17.4.18

Ἡ Ἁγία Κάρα τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ/ Mακ. πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, Κήρυγμα στην Κυριακή του Θωμά

γία Κάρα το ποστόλου, κατά τήν σημερινή Θεία Λειτουργία τς ορτς Του, "πό τήν γρυπνον περιφρούρησιν" το γίου κκλησιάρχου τς Μονς π. Θωμ ερομονάχου.  Φωτό: Θεοπίστη Μοναχή









 ρίτιμος Κάρα το ποστόλου Θωμ φυλάσσεται στήν ερά Μονή το γίου ωάννου το Θεολόγου τς Πάτμου, «ς πανίερον χρμα καί κειμήλιον νθεον», «βρύουσα άσεις παντοδαπάς, τος πιστς ταύτ προστρέχουσι».

        γία Κάρα εναι τοποθετημένη μέσα σέ μιά, κυκλοτερή, «ν εδει ποτηρίου», ργυρόχρυση θήκη ψους 52 κ. Πάνω πό τήν γία Κάρα πάρχουν, διασταυρούμενα δύο ργυρά λάσματα, πάνω στά ποα εναι χαραγμένα τά ξες: « γία Κάρα το ποστόλου Θωμ». «άν μή δω ν τας χερσίν ατο τόν τύπον τν λων καί βάλω τόν δάκτυλον».
       Τά λάσματα ατά, τν ποίων τά κρα φαρμόζονται σέ ργυρή πλάκα,  ποία ερίσκεται πάνω στή στεφάνη, συγκρατον λόκληρη τήν γία Κάρα, εναι δέ στολισμένα  πό ξι μοιόμορφα κοσμήματα ν εδη μικρν στεμμάτων ργυρεπιχρύσων μετά σμάλτων, καθένα πό τά ποα φέρει πό πέντε μικρά ρουμπίνια. Θά λοκληρώσω, παραλείποντας βέβαια ρκετά στοιχεα (γιά νά μήν κουραστε  ναγνώστης), μέ τό δεύτερο μέρος τς περιγραφς.
 θήκη, πάνω, καλύπτεται μέ ργυρεπίχρυσο κάλυμμα, πάνω στό ποο εκονίζεται νάγλυφος  ψηλάφηση το Θωμ· πάνω στό ποτήριο παρίστανται νάγλυφοι  ησος «ν τ μέσ κρατν πί τς ριστερς σφαίραν καί διά τς δεξις ελογν», στά δεξιά Του  Θεοτόκος καί γύρω-γύρω ο δώδεκα Άπόστολοι. Στή βάση εκονίζονται, νάγλυφοι πίσης, ο σιοι Σάββας καί Χριστόδουλος, κάτω πό τούς ποίους εναι χαραγμένα τά ξες: «μώνυμον φύλαττε Σάββα Θεόφρων πανευγεν ρχοντα Σερδάρην Σάββαν». «Χριστο σε δολον  Χριστόδουλε μάκαρ, παντοίας τηρεν  βλάβης με κετεύω». 
Στήν περιφέρεια τς βάσης εναι χαραγμένα τά κατωτέρω: «Χριστο ατόπτ μαθητ τ Διδύμ Θωμ προσάγει ναπόσπαστον δρον,  πανευγενής ρχων Σερδάρης Σάββας πατρίς Πάτμος, Φωκιανός δέ τοπίκλην· 1817 ανουαρίου· ν ασί τς Μολδαυΐας, πί γεμονίας το ψηλοτάτου Αθέντου Σκαρλάτου λεξάνδρου Καλλιμάχη Β.Δ-Β.Δ. (Βοεβόδα)».
Η ελάβεια καί  σεβασμός τν Πατμίων, που  καί νά ερίσκοντο, γιά τά σια καί τά ερά το Μοναστηριο μας καί το Νησιο μας, ταν νεπτυγμένος στό πακρο. Ατό φαίνεται καθαρά πό τά ναθήματα τν νθρώπων ατν πρός τό Μοναστήρι μας, τά ποία διαφυλάσσονται «ς κόρη φθαλμο», ες μνημόσυνον αώνιον τν Δωρητν καί Εεργετν.
Στήν προκειμένη περίπτωση  Πάτμιος Σάββας Φωκιανός (στο Γροίκου πάρχει  οκία τς οκογένειας Φωκιανο), «προσγε ναπόσπαστον δρον» στόν πόστολο Θωμ, τήν περίτεχνη ατή Λειψανοθήκη, γιά νά τοποθετηθε  γία Κάρα Του.
Αώνια  μνήμη Σάββα το «πανευγενος».

