Η Συμπεριφορά μας Μπροστά στα Παιδιά μας

Πριν μερικά χρόνια, παρακολούθησα ένα σεμινάριο για την οικογένεια. Ο ομιλητής ήταν ένας γαλήνιος άνθρωπος, πολύ μορφωμένος, μεγάλος σε ηλικία και με κάτασπρα μαλλιά. Έλεγε εξαιρετικά πράγματα. Όταν ήρθε στο θέμα του διαζυγίου, μεταξύ άλλων είπε: «Όταν ήμουν μικρό παιδί, οι γονείς μου μάλωσαν πάρα πολύ μπροστά μου. Τα τραύματα που γέμισαν την ευαίσθητη παιδική μου ψυχή, είναι ζωντανά ακόμα και σήμερα».Αν θέλεις να είσαι αγαπητέ μου ένας σωστός γονιός, πάρε τη δυναμική απόφαση να μη μαλώνεις ποτέ μπροστά στα παιδιά σου. Μην υβρίζεις η υποτιμάς και συκοφαντείς τον/την σύζυγό σου μπροστά στα παιδιά σου.

Κάνε υπομονή όταν τα παιδιά σου είναι μπροστά και μίλησε αργότερα, όταν θα είστε μόνοι και πιο ψύχραιμοι. Τα παιδιά μας είναι τρυφερές προσωπικότητες, που πληγώνονται ανεπανόρθωτα. Όταν μεγαλώσουν, δεν θα μπορούν να φερθούν σωστά, ούτε σε σένα που θα έχεις γεράσει ούτε στο σύζυγό τους. Όσο δίκιο κι αν έχουμε, χρειάζεται, για το καλό των παιδιών μας, να συγκρατιόμαστε.

Ο Απ. Παύλος στο θέμα αυτό μας φωτίζει με τα παρακάτω λόγια: «Όλα μου επιτρέπονται, αλλά όλα δεν συμφέρουν. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν θα αφήσω τον εαυτόν μου να εξουσιαστεί από τίποτα» (Α’ Κορινθ. 6:12). Ενώ, λοιπόν, μπορούμε να αμυνθούμε ή να επιτεθούμε στο σύζυγό μας με δυναμικό τρόπο, δεν το κάνουμε, για το καλό των παιδιών μας. Και ο Θεός που βλέπει ότι δεν ζητάμε το δίκιο μας ούτε αντιδρούμε με απρεπή τρόπο, θα μας χαρίσει οπωσδήποτε τη δική Του ειρήνη, αλλά και την ικανοποίηση ότι κάναμε το σωστό, παραμερίζοντας τον εγωισμό και την υπερηφάνεια μας.

Μιχάλης Κανταρτζής

ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