζί σας κα μετ ναζητστε τ νυφικό, τ κουστούμι κα τν παπ κα τν κουμπάρο. Τ δικό σας προσκλητήριο δν θ εναι βαρ, φορτωμένο μ γιρλάντες, μπορε ν εναι κα λεκτρονικ μ μηδενικ κόστος κα περίσσεια ερηματικότητα, νας δν χρειάζεται ν χει νθη, κεράκια, τούλια…δύο κρινάκια μόνο ατ τς γνότητας μ τν ποία θ φτάσετε στν γάμο σας.
σο γι τ κουστούμι κα τ νυφικό…θ εναι τ πι μορφα το κόσμου, χι γιατί θ εναι ργα ψηλς ραπτικς, λλ γιατί θ τ φοράει να μοναδικ στν κόσμο πρόσωπο, να πρόσωπο κομμένο κα ραμμένο στ μέτρα σας.
Κύριος νώνει τ χέρια το ζευγαριο γι ν περπατήσουν μαζ τν δρόμο π’ τν κκλησία στν ελογημένη Βασιλεία. Ατς εναι σκοπς το γάμου, λληλοβοήθεια σ πνευματικ πίπεδο, συμπόρευση τν συζύγων μ στόχο τ πνευματικ πρόοδο κα τελείωση κα τν δυ συζύγων.
γάμος δηλαδ χει σωτηριολογικ προοπτική. Μο ρέσει να πρόσωπο, λλ θ πρέπει ν εναι ατ πο θ μ βοηθήσει στν κοιν γώνα γι τ σωτηρία. ποιος συμβιβασμς σ ατ τ θέμα, θέτει σ κίνδυνο τ σωτηρία. ν δυ νέοι χουν πνευματικ προοπτικ, θ πειστον στ λίγα λικ γαθ ρίχνοντας τ βάρος στν πνευματικ προίκα πο διαθέτουν κα θ προχωρήσουν. Σίγουρα πάρχουν προβλήματα οκονομικ κα παγγελματικ, μως λύση τς συμβίωσης χωρς τν ελογία τς κκλησίας δν εναι λύση. Συνήθως, ατο πο συζον πρν τν γάμο, δύσκολα ποφασίζουν ν παντρευτον, φο πολαμβάνουν λα τ καλά τς σχέσης χωρς καμι ποχρέωση κα εθύνη πέναντι στ λλο πρόσωπο, φήνοντας νοιχτ τν προοπτικ μις νέας γνωριμίας στ μέλλον.
σύζυγος εναι φορμή, τρόπος κα τόπος τς σωτηρίας μας. πως μοναχς πιλέγει ναν γέροντα, μπαίνει στ μοναστήρι κα κολουθε τος κανόνες τς μονς μ πακο κα ταπείνωση, τσι κα γγαμος.
πιλέγει να πρόσωπο κα ατ γίνεται φορμή, τόπος, τ σπιτικό, οκογένεια κα τρόπος, πακοή, ταπείνωση πο δηγε τ ζευγάρι πιασμένο χέρι-χέρι στ Παράδεισο.
γάμος εναι θλημα, λλ χι π τ συνηθισμένα. Πολ σύντομα μπορε ν εναι θλημα γι λίγους, λίγους κα κλεκτος, ποις ξέρει.
Τ θλημα ατ παιτε πίστευτο συντονισμ κα συγχρονισμ τν δύο συναθλητν, μπιστοσύνη το νς στς κανότητες το λλου, πίστη στν στόχο, πομον στς ντιξοότητες κα τς κακοτυχίες, σταθερ σχέση μαθητείας μ ξιο προπονητή, πακο στς δηγίες, κριβ τήρηση το προγράμματος τς προπόνησης καί, τέλος, ξεύρεση χορηγο γιατί τ θλημα ατ προϋποθέτει κριβ ξοπλισμό.
Εναι θλημα δύσκολο, παιτητικ, μ εναι πίστευτα συναρπαστικό. Τν συναθλητ κα τν προπονητ σς εχομαι ν τν δετε κατ τν πόθο σας! Μόνο τν χορηγ μπορ ν ποδείξω, εναι Μέγας χορηγς κα θλοθέτης Χριστς πο εναι χθς κα σήμερα ατός.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.