2.9.17

Ευαγγελική περικοπή Κυριακής ΙΓ΄ Ματθαίου

Αποτέλεσμα εικόνας για παραβολη των κακων γεωργων

Η παραβολή των κακών γεωργών

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΑ´ 33 – 42

Εἶ­πεν Κύ­ρι­ος τν πα­ρα­βο­λν ταύ­την:

33 ... νθρωπός τις ν οκοδεσπότης, στις φύτευσεν μπελνα κα φραγμν ατ περιέθηκε κα ­­­ρυξεν ν ατ ληνν κα κοδόμησε πύργον, κα ­­­ξέδοτο ατν γεωργος κα πεδήμησεν. 34 τε δ γγισεν καιρς τν καρπν, πέστειλε τος δούλους ατο πρς τος γεωργος λαβεν τος καρπος ατο. 35 κα λαβόντες ο γεωργο τος δούλους ατο ν μν δειραν, ν δ πέκτειναν, ν δ λιθοβόλησαν. 36 πάλιν πέστειλεν λ-λους­ δούλους πλείονας τν πρώτων, κα ποίησαν ατος σαύτως. 37 στερον δ πέστειλε πρς ατος τν υἱὸν ατο λέγων· ντραπήσονται τν υόν μου. 38 ο δ γεωργο δόντες τν υἱὸν επον ν αυτος· οτός στιν κληρονόμος· δετε ποκτείνωμεν ατν κα κατάσχωμεν τν κληρονομίαν ατο. 39 κα λαβόντες ατν ξ­­­έ­βαλον ξω το μπελνος κα πέκτειναν. 40 ταν ον λθ κύρι­­ος το μπελνος, τί ποιήσει τος γεωργος κείνοις; 41 λέγουσιν ατ· κακος κακς πολέσει ατούς, κα τν μπελνα κδώ­σεται λλοις γεωργος, ο­­τι­­­νες ποδώσουσιν ατ τος καρπος ν τος και­­ρος ατν. 42 λέγει ατος ησος· οδέποτε νέγνωτε ν τας γραφας, λίθον ν πε­δοκίμασαν ο οκοδομοντες, οτος γενήθη ες κεφαλν γωνίας· παρ Κυρίου γένετο ατη, κα στι θαυμα­στ ν φθαλμος μν;


Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ

   1. ξιος νοικοκύρης, ργατικος κα δημιουργικς ταν νθρωπος τς σημερινς παραβολς. Μ περισσ πιμέλεια «φυτευσεν μπελώνα» κα κανε λες τς παραίτητες γκαταστάσεις γι μία καλ συγκομιδή. βαλε δηλαδ φράχτη γύρω - γύρω γι ν ποτρέψει τς φθορς π νθρώπους κα ζα. σκαψε πάνω σ βράχο κατάλληλο χρο γι ν πατηθον τ σταφύλια. πιπροσθέτως νοικοδόμησε κα «πύργον», να κτίριο ψηλ κα σφαλς γι τος ργάτες κα τσι τοιμο τ παρέδωσε τ μπελι σ ρισμένους γεωργούς, ν ατος διος φυγε σ λλη χώρα.
   ταν πλησίασε « καιρς τν καρπν», στειλε νοικοκύρης κενος «τος δούλους ατο πρς τος γεωργούς», μ σκοπ ν παραλάβουν τν συγκομιδή. λλ τότε συνέβη κάτι πίστευτο. Ο γεωργο πιασαν τος πεσταλμένους το κυρίου τους κα «ν μν δειραν, ν δ πέκτειναν, ν δ λιθοβόλησαν». Τος μεταχειρίσθηκαν μ νήκουστη βαρβαρότητα κα κακία, μ θέλοντας ν παραδώσουν τος καρπούς.
    νοικοκύρης ναγκάσθηκε ν στελει πάλι «λλους δούλους» κα μάλιστα περισσοτέρους, «πλείονας τν πρώτων». λλ κα ατ τ φορ τ ποτέλεσμα δν ταν καλλίτερο. Ο γεωργο παράλογοι, ξεστοι κα δίστακτοι καναν κα σ' ατους τ δια.
   Μπροστ σ τέτοιο διέξοδο, πο ντιμετώπιζε, διοκτήτης το μπελνος στειλε πι τν γιό του. Σκέφθηκε: Θ ασθανθον ντροπ τουλάχιστον μπροστ στ παιδί μου κα θ συνέλθουν ο γεωργο ατοι. Κα μως, κάθε λλο. Ο γεωργο τελείως κτραχηλισμένοι πλέον επαν: Ατος εναι κληρονόμος το πατέρα. πομένως «δετε ποκτείνωμεν ατόν», στε ν γίνει ριστικ δικό μας τ μπέλι. Κα χωρς κανένα δισταγμ «ξέβαλον ξω το μπελνος κα πέκτειναν».
   πορε καθένας μ τν νοοτροπία κα τν κακότητα τν γεωργν κείνων. ντ ν εγνωμονον τν κύριό τους, πο τος εχε τιμήσει τόσο πολύ, ντ ν συνδεθον στενότερα μαζί του, ατο ντελς δικαιολόγητα πομακρύνθηκαν κα ποξενώθηκαν π κενον. γιναν χθροί του! φθασαν ν θανατώσουν κα τν γι του τν πολυαγαπημένο.
   Ατ κριβς τ μεγάλο μάρτημα εχαν κάνει κα ο ρχοντες το σραήλ, γι τος ποίους λλωστε λεχθη παραβολή. Καλλιεργοσαν τ μπέλι το Θεο, τν Συναγωγ το περιουσίου λαο Του. Μελετοσαν, νέλυαν κα δίδασκαν τν θεο Νόμο, καθς κα τς προφητεες γι τν Μεσσία. Διαρκς μ τ θεία σχολούνταν. λλ τί παράδοξο! ντ ν εαισθητοποιονται στν ψυχή, ντ ν ποδεχθον πρτοι ατο τν ναμενόμενο Σωτήρα το κόσμου, ατο λο κα περισσότερο σκληρύνονταν, ντιδροσαν κα τελικς δν δίστασαν ν γκληματήσουν! π κακή τους γνώμη ναυάγησαν κα πνίγηκαν μέσα στ διο τ λιμάνι!
   Τ πάθημά τους ς γνει προειδοποίηση γι λους μς τος Χριστιανος σήμερα, πο μς ξιώνει Θες ν προσερχόμαστε τόσο συχν στν Οκο Του, ν' κομε πλούσιο τ κήρυγμα, ν πλησιάζουμε τ χραντα Μυστήρια. ν δν προσέξουμε, μπορε ν γίνουμε χειρότεροι κι π' τος πίστους. Γι' ατο σο πι πολύ μς τιμ Θεός, τόσο πι ταπειν κι μφοβα πρέπει κι μες ν Τν πακομε. σο πι πολύ μς καταδέχεται κενος κα μς πλησιάζει, τόσο περισσότερο ν συντριβόμαστε μες, ν ξαγνίζουμε τν ψυχή μας, ν παγρυπνομε κα ν ργαζόμαστε φιλότιμα τ γιο θέλημά Του.
