Ευαγγελική Περικοπή Κυριακής του Τυφλού (με κήρυγμα)

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Θ´ 1 - 38

1 Καὶ παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς· 
2 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱμαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνατυφλὸς γεννηθῇ; 
3ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖςαὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. 
4 ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαιτὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναταιἐργάζεσθαι. 
5 ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.6 ταῦτα εἰπὼνἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸνἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ 
7 καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὕπαγε νίψαι εἰς τὴνκολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.
 8 Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸπρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· Οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶπροσαιτῶν; 
9 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν.ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι.
10 ἔλεγον οὖν αὐτῷ· Πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱὀφθαλμοί; 
11 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦςπηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴνκολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 
12 εἶπον οὖν αὐτῷ· Ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· Οὐκ οἶδα. 
13 Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸςτοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν.
14 ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸνἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. 15 πάλιν οὖν ἠρώτωναὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Πηλὸν ἐπέθηκέμου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω. 
16 ἔλεγον οὖν ἐκ τῶνΦαρισαίων τινές· Οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸσάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· Πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸςτοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.
 17 λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν·Σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν. 
18 οὐκ ἐπίστευον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦνκαὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος 
19 καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτιτυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει; 
20 ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖςαὐτοῦ καὶ εἶπον· Οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸςἐγεννήθη· 
21 πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸςπερὶ ἑαυτοῦ λαλήσει. 
22 ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺςἸουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις ὁμολογήσῃ Χριστόν,ἀποσυνάγωγος γένηται. 
23 διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει,αὐτὸν ἐρωτήσατε. 
24 Ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦντυφλὸς, καὶ εἶπον αὐτῷ· Δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωποςοὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν. 
25 ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Εἰ ἁμαρτωλόςἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω. 
26 εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· Τίἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; 
27 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Εἶπον ὑμῖνἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦμαθηταὶ γενέσθαι; 
28 ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· Σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου·ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί. 
29 ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖλελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν.
30 ἀπεκρίθη ὁἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκοἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς. 
31 οἴδαμεν δὲ ὅτιἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ’ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦποιῇ, τούτου ἀκούει.
32 ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺςτυφλοῦ γεγεννημένου· 
33 εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖνοὐδέν.
34 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶσὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.
35 Ἤκουσεν Ἰησοῦς ὅτιἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸντοῦ Θεοῦ; 
36 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· Καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν; 
37 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦἐκεῖνός ἐστιν. 
38 ὁ δὲ ἔφη· Πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. 

