6.9.17

Τα τέσσερα κεριά (Διδακτική ιστορία)

*Εξαιρετική διδακτική ιστορία που αξίζει να την διαβάσετε!

~ Tέσσερα κερι λιωναν ργά, ργά… χρος ταν τόσο συχος πο μποροσε ν κουστε συζήτησή τους…


Τ πρτο κερ επε: γ εμαι Ερήνη. Μ ο νθρωποι δν καταφέρνουν ν μ διατηρήσουν. Πιστεύω πς δν μο μένει λλο π τ ν συνεχίσω ν σβήνω!!! Κι τσι φέθηκε σιγά, σιγ ν σβήσει λοκληρωτικά.

Συνεχίζοντας τ δεύτερο κερ επε: γ εμαι Πίστη.

Δυστυχς δν χρειάζομαι πουθενά. Ο νθρωποι δν θέλουν ν ξέρουν γι μένα κι τσι δν χει νόημα ν μένω ναμμένο. Μόλις λοκλήρωσε τ λόγια του να παλ εράκι φύσηξε πάνω του κα τ σβησε.

Πολ λυπημένο τ τρίτο κερ λέει μ τ σειρά του: γ εμαι γάπη.

Δν χω τ δύναμη ν μείνω ναμμένο. Ο νθρωποι δν μο δίνουν σημασία κα δν ντιλαμβάνονται τ πόσο σημαντικ εμαι. Ατο μισον κόμα κι ατος πο τος γαπον περισσότερο… κα χωρς ν περιμένει λλο, τ κερ φέθηκε ν σβήσει.

Ξαφνικ να παιδ μπκε στ δωμάτιο κι εδε τ τρία κερι σβησμένα. Φοβισμένο π τ σκοτάδι επε: Μ τί κάνετε; Πρέπει ν παραμείνετε ναμμένα, γ φοβμαι τ σκοτάδι!!! Κα ξέσπασε σ κλάματα.

Τότε τ τέταρτο κερ επε μ συμπόνια: Μ φοβσαι καλό μου, μν κλας… σο θ εμαι γ ναμμένο θ μπορομε πάντα ν ξανανάψουμε τ λλα τρία κεριά… γ εμαι λπίδα!

Μ μάτια λαμπερ κα γεμάτα δάκρυα, τ παιδ πρε τ κερ τς λπίδας κα ναψε κα τ λλα τρία κερι πο εχαν σβήσει, τς Ερήνης, τς Πίστης κα τς γάπης!

Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.