Πηγή: Ο Πάτμιος

Ένα σπουδαιότατο Ευαγγέλιο  
                    Μητροπολίτου Φλωρίνης Αγουστίνου
ΣΗΜΕΡΑ, γαπητοί μου, ενε  Κυριακ το ντίπασχα  το Θωμ. Σχετικ ενε κα  εαγγελικ περικοπ πο κούστηκε (ωάν. 20,19-31). Τ εαγγέλιο ατ ενε σπουδαιότατο. Τ λόγια πο επε  ναστς Κύριος κατ τν μφάνισί του μ τ Θωμ φορον χι μόνο τος μαθητάς, λλ κάθε νθρωπο, σ ποιοδήποτε χρόνο κα τόπο κα ν ζ. Διότι σο κι ν προοδεύσ τεχνικς κα πιστημονικς, μέσα στ βάθη τς πάρξεώς του χει κάποιο δρμα. Ζ τ ασθημα τς νοχς πο δημιουργε  μαρτία. Θά ᾿πρεπε τ σημεριν εαγγέλιο ν τ᾿ κούσ λος  κόσμος.
* * *
Τί λέει; τι ο μαθητα ταν κλεισμένοι μέσα σ’ να σπίτι κα δν τολμοσαν ν βγον π ᾿κε, οτε κν τ παράθυρα ν᾿ νοίξουν, «δι τν φόβον τν ουδαίων»· διότι φοβοντο τος ουδαίους (.. 20,19). λλ᾿ ατ δν συμβαίνει κα σήμερα; Τ θνη, μικρ κα μεγάλα, ενε κλεισμένα στν χρο τους κα φοβονται τ να τ λλο. Φόβος κυριαρχεγωνία κα γχος πνίγει τν κόσμο, μήπως π κάποιο διαβολικ λάθος πέσ φωτι πυρηνικς νεργείας.
  Πόσο ετυχς θ ταν  ταραγμένος κόσμος, ἐὰν μέσα στ διεθν συνέδρια, πο μαζεύονται ο μεγάλοι κα σπάζουν τ κεφάλια τους ν βρον λύσι στ προβλήματα νατολς κα Δύσεως, καλοσαν τ Χριστό! πως τότε «λθεν  ησος κα στη ες τ μέσον» τν φοβισμένων μαθητν (..), τσι θ ρχόταν πάλι, γι ν π τ λέξι πο κούσαμε σήμερα, «Ερήνη μν» (..), κα ν προσφέρ τ πολυτιμότερο δρο, τν ερήνη. Διότι  Χριστς ενε  ερήνη κα δίδει τν ερήνη. Πρέπει μως  καθένας κα λοι ν εμεθα ξιοι γι ν λάβουμε τ νεκτίμητο ατ δρο.
  Μέσα στν ταραγμένο κόσμο, τ σημεριν εαγγέλιο θά ᾿πρεπε ν τ᾿ κούσουν δίως λοι ο πιστοι κα λιγόπιστοι, ο διανοούμενοι κα πιστήμονες τς ποχς μας, ατο πο ζητον πειστήρια κα ποδείξεις σν τ Θωμ. Τέτοιος ταν κα ατός. π μία βδομάδα εχε μεγάλα ρωτηματικά, κυμαίνετο μεταξ πίστεως κα πιστίας. μφέβαλλε ν νεστήθη  Χριστός. λλ᾿  Κύριος δν τν διωξε, δν τν πεδοκίμασε, δν πέκλεισε τν ρευνα. Εδικς γι᾿ ατν μφανίσθηκε, τν κάλεσε κα το επε· Παιδί μου, μφιβάλλεις; λα ν ρευνήσς· γγιξε τ δάχτυλό σου στς πληγές μου κα θ πεισθς τι εμαι γώ. Κα πράγματι  Θωμς, πο λεγε «Δν θ πιστέψω ποτέ ν δν τν δ», μετ τν ατοψία πο κανε  διος, μολόγησε τν πίστι του· μι πίστι χι τυφλή, λλ τεκμηριωμένη μ ντοκουμέντα κα ποδείξεις.