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα 

1 Και καθώς επερνούσεν ο Κυριος κάποιον δρόμον της πόλεως, είδε ένα τυφλόν εκ γενετής. 2 Και τον ηρώτησαν οι μαθηταί του, λέγοντες· “Διδάσκαλε, ποιός ημάρτησε, αυτός η οι γονείς του, δια να γεννηθή τυφλός; (Το πρώτο είναι αδύνατον, το δεύτερον είναι άδικον. Τοτε διατί εγεννήθη τυφλός;)” 3 Απήντησεν ο Ιησούς· “ούτε αυτός ημάρτησε ούτε οι γονείς του. Αλλά εγεννήθη τυφλός, δια να φανερωθούν, με την θαυματουργικήν θεραπείαν, τα έργα του Θεού. 4 Εγώ πρέπει να εργάζωμαι τα έργα του Θεού, ο οποίος με έστειλεν στον κόσμον, έως ότου είναι ημέρα. Ερχεται η νύκτα δηλαδή η εκδημία από τον κόσμον αυτόν, κατά την οποίαν κανείς πλέον από τους ανθρώπους δεν ημπορεί να πραγματοποιή έργα. 5 Εγώ, εφ' όσον ευρίσκομαι στον κόσμον, είμαι φως του κόσμου με την διδασκαλίαν μου, με τα θαύματά μου, με την ζωήν μου”. 6 Αφού δε είπε αυτά έπτυσε κάτω, έκαμε πηλόν και έβαλε τον πηλόν στους οφθαλμούς του τυφλού 7 και του είπε· “πήγαινε και νίψου εις την δεξαμενήν του Σιλωάμ”-αυτό το όνομα μεταφράζεται εις την ελληνικήν απεσταλμένος. Επήγε τότε εκείνος και ενίφθη και ήλθε στο σπίτι του βλέπων. 8 Οι γείτονες, λοιπόν, και όσοι τον έβλεπαν προηγουμένως ότι ήτο τυφλός, έλεγαν· “δεν είναι αυτός, που εκάθητο και εζητούσε ελεημοσύνην;” 9 Αλλοι έλεγαν ότι “αυτός είναι”. Αλλοι δε ότι “κάποιος άλλος , όμοιος με αυτόν είναι”. Εκείνος όμως έλεγεν ότι “εγώ είμαι, ο τέως τυφλός”. 10 Τοτε τον ερωτούσαν εκείνοι “πως ανοίχθησαν και εθεραπεύθηκαν τα μάτια σου;” 11Απεκρίθη εκείνος και είπεν· “ένας άνθρωπος, λεγόμενος Ιησούς, έκαμε πηλόν, μου άλειψε τους οφθαλμούς και μου είπε· Πηγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και νίψου. Επήγα, ενίφθηκα και απέκτησα το φως μου”. 12 Του είπαν· “που είναι εκείνος;” Τους λέγει· “δεν ξέρω”. 13 Οδηγούν τότε τον τέως τυφλόν προς τους Φαρισαίους. 14Ητο δε Σαββατον, όταν ο Ιησούς έκαμε τον πηλόν και άνοιξε τα μάτια του τυφλού. 15Οι Φαρισαίοι τον ηρώτησαν και αυτοί πάλιν, πως απέκτησεν το φως του. Εκείνος δε τους είπεν· “ένας άνθρωπος έβαλε πηλόν επάνω εις τα μάτια μου και εγώ ενίφθηκα και τώρα βλέπω”. 16 Ελεγαν, λοιπόν, μερικοί από τους Φαρισαίους· “αυτός ο άνθρωπος δεν είναι από τον Θεόν, διότι δεν τηρεί την αργίαν του Σαββάτου”. Αλλοι έλεγαν· “πως είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός άνθρωπος να κάνη τέτοια καταπληκτικά θαύματα;” Διχογνωμία και διαίρεσις έγινε μεταξύ των. 17 Λεγουν πάλιν στον τυφλόν· “συ τι λέγεις δια τον άνθρωπον αυτόν; Ζητούμεν την γνώμην σου, διότι τους ιδικούς σου οφθαλμούς άνοιξε”. Εκείνος απήντησεν· “λέγω, ότι είναι προφήτης”. 18 Δεν επίστευσαν οι Ιουδαίοι δι' αυτόν ότι ήτο τυφλός και εθεραπεύθη, έως ότου εκάλεσαν τους γονείς του 19 και τους ηρώτησαν, λέγοντες· “αυτός είναι ο υιός σας, δια τον οποίον σεις λέγετε ότι εγεννήθη τυφλός; Πως λοιπόν τώρα βλέπει;” 20 Απήντησαν δε οι γονείς αυτού και τους είπαν· “ξέρομεν καλά ότι αυτός είναι ο υιός μας και ότι εγεννήθη τυφλός. 