Ποιος είναι ο σπουδαιότερος και ωφελιμότερος κανόνας, πού πρέπει να επιβάλλεται στην Ιερά εξομολόγηση;

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα.

Τον παλαιό καιρό, όταν οί χριστιανοί είχαν μεγάλο ζήλο καί ευλάβεια να κοινωνούν συχνά τα Αγια Μυστήρια, ό χειρότερος κα­νών τότε γ’ αυτούς ήταν ή διακοπή για ένα μικρό ή μεγάλο ή επί χρόνια διάστημα από την Θεία Κοινωνία.Γι’ αυτό καί οί κανόνες των παλαιών Πατέρων, όπως του αγίου Βασιλείου, του αγίου Γρηγορίου Νύσσεις κ.λ.π. απαγόρευαν από την Θεία Κοινωνία τους αμαρ­τωλούς, λόγω των αμαρτιών των, μερικές φορές μέχρι 10,15 ή καί 20 ακόμη χρόνια, κατόπιν τους εδέχοντο στην εξομολόγηση ή οποία διακρινόταν σε τέσσερα είδη:

1) Εξομολόγησης με στεναγμούς στην πόρτα της εκκλησίας,

2) ή ακρόασης των ψαλλομένων στην εκκλη­σία,

3) ή γονυκλισία στον νάρθηκα της εκκλησίας καί ή με τους πι­στούς παραμονή στην εκκλησία, και

4) στο τέλος, μετά άπ’ όλους τους πιστούς τους εδέχοντο στην Θεία Κοινωνία. (Αγίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Νεοκαισάρειας 11ος καν.)

Τώρα όμως πού ή πίστη ελαττώθηκε καί οί περισσότεροι χριστιανοί ζουν με μεγάλη αναισθησία καί στερούνται της ευλάβειας για την μετάληψη του Σώματος καί Αίματος του Χρίστου, διό­τι οί πιστοί πού συνέρχονται από την πνευματική αποχαύνωση καί έρχονται στην οδό της σωτηρίας, πιστεύουν ότι ό μεγαλύτερος κα­νών για την διόρθωση των ψυχών των είναι ή αποφυγή των αμαρτιών καί ή πάλη με αυτές μέχρι θανάτου. Ενώ ή νηστεία, ή προσευχή, ή ελεημοσύνη, οί μετάνοιες καί άλλες ασκήσεις να τους προσφέρονται ανάλογα με την κατάσταση της υγείας των καί το βάρος των αμαρτιών, πού έπραξαν, με βάσει την ακρίβεια καί οικονομία των Ιε­ρών Κανόνων. Όποτε ό μεγαλύτερος καί ωφελιμότερος κανών στην εξομολόγηση είναι το μίσος καί ή αποφυγή των αμαρτιών πού έγι­ναν, καθώς καί το πένθος γι’ αυτές μέχρι θανάτου. Διότι, εάν εμπο­δίσουμε τους πιστούς από την Θεία Κοινωνία, επί τόσο ή τόσο διά­στημα καί δεν τους επιβάλουμε κανόνα, με κάποια σωματική άσκηση, ανάλογα με το βάρος των αμαρτιών των, αυτοί μη έχοντες πλέον ευλάβεια καί τον ζήλο των πρώτων χριστιανών στα Θεία, εύκολα α­πομακρύνονται από την Ιερά Μετάληψη καί έχουν αναισθησία για τα αμαρτήματα τους.

Γι’ αυτό πρέπει να συμβουλεύουμε καί να προτρέπουμε τους πιστούς να κάνουν τον αρμόζοντα κανόνα των, παρά να εγκαταλείψουν όλες τίς αμαρτίες τους, διότι ή απαλλαγή από τίς αμαρτίες, κατά τους Αγίους Πατέρας προϋποθέτει αληθινή μετάνοια. Ό ά­γιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος λέγει, ότι «Το φοβερότερο έργο , του αμαρτωλού είναι να ζει στην αμαρτία καί το χειρότερο έργο του ξε­πεσμένου ανθρώπου είναι να ζει στην πτώση».

Λοιπόν, εάν το φοβερότερο έργο είναι να ζει κανείς στην α­μαρτία, τότε το ωφελιμότερο είναι ό αγώνας για την αποφυγή της α­μαρτίας. Καί εάν το χειρότερο έργο είναι να ζει κανείς στην πτώση, τότε το καλλίτερο είναι να σηκωθεί καί λυτρωθεί από την πτώση.

από το βιβλίο: «Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα.» – Πρωτοπρεσβύτερος. Δημήτριος Στανιλοάε Καθηγητής Δογματικής

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