   διαίτερα εναι νάγκη ν τ προσέξουν ατό ο κληρικοί, ο μοναχοί, ο θεολόγοι, πο διαρκς σχολονται μ τ ερά. Εναι νάγκη ν παγρυπνον πάνω στν αυτό τους κα ν φροντίζουν μ' πιμέλεια πολλ ν εναι πάντοτε στενώτατα συνδεδεμένοι μ τν γιο Θεό. Ν νθυμονται δ τι θ κριθον πολ αστηρά, ἐὰν μελήσουν τ ργα, πο τος χει ναθέσει, τυχν περηφανευθον κα αθαδιάσουν πρς τν Κύριο το παντός. Ατ λλωστε φαίνεται καθαρ κα στ συνέχεια.
   2. Μετ τν διήγηση τς παραβολς Κύριος ρώτησε τος διους τος κροατς Του: ταν λοιπν ρθει στ μπέλι του « κύριος το μπελνος, τί ποιήσει», τί εναι δίκαιο κα πρέπον ν κάμει μ τος γεωργος κείνους;
   «Κακος κακς πολέσει ατούς», δωσαν αθόρμητη πάντηση λοι. Πρέπει ν τος ξολοθρεύσει κα μάλιστα μ θάνατο πολ σκληρό, ντάξιο τς φρικτς κακίας τους. Κατόπιν δ ν μπιστευθε τν μπελώνα σ’ λλους γεωργούς, ο ποοι «ποδώσουσιν ατ τος καρπος ν τος καιρος ατν». Κάθε φορ πο θά ‘ρχεται ποχ τς καρποφορίας, θ το δίνουν τν καρπ πο το νήκει.
   , λοιπόν, συνεπέρανε Κύριος, ατ κριβς θ συμβε κα μέ σς. Κα πορ πς δν τ ντιλαμβάνεσθε. Δν διαβάσατε στ ερά βιβλία τν προφητικ λόγο; «λίθον ν πεδοκίμασαν ο οκοδομοντες, οτος γενήθη ες κεφαλν γωνίας». Ατη πέτρα πο περιφρόνησαν κα πέταξαν μακρι σν κατάλληλη κα χρηστη ο κτίστες, ατ γινε τ θεμέλιο κα τ βασικ γκωνάρι πάνω στ ποο στηρίχθηκε οκία. «Παρ Κυρίου γένετο ατη», εναι ργο το διου το Δικαίου Θεο ατό. «Κα στι θαυμαστ ν φθαλμος μν». Κα μένουν κπληκτα τ μάτια τν πιστν, πο διαπιστώνουν τν συγκλονιστικ ατ πέμβαση το Παντοδυνάμου κα Δικαίου Θεο.
   Ποι ταν ξέλιξη τν γεγονότων κα μ πόση κρίβεια κπληρώθηκαν τ λόγια ατά, σήμερα λοι τ γνωρίζουμε.
    Κύριος ποδοκιμάσθηκε κα ποκηρύχθηκε π τος βραίους τς ποχς Του ξω π τν «μπελώνα» Του, τν γία Πόλη, τν ερουσαλήμ. Δέχθηκε τν σταυρικ θάνατο, θάνατο πονείδιστο κα φρικτό. Κι μως Ατς νίκησε, Ατς πεκράτησε, Ατς θεμελίωσε τν νέο κόσμο, τν ποχ τς Χάριτος, τς λυτρώσεως, το γιασμο. Ατος συνεκέντρωσε τν λα το Θεο, τν σφάλισε στν κκλησία Του. Ατς λαμβάνει τώρα τος καρπος κα δοξάζεται π λους.
   Τί κα ν παρχουν ρισμενοι θεληματικ τυφλοί, διεστραμμένοι στν ψυχ κα φανατικο χθροί Του; Τί κα ν προσπαθον πάλι ν Τν «ποδοκιμάσουν», ν Τν δυσφημήσουν κα ν Τν συκοφαντήσουν; Τί κα ν θέλουν ν Τν ξορίσουν π κάθε τομέα τς ζως κα ν καθιερώσουν οκογένειες χωρς Χριστό, Σχολεα χωρς Χριστό, κοινωνία χωρς Χριστό; Ματαιοπονον!
   Τελικ Χριστς θ πικρατήσει. κκλησία Του θ γίνεται τ καταφύγιο κα μόνη σωτηρία τν νθρώπων. κόμη κα τν διων τν σημερινν πολεμίων Του. Κα θ σώζονται ο καλοδιάθετες ψυχές. Θ τν πιστεύουν κα θ προσκυνον μ θαυμασμ τ μεγαλεα το Θεο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.