21 Πως όμως τώρα βλέπει δεν ξέρομεν, η ποιός του άνοιξε τα μάτια ημείς δεν γνωρίζομεν. Αυτός ηλικίαν έχει, ερωτήσατέ τον, και αυτός δια τον ευατόν του θα σας ομιλήση”. (Δεν υπερασπίζονται οι γονείς τον Χριστόν, τον οποίον άλωστε και δεν είχαν ιδεί, αλλ' ούτε και τον κατηγορούν. Αφίνουν τον υιόν των, καθό ενήλικον και αρκετά ικανόν να υπερασπισθή τον ευεργέτην του). 22 Ωμίλησαν δε έτσι οι γονείς του, διότι εφοβούντο τους Ιουδαίους· επειδή από καιρόν είχαν συμφωνήσει και αποφασίσει οι άρχοντες των Εβραίων να διωχθή και να μη γίνη δεκτός εις την συναγωγήν, όποιος θα ωμολογούσε ότι αυτός που κάνει τα θαύματα είναι ο Χριστός. 23Δια τούτο και οι γονείς του τυφλού είπαν ότι “ο υιός μας ηλικίαν έχει, ερωτήσατέ τον”.24 Εκάλεσαν τότε δευτέραν φοράν τον άνθρωπον, που ήτο τυφλός και του είπαν· “δόξασε τον Θεόν, ο οποίος σε εθεράπευσε, αλλά φυλάξου από τον άνθρωπον αυτόν, τον οποίον προηγουμένως ωνόμασες προφήτην. Ημείς που μελετώμεν το θέλημα του Θεού, γνωρίζομεν καλά και διαβεβαιώνομεν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός”.25 Απήντησε τότε εκείνος και τους είπε· “εάν είναι αμαρτωλός, δεν ηξεύρω, ένα μόνον ηξεύρω καλά· ότι ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω”. 26 Είπαν δε πάλιν εις αυτόν· “τι σου έκαμε; Πως σου εθεράπευσε τα μάτια;” 27 Απήντησεν εις αυτούς· “προ ολίγου σας είπα και δεν το επροσέξατε· διατί θέλετε πάλιν να ακούσετε τα ίδια; Μηπως και σεις θέλετε να γίνετε μαθηταί του;” 28 Τον ύβρισαν τότε και με περιφρόνησιν του είπαν· “συ είσαι μαθητής εκείνου. Ημείς όμως είμεθα μαθηταί του Μωϋσέως. 29 Ημείς οι μορφωμένοι και άρχοντες του λαού, ξέρομεν ότι στον Μωϋσέα ωμίλησεν ο Θεός. Αυτός δε μας είναι άγνωστος και δεν γνωρίζομεν από που είνα και από που έρχεται”.30 Απήντησεν ο άνθρωπος και τους είπεν· “εδώ είναι το παράδοξον· ότι σεις δεν ξέρετε από που είναι, εάν είναι από τον Θεόν η όχι, και όμως μου άνοιξε τα μάτια να βλέπω.31 Ξερομε δε όλοι πολύ καλά, ότι ο Θεός αμαρτωλούς δεν ακούει, αλλά αν κανείς είναι θεοσεβής και το θέλημα του Θεού πράττη αυτόν ο Θεός ακούει. 32 Από τότε δε που υπάρχει ο κόσμος έως σήμερα δεν έχει ακουσθή ποτέ ότι εθεράπευσε κάποιος άνθρωπος τους οφθαλμούς τυφλού εκ γενετής. 33 Εάν αυτός δεν ήτο σταλμένος από τον Θεόν, δεν θα ημπορούσε να κάνη ούτε το παραμικρόν θαύμα”. 34 Γεμάτοι αγανάκτησιν εκείνοι του απήντησαν· “εκ γενετής συ είσαι ζυμωμένος ολόκληρος με τας αμαρτίας και συ τολμάς να διδάσκης ημάς;” Και τον έβγαλαν έξω από τον τόπον της συνεδριάσεώς των. 35 Ηκουσεν ο Ιησούς ότι τον έβγαλαν έξω και όταν τον ευρήκε, του είπε· “συ παρ' όλα όσα λέγουν οι άρχοντες των Εβραίων, πιστεύεις στον Υιόν του Θεού;” 36 Απήντησεν εκείνος και είπεν· “και ποιός είναι, Κυριε, δια πιστεύσω εις αυτόν;” 37 Του είπε δε ο Ιησούς· “και τον είδες και αυτός που ομιλεί μαζή σου εκείνος είναι”. 38 Αυτός δε, φωτισθείς από χάριν Θεού, είπε· “πιστεύω με όλην μου την ψυχήν, Κυριε”· και επροσκύνησε αυτόν ως απεσταλμένος πράγματι από τον Θεόν.

