Η προσωπική μας σχέση με τον Θεό

Ἡ ὁδός του Χριστιανού ποτέ δέν μπαίνει σέ πνευματικά καλούπια. Δέν υπάρχει κάποιος νόμος, πού νά διέπη τούς πάντες καί τά πάντα στήν ἐν Θεώ ζωή. Διότι τό Ἅγιον Πνεύμα όπου, όπως καί όταν θέλη ''πνεῖ''.

Ἡ σχέσις του κάθε ανθρώπου μέ τόν προσωπικό ζώντα Θεό είναι μοναδική καί ανεπανάληπτη, διότι ο κάθε άνθρωπος εἶναι μοναδικός καί ανεπανάληπτος.

Ὁ Θεός δέν δεσμεύεται, ούτε από νόμους, ούτε από ''πνευματικές συνταγές'', άλλωστε οἱ παράμετροι της πνευματικής ζωής εἶναι απειράριθμοι. Βλέπομε ανθρώπους νά κάνουν τά ἴδια πράγματα εξωτερικά καί νά φαίνεται ότι καί εσωτερικά έχουν τό ίδιο φρόνημα πάνω-κάτω, ὄχι μόνον στά θέματα πίστεως, πού αυτό θεωρεῖται αυτονόητο - αλλά, δυστυχώς στίς ημέρες μας δέν εἶναι -, αλλά καί σέ θέματα Ὀρθοδόξου πνευματικότητος. Ὅμως, ἐσωτερικά, υπάρχουν σ᾽ αυτούς πάρα πολύ μεγάλες διαφορές, οἱ οποίες δέν φαίνονται εξωτερικά. Καί, ως εκ τούτου, διαφέρει πάρα πολύ καί η προσωπική τους σχέσι μέ τόν Θεό.

Οἱ θεοφόροι Πατέρες, κάνοντας μία προσπάθεια νά μας βοηθήσουν, μας έχουν δώσει κάποια όρια-ὁδηγίες γιά τόν πνευματικό μας αγώνα, τά οποῖα όμως δέν απολυτοποιούνται. Γι᾽ αυτό πρέπει νά υπάρχη στόν αγωνιζόμενο χριστοκεντρική πνευματική καθοδήγησις. Σέ διαφορετική περίπτωσι, θά αρκούσε κάποιος νά εδιάβαζε κάποια βιβλία καί μετά νά εγνώριζε τί θά έπρεπε νά κάνη.

Γιά νά αντιμετωπισθούν σωστά όλα τά πνευματικά φαινόμενα, χρειάζεται ο Χριστιανός νά έχη σταθερή πνευματική σχέσι μέ διακριτικό πνευματικό πατέρα, πού θά τόν συμβουλεύη ό,τι τόν συμφέρει. Ἀλλά, τό τί συμφέρει ἐμάς, τίς πιό πολλές φορές ἐξαρτάται από τή δική μας δεκτικότητα, που δηλαδή θέτομε τόν πνευματικό μας πήχυ. Γι᾽ αυτό, νά μήν έχωμε τήν αυταπάτη, ακόμη κι όταν κάνωμε υπακοή στόν πνευματικό, ότι εφαρμόζομε τό κατ᾽ ευδοκίαν θέλημα του Θεού, τό οποίο εἶναι ὅλοι νά γίνωμε άγιοι, πράγμα από τό οποῖο απέχομε πάρα πολύ...

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΣ

Πηγή: impantokratoros