Κα τώρα πάρχουν Θωμδες. Ατο ορτάζουν σήμερα.  σημεριν Κυριακ ενε μέρα τν Θωμάδων, τν δυσπίστων κα πίστων. Ατος καλε σήμερα  Χριστς κα τος λέει· λτε, παιδιά μου, σες πο μφιβάλλετε γι μένα· λτε κοντά μου, ψηλαφστε με, ψάξτε, ρευνστε τ Εαγγέλιο κα μι κα δυ κα τρες κα πολλς φορές· κα μετ τν ρευνα θ πεισθτε.
ϗ Θά ᾿πρεπε κόμη τ σημεριν εαγγέλιο ν τ᾿ κούσουν – ποιοί; Ν τ᾿ κούσ  ρειος. Μ πέθανε, θ πτε. Δυστυχς  ρειος δν πέθανε. Στς μέρες μας παρουσιάστηκαν τ γγόνια κα τρισέγγονά του, ο πράκτορες το Μπρούκλιν, μ λλα λόγια ο χιλιασταί, πο συγγενεύουν μ τν ρειο· γιατ ,τι λεγε κενος λένε κι ατοί. Ατο παίρνουν μι γομμολάστιχα κα σβήνουν μέσα π τ Εαγγέλιο, τι  Χριστς ενε Θεός. ς κούσουν μως σήμερα τ Θωμ, πο ταν κοντ στ Χριστό, τν εδε, τν γγιξε, τν ψηλάφησε, κα λέει· « Κύριός μου κα  Θεός μου» (.. 20,28). Κι ταν νας πιστος Θωμς μολογ σήμερα μ λη του τν πεποίθησι « Κύριός μου κα  Θεός μου», ποιός εσαι σύ, κύριε χιλιαστά, πο ρνεσαι τ δόγμα τς θεότητος το Χριστο;
   Τέλος τ σημεριν εαγγέλιο θά ᾿πρεπε ν τ᾿ κούσουν κα κάποιοι λλοι αρετικοί, ο προτεστάνται  εαγγελικοί. Ατο παίρνουν λλη γομμολάστιχα το διαβόλου κα σβήνουν τν ερωσύνη. Οτε ερατεο, οτε παπ, οτε μυστήρια, τίποτε δν παραδέχονται. Καθένας τους θεωρε τν αυτό του παπλλ κοντ σ᾿ ατος ς τ᾿ κούσουν κα ρισμένοι ρθόδοξοι, πο ν παραδέχονται ερωσύνη, ν τούτοις στ ερατεο δν δείχνουν τν πρέπουσα ελάβεια.
λοι ατο ς κούσουν τί λέει τ σημεριν εαγγέλιο. π᾿ λα τ λόγια του τ σπουδαιότερα ενε ατά· «Λάβετε Πνεμα γιον· ν τινων φτε τς μαρτίας, φίενται ατος, ν τινων κραττε, κεκράτηνται» (.. 20, 23). Τί σημαίνουν ατά; τι σήμερα, πρν φύγ στος ορανούς,  Χριστς παραδίδει τν ξουσία του. Πο τν παραδίδει; Σ λους; χι. Σ ποιούς; Στος μαθητάς. Κι ταν πεθάνουν ατοί, πο; Στος διαδόχους των. Κα ο διάδοχοι στος διαδόχους των. Ατ ενε  λεγομένη ποστολικ διαδοχή. Κα τσι μι χρυσ λυσίδα,  ερατικ ξουσία, π γενε σ γενε φθάνει μέχρι μς, μέχρι τν τελευταο σημεριν ερέα. «Λάβετε Πνεμα γιον…»· πάνω σ᾿ ατ τ λόγια στηρίζεται  ερατικ ξουσία.
Ναί, γαπητοί μου· ατς  παπς μ τ σχισμένο άσο, ατς  γράμματος πο τν κοροϊδεύουν ο δθεν πιστήμονες, ατός, ταν φορ τ πετραχήλι κα ερουργ, δν ενε πλέον  λφα   βτα νθρωπος,  ντώνης,  Κώστας,  Γιάννης. Τν ρα κείνη κρατάει τ κλειδι το ορανο, πο δν τ χει κανένας λλος. «Λάβετε Πνεμα γιον· ν τινων φτε τς μαρτίας, φίενται ατος…»· ποιους συγχωρετε σες, συγχωρ κ᾿ γώ. Τν ξουσία ατ  ναστς Χριστς δν τν δωσε οτε σ γγέλους κα ρχαγγέλους. Τν