ΠΗΓΗ

1. ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος θεραπεύει ἕναν τυφλὸ πολὺ γνωστὸ στοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὅμως στὸ συγκεκριμένο θαῦμα δὲν προσέρχεται ὁ τυφλὸς πρὸς τὸν Κύριο, ἀλλὰ ὁ Κύριος πρὸς τὸν τυφλό. Δὲν παρακαλεῖ ὁ τυφλὸς τὸν Κύριο νὰ θεραπεύσῃ τὰ μάτια του, ἀφοῦ ἄλλωστε δὲν μποροῦσε νὰ δῇ τὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ ἔρχεται πρὸς τὸν τυφλὸ πρῶτος ὁ Χριστὸς καὶ τὸν θεραπεύει, προτοῦ ὁ τυφλὸς προλάβῃ νὰ ἐκφράσῃ τὶς παρακλήσεις του γιὰ τὸ θαῦμα.

Αὐτὸ συμβαίνει συχνὰ καὶ στὴν ζωὴ κάθε ἀνθρώπου. Ὁ Κύριος, ποὺ γνωρίζει τὴν πνευματική μας ἀδυναμία καὶ τύφλωσι, ἔρχεται πρῶτος νὰ μᾶς συναντήσῃ καὶ νὰ θεραπεύσῃ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο, γιὰ νὰ φωτίσῃ τοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους». Ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μεταδώσῃ φῶς σ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦσαν πνευματικῶς τυφλοὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Διότι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ πνευματικὸ φῶς, «τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον». Εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ποὺ σκορπίζει τὶς πνευματικές του ἀκτῖνες ὄχι μόνο στοὺς σωματικὰ τυφλούς, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο σ’ ὅλους ὅσοι ἔχουμε τὰ μάτια μας καὶ βλέπουμε, ἀλλ’ εἶναι κλειστὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας. Ὁ Ἴδιος τὸ διακήρυξε: «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. η΄ 12). Αὐτὸς μᾶς φωτίζει μὲ τὴν διδασκαλία του, μὲ τὰ θαύματά του, μὲ τὴν ἁγία ζωή του. Τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ εἶναι καὶ σύμβολο τοῦ πνευματικοῦ φωτισμοῦ, τὸν ὁποῖο μεταδίδει ὁ Κύριος. Ὁ τυφλὸς ἐκείνη τὴ στιγμὴ σὰν νὰ ἐκπροσωποῦσε ὅλο τὸν κόσμο, ποὺ ἦταν βυθισμένος στὸ πνευματικὸ σκοτάδι. Καὶ μᾶς παρακινεῖ αὐτὸ τὸ θαύμα νὰ προσερχώμαστε στὸ φῶς τὸ ἀληθινό, στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Μόνο σ’ Αὐτὸν θὰ βρίσκουμε τὸ φῶς μας, τὸν δρόμο πρὸς τὴν σωτηρία μας, τὴν ζωή μας καὶ τὴν εὐφροσύνη μας.

2. ΜΕ ΠΗΛΟ

Πῶς ἐθεράπευσε ὁ Κύριος τὸν τυφλό; Μ’ ἕναν τρόπο ποὺ φαίνεται ἀρχικῶς πολὺ παράδοξος. Ἐπιχρίει τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ μὲ πηλό. Ὅταν ὅμως τοποθετῆται πηλὸς σὲ ὑγιῆ μάτια, τυφλώνεται γιὰ κάποιο διάστημα ὁ ἄνθρωπος. Γιατί λοιπὸν ὁ Κύριος προχώρησε στὴν θεραπεία μὲ τὴν μέθοδο αὐτή; Βέβαια ὅλοι μας καταλαβαίνουμε ὅτι ἐγνώριζε Ἐκεῖνος ὅτι ἔπειτα ἀπὸ αὐτὴν τὴν πρακτικὴ θὰ ἀκολουθοῦσε θεραπεία θαυμαστή.

