24.2.18

“Οἱ ἁπλοί χωριάτες πού ἔβλεπαν τό ἄκτιστο φῶς”

το π. Νικολάου Λουδοβίκου
λεγα λοιπν 5 πράγματα, βλεπα τι κόσμος κουγε ,τι κουγε, γύρναγε σκυβε τ κεφάλι κα ντάξει συνέχιζε κανονικ τ ζωή του, σν ν μ συνέβαινε τίποτα.
μοναξι ατ τανε βαρ ασθημα, λεγα μ τί κάνω γ σν παπς ατ τ στιγμή, τί νόημα χει ν ξαναπάω τν Κυριακ κα ν ξαναμιλήσω στ τάδε χωρι, φο πάλι… ναί, δν μποροσα, δν λέω τι εναι εκολο λλά, σήμερα σς επα διάλεξα ν μιλήσω δύσκολα, θέλω ν π πιστεύω τι τ κροατήριο χει τέτοιες δυνατότητες, λλ μαθα πολλ π τότε, πάντως εχα μεγάλη δυσκολία.
Λοιπν κάποια στιγμή μο συνέβη τ ξς θαυμαστ γεγονός, μ τ ποο Θες σν ν μο μαθε πολλ πράγματα.

Μία π ατς τς Κυριακές, τελείωσε Θεία Λειτουργία, μο λέει παπάς, νας πλς παπς κα δύο πλο-πλούστατοι πίτροποι, γράμματοι νθρωποι, πμε ν πιομε, πάτερ, ναν καφέ, προτο φύγεις. Μν φύγεις τσι, ντάξει.
Τελειώνει Λειτουργία, γ πάντα θλιμμένα πολ μέσα στ μοναξι κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. Κα πμε ν πιομε τν καφ στν πλατεία το χωριο.
κε λοιπν πο πίναμε τν καφέ, ξαφνικ γυρίζει νας π τος πιτρόπους, μ κοιτάζει κα μο λέει:
– Λοιπν, πάτερ, (-μο λέει) γ μ τν κρ Γιάννη π δ (-κρ Γιάννης ταν  λλος πίτροπος) εχαμε μία πορία.
ναός μας δ δν ταν καθαγιασμένος – δν εχαν γίνει γκαίνια, να- ναί κα εχαμε τν πορία, μ ντας καθαγιασμένος π τν πίσκοπο, τ μυστήρια κα Θεία Λειτουργία δν ταν κανονικά;
Λέω χ, χ τί γίνεται δ! τέτοια πορία, μο κανε ντύπωση.
Κα λέει:
– Ξέρεις τί κάναμε, επαμε ν κάνουμε τρες βδομάδες νηστεία, γι ν μς δείξει  Θεός. Κα κάναμε, κα πραγματικ μία Κυριακ προτο λθει Δεσπότης ν κάνει τ ατά, εδαμε τν ρα τς Θείας Λειτουργίας ξαν ατ τ φς.
γ ρχισα ν θορυβομαι:
– Ποι φς, τί φς;
κενο τ φς, τ είφωτο, βλέπεις μετ τν λιο κα νομίζεις τι εναι σκοτάδι, να φς τ ποο κατεβαίνει κα βλέπεις πράγματα, πολλ πράγματα, καταστάσεις, παρόν, παρελθόν, τ μέλλον κε μέσα κ.λ.π.
ρχισα ν συγκλονίζομαι, εχα ν κάνω μ νθρώπους πο εχαν τν μπειρία το γίου Γρηγορίου το Παλαμ κα το γίου Συμεν το νέου θεολόγου κα βέβαια κα  λλος ελογοσε κε κα πλς παπς λεγε κι ατς ναί, ναί, τανε λοι σάν…
ταν συγκλονιστικ μπειρία ατ γι μένα, βέβαια δν σταμάτησε κε, λλ ρχισα ν τν ψάχνω ατν τν πίτροπο, ατν τν πλ νθρωπο.
– Πς ζες σύ, (φο παθα τ σκ τ ποο μ συνόδευε γι χρόνια μετά). Πς ζες σύ;
πς ζ γώ, φτωχά.
– Τί κάνεις, πς κριβς περνς τ μέρα σου, τί κριβς κάνεις στ διάρκεια τς μέρας;
– Δν κάνω (-λέει) πολύτως τίποτα, δν χω (-λέει) κάποια διαίτερη ατή, γαπ τν Θε, λλ λίγη πομον κάνω.Λίγη πομον κάνω.
Εχε πομον ατός, ξέρεις τί θ πε πομονή; πομον σημαίνει ατς σταυρς τς λευθερίας ν γκαλιάζει τος λλους.
κε μέσα ποκαλύπτεται Θεός.
Ατ εναι τ μεγαλειδες δίδαγμα,  συχασμς εναι βιωμένη φυσιολογία, μ νομίζετε τι συχασμός, σες ο θεολόγοι, εναι τομικ πίδοση πως κάνουν ο νδουιστς ατο ο ποοι καταργονε τ θέλημα γι ν δονε τ θεάματα.
Εναι ατ τ νοιγμα στν κοινωνία, κα μ τν τρόπο ατ γίνονται μεγάλες ποκαλύψεις τς  ποες γ φυσικά, ς ποψήφιος διδάκτωρ κα μετέπειτα δν ξιώθηκα, οτε ξιώθηκα κτοτε.
Εχαριστ γι τν πομονή σας. 
ντιγραφ γι τ «σπιτκι τς  Μλιας»
ν σόπτρ
Τριμηνιαία κδοση . Μ. Γορτνης κα ρκαδας
ανουάριος-Φεβρουάριος -Μάρτιος 2011 – τεχος 29
Εκόνα πflickriver

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.