δωσε στος ερες. Κα ο ερες τν σκον ν νόματι το Χριστο. Ναί· τν ρα πο  μαρτωλς γονατίζει μ δάκρυα μπροστ στν πνευματικ πατέρα, ενε τότε μπροστ στ Χριστό, κα  ερες ν νόματι το Χριστο το λέει· «Τέκνον, φέωνταί σοι α μαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2· Μρκ. 2,5). λλ δν επα τίποτα. Τ ψος τς ερωσύνης φαίνεται στ θεία λειτουργία. χετε πίστι; Τί ενε πάνω στν γία τράπεζα; Ψωμ κα κρασί. Ποιός θ κάν τ ψωμ σμα Χριστο κα τ κρασ αμα Χριστο; Χιλιάδες λαϊκο ν μαζευτον, λος  κόσμος, λλ κα λοι ο γγελοι ν μαζευτον, δν μπορον ν κάνουν τ μυστήριο ατό. νας παπς χει ατ τ χάρισμα –  θαμα τν θαυμάτων!
Γι᾿ ατ κάποιος γιος επε· ν συναντήσς ναν γγελο κα να παπ, ν χαιρετίσς πρτα τν παπ· ν φιλήσς πρτα τ χέρι το παπ, κ᾿ πειτα τ χέρι το γγέλου. Γιατ στν ερέα δωσε ξουσία μεγαλύτερη  Χριστς π᾿ ,τι δωσε στος γγέλους.
* * *
στε  ασοφόρος ενε γγελος; θ πς. Τότε πρέπει κα ν ζ σν γγελος. μως  λφα παπς κάνει τοτο,  βτα δεσπότης κάνει κενο… Νά γιατί γ δν πατάω στν κκλησία… δελφέ μου, δν εμαι παδς τς συγκαλύψεως τν σφαλμάτων το κλήρου. ντιθέτως· ζητ κκλησία ν καθαριστ π ,τι σαπρ κα ν πανέλθ στν παλαιά της δόξα, τν πατέρων. λλ᾿ π τ σημεο ατ μέχρι τ σημεο ν λές, γ δν πατάω στν κκλησία γιατ τάχα  παπς ενε μαρτωλς ―κ᾿ σ εσαι γιος―, πάρχει τεραστία πόστασις. νθρωπέ μου·  λειτουργία,  τν κάνει  πι γιος παπς  τν κάνει  πι μαρτωλός, φ᾿ σον ενε κανονικς χειροτονημένος, χει τν δια δύναμι. Μν χεις καμμιά μφιβολία.
νας Χριστιανς ζύγιζε τος παπδες κα τος ερισκε λους σκάρτους. Κανένας δν ταν ξιος ν τν ξομολογήσ κα ν τν κοινωνήσ ατόν. Περίμενε ν βρ παπ πο νά ᾿νε γγελος κα ρχάγγελος. Μι μέρα βρέθηκε σ᾿ να ρημο μέρος κα δίψασε. Βλέποντας κε να υάκι σκυψε κα πιε. ―Τί ραο νερό! επε· π πο βγαίνει ραγε; Προχώρησε κ᾿ φθασε στν πηγή. λλ᾿ κε τί ν δ· βρώμα κα δυσωδία. Μέσα στν πηγ ταν να ψόφιο σκυλ κα μέσα π τ σπλάχνα του περνοσε τ νερό. ―Τί παθα! επε. Τότε παρουσιάστηκε γγελος κα το λέει· ―Τ νεράκι πο σ δρόσισε ενε  ρθοδοξία μας. Τ ψόφιο σκυλ ενε  παπς  μαρτωλός. λλ κα ψόφιο σκυλ νά ᾿νε,  ποταμς τς θείας χάριτος φθάνει σ᾿ σένα δι᾿ ατο.
γαπητοί μου! Ν τιμομε τν ερωσύνη. Τιμώντας τν ερέα τιμομε τ Χριστό· ν, παδες, μνετε κα περυψοτε ες πάντας τος αἰῶνας.
† πίσκοπος Αγουστνος

Μας εστάλη μέσω ηλ. ταχυδρομείου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.