Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι βαπτισμένοι κι όμως δεν σώζονται όλοι. Γιατί; Ιδού γιατί…

ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ»: 

ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ
ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Τά χαρίσματα τοῦ Βαπτίσματος μένουν ἀοράτως μέσα στήν ὕπαρξί μας, περιμένοντας τήν αὔξησι τῆς πνευματικῆς μας ἡλικίας καί τόν καιρό ὡριμότητος τοῦ νοῦ, ὥστε διά τοῦ κηρύγματος τῆς Ἐκκλησίας, μαθαίνουμε γιά τόν οὐράνιο καί κρυφό θησαυρό πού εἶναι μέσα στόν πηλό τῆς ὑπάρξεώς μας.

-Εἶναι μεγάλης σημασίας τό γεγονός τῆς τριττῆς καταδύσεως τοῦ βαπτιζομένου στό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ πλήρης βύθισις στό νερό σημαίνει τόσο τόν θάνατο τοῦ Κυρίου γιά ἐμᾶς ὅσο καί τόν θάνατο τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἁμαρτίας. Μόνο μέ τήν τιμή αὐτοῦ τοῦ ζωοποιοῦ θανάτου ἀξιωνόμεθα νά χριώμεθα μέ τό Ἅγιο Μῦρο, διά τοῦ ὁποίου, σύμφωνα μέ τήν θέλησι τοῦ Θεοῦ, λαμβάνουμε τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν ἕνωσί μας μέ τόν Νέο Ἄνθρωπο, τόν ἐρχόμενον ἐκ τῶν οὐρανῶν, διά τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Κοινωνίας.

-Ὁ ἀόρατος Σωτήρας μας ἐνδύεται ἐμᾶς καί ἐμεῖς ἐνδυόμεθα Αὐτόν. «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε Χριστόν ἐνεδύσασθε»(Γαλ.3,27).

-Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος πού λήφθηκε ἀπό τήν γῆ, ἦτο ἐπίγειος, ὁ δεύτερος Ἄνθρωπος ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό καί ὀνομάζεται οὐράνιος (Α΄Κορ.15,47). Ὁ πρῶτος οὐράνιος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός: Ὁ νέος ἄνθρωπος, εἶναι κατ᾿ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν Θεοῦ (Ἑφεσ.4,24). Ἡ ψυχική ἤ πνευματική μας ὕπαρξις ἑνώνεται μέ τόν Θεό, ἐνῶ Αὐτός εἰσέρχεται μέ τήν Χάρι Του στό πνεῦμα μας. Ἰδού ἐν συντομίᾳ τί εἶναι ἡ θεραπεία τῆς φύσεώς μας ἤ ἡ ἀναγέννησις τοῦ ἀνθρώπου.

-Ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί εἶναι βαπτισμένοι κι ὅμως δέν σώζονται ὅλοι. Γιατί; Ἰδού γιατί: Τά χαρίσματα τοῦ Βαπτίσματος μένουν ἀοράτως μέσα στήν ὕπαρξί μας, περιμένοντας τήν αὔξησι τῆς πνευματικῆς μας ἡλικίας καί τόν καιρό ὡριμότητος τοῦ νοῦ, ὥστε διά τοῦ κηρύγματος τῆς Ἐκκλησίας, μαθαίνουμε γιά τόν οὐράνιο καί κρυφό θησαυρό πού εἶναι μέσα στόν πηλό τῆς ὑπάρξεώς μας.

-Ἡ πλήρης καθαρότης τῆς φύσεώς μας γίνεται διά τοῦ Βαπτίσματος, περιμένει τόν καιρό ὡριμάνσεως τοῦ νοῦ καί στήν συνέχεια ἡ καθαρότης ἐπιτυγχάνεται πραγματικά διά τῶν ἀρετῶν.

-Παρότι οἱ Χριστιανοί προικίζονται μέ τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅμως δέν λυτρώνονται ἀπό τόν πόλεμο τῶν ἐρεθισμῶν καί παγίδων. Τό δόλωμα μή ὄντας ἀκόμη ἁμαρτία, ὅμως ἐπιτρέπεται ἀπό τόν Θεό γιά νά ἐξετασθῆ ἡ πλάστιγγα τῆς ἐλευθερίας μας…

-Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής μᾶς διασαφηνίζει: Ὁ Χριστός διά τοῦ σταυροῦ καί τῆς Χάριτος τοῦ Βαπτίσματος, ἀφοῦ μᾶς ἐλευθέρωσε  ἀπό κάθε πάθος, δέν μᾶς ἐμπόδισε τήν κάθοδο τῶν λογισμῶν στήν καρδιά. Αὐτό γίνεται διότι, μερικά ἀπ αὐτά, ὄντας μισητά ἀπό ἐμᾶς, ἀμέσως θέλουμε νά ἀποσβένυνται· ἄλλα ὅμως πού μᾶς εἶναι ἀγαπητά, κατά τό μέτρο τό ὁποῖο τά ἀγαπᾶμε, παραμένουν μέσα μας·  καί ἔτσι, γιά νά φανερωθῆ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ θέλησις τοῦ ἀνθρώπου, τί συγκεκριμένα ἀγαπᾶ: Τούς κόπους διά τήν ἀπόκτησι τῆς Χάριτος ἤ τούς λογισμούς, χάριν τῆς ἁμαρτίας; Ἐδῶ εἶναι ἡ αἰτία γιά τήν ὁποία ἐμεῖς, παρότι εἴμεθα βαπτισμένοι, ἐν τούτοις ἔχουμε ἀνάγκη καί τοῦ δευτέρου βαπτίσματος, τῆς μετανοίας, διότι δέν εἴμεθα, ὅπως οἱ ἄγγελοι, ἄτρεπτοι πρός τό κακό.

-Τά χαρίσματα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος μᾶς προτρέπουν, ἐσωτερικά διά τῆς συνειδήσεώς μας καί ἐξωτερικά διά τοῦ λόγου τῆς Ἐκκλησίας, στήν ἐκπλήρωσι τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.

-Αὐτός πού λέγει τό Ἱερό Εὐαγγέλιο ὅτι ἔχει ἕνα τάλαντο, ἔχει μόνο τό Βάπτισμα καί τό τάλαντό του αὐτό θά τό δώση σ᾿ αὐτούς πού δέν ἔχουν κανένα, ἀλλά διά τῶν ἔργων του.

-Καθένας ἀπό ἐμᾶς, εἴτε ξέρουμε, εἴτε δέν ξέρουμε, εἴτε πιστεύουμε, εἴτε δέν πιστεύουμε, φοροῦμε τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό θεμέλιο τῆς πνευματικῆς μας ὑπάρξεως. Ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι λοιπόν ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, τό θεμέλιο τῆς πνευματικῆς μας οἰκοδομῆς. Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά ὅλους ἐμᾶς τούς βαπτισμένους.

-Στόν 8ον αἰῶνα τῆς χριστιανικῆς ἐποχῆς ἐμφανίσθηκε, ἀνάμεσα σέ ἄλλες περιπέτειες καί ἡ διαμάχη γιά τίς ἅγιες εἰκόνες. Ἔπρεπε μία οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ τελευταία, ἡ Ἑβδόμη νά προστατεύση τήν τιμή τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Τότε ὑπῆρχαν ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι κατεδίκαζαν τίς εἰκόνες μπροστά στούς βασιλεῖς ὅτι εἶναι μορφές ζωγραφισμένες ἤ ἀπεικονισμένες στό ξύλο. Ὁπότε τότε ἔφθασε στό κατακόρυφο ἡ κακία ἐναντίον τῶν εἰκόνων καί, ἐνῶ ἐπί αἰῶνες οἱ εἰκόνες ἐτιμῶντο, τώρα εὑρίσκονται ὑπό διωγμόν. Τότε ἔλεγαν ὅτι εἶναι σφάλμα ἡ προσκύνησις τοῦ Θεοῦ. Σήμερα, λέγουν ὅτι εἶναι ἐνοχή νά μνημονεύουμε τόν Θεό.

Ἀλλά ὑπάρχει ἐπί πλέον καί μία ἄλλη εἰκόνα πού εἶναι σέ κίνδυνο: Ἡ εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ, τήν ὁποία ἔχουμε καί ἐμεῖς ὁ καθένας-διότι διά τοῦ Βαπτίσματος εἴμεθα ὅλοι προωρισμένοι νά γίνουμε μία εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ. Ἐναντίον αὐτῆς τῆς εἰκόνος τοῦ Ἰησοῦ πού εἰκονίζεται μέσα μας, δίνεται σήμερα μία μάχη πολύ πιό σκληρή, ὅπως ἄλλοτε τήν περίοδο διωγμοῦ τῶν ἱερῶν εἰκόνων.

Γίνεται, λοιπόν μία μάχη ἐναντίον τῆς εἰκόνος τοῦ ἀνθρώπου! Ποῦ εἶναι οἱ ὑπέρμαχοι ἀγωνιστές;

από το βιβλίο: «ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ» – ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΣΟΦΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΕ 500 ΚΕΦΑΛΑΙΑ

https://simeiakairwn.wordpress.com