Ὅμως πίσω ἀπὸ αὐτὴ τὴν πρακτικὴ τοῦ Κυρίου κρύβεται κάτι ἀκόμη βαθύτερο, κρύβεται ἕνα μυστήριο. Μὲ τὴν μέθοδο αὐτὴ ὁ Κύριος συνεσκιασμένα μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ Δημιουργός μας. Χρίει μὲ πηλὸ τὰ κατεστραμμένα μάτια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, γιὰ νὰ μᾶς δείξῃ ὅτι μόνον Αὐτὸς μπορεῖ νὰ δημιουργῇ ἐξ ἀρχῆς μάτια, διότι εἶναι ὁ Ἴδιος ποὺ ἔπλασε καὶ τὰ μάτια ὅλων τῶν ἀνθρώπων· εἶναι ὁ Ἴδιος ποὺ ἔπλασε ἀπὸ πηλὸ ὅλο τὸ σῶμα τοῦ Ἀδὰμ κατὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου· εἶναι ὁ κτίστης καὶ δημιουργὸς ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὅλης τῆς κτίσεως. Εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέγῃ: Ἀπὸ πηλὸ τότε ἔπλασα τὸν Ἀδάμ, ἀπὸ πηλὸ καὶ τώρα πλάθω τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ.

3. Η ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ

Ἴσως ὅμως διερωτηθῇ κάποιος: Γιατί ὁ Κύριος δὲν ἐθεράπευσε ἀμέσως τὸν τυφλό, ἀλλὰ τὸν ἔχρισε μὲ πηλὸ καὶ κατόπιν τὸν ἔστειλε στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ; Δὲν μποροῦσε ὁ Κύριος ἀμέσως νὰ ἐπιτελέσῃ τὸ θαῦμα; Ἀσφαλῶς καὶ μποροῦσε! Ὁ Χριστὸς κάνει τὸ πρῶτο βῆμα πρὸς τὸ θαῦμα, ζητεῖ ὅμως κι ἀπὸ τὸν τυφλὸ νὰ Τοῦ δείξῃ ἐμπιστοσύνη καὶ νὰ κάνῃ τὸ δεύτερο βῆμα γιὰ νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ θαῦμα. Ἡ τοποθέτησι τοῦ πηλοῦ στὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ ἦταν τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ὅμως θὰ ἔμενε χωρὶς ἀποτέλεσμα, ἐὰν δὲν ἐπακολουθοῦσε τὸ δεύτερο βῆμα, τὸ βῆμα τοῦ ἀνθρώπου: ἡ πορεία δηλαδὴ τοῦ τυφλοῦ πρὸς τὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ καὶ ἡ νίψις τῶν ματιῶν του. Διότι ἔπρεπε νὰ φανῇ καὶ ἡ πίστις καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ τυφλοῦ. Ὅπως κι ἔγινε. Θὰ μποροῦσε πολὺ λογικὰ νὰ σκεφθῇ ὁ τυφλός: Γιὰ ποιὸ λόγο νὰ πάω στὴν κολυμβήθρα νὰ νιφθῶ; Ἀλλὰ ὁ τυφλὸς δὲν ἀν-τιδρᾷ, ὑπακούει καὶ προχωρεῖ. Καὶ τὸ θαῦμα ἀκολουθεῖ.

Ὁ Θεὸς λοιπὸν ἀποστέλλει τὴν Χάρι του στὸν καθένα μας καὶ κάνει τὴν πρώτη κίνησι. Ἀλλὰ θέλει κι ἐμεῖς νὰ κάνουμε τὴν δεύτερη κίνησι, δηλαδὴ νὰ ἀνταποκρινώμαστε στὶς ἐπισκέψεις του καὶ νὰ ἀποδεχώμαστε τὴν Χάρι του. Νὰ γινώμαστε συν-εργάται του, νὰ προσφέρουμε καὶ τὴν δική μας μικρὴ συμβολή. Τότε ὁ Χριστὸς θὰ ἔρχεται καὶ θὰ θεραπεύῃ τὴν πνευματική μας τύφλωσι καὶ θὰ γεμίζῃ τὴν ζωή μας μὲ φῶς καὶ χαρά.

https://www.osotir.org