Παναγία Ντινιούς – Η Παναγιά που έσωσε τον Έλληνα και τιμώρησε τον Τούρκο!

Μια ιστορία για την πληγωμένη Παναγιά Ντινιούς

~ Αυγουστιάτικο μεσημέρι και η ζέστη μεγάλη. Τα παιδιά, αφού παίξαν όλο το πρωινό στην αυλή με τα γειτονόπουλα, μαζεύτηκαν πεινασμένα στο σπίτι να γευτούν το νόστιμο φαγητό, να ξαποστάσουν, να πάρουν δυνάμεις για το απογευματινό παιχνίδι.

Αφού, απόφαγαν, τα μεγαλύτερα μάζεψαν το τραπέζι και τα μικρότερα αδελφάκια ξάπλωσαν κατάκοπα στα κρεβατάκια τους. Πολλά τα παιδιά, αλλά με τη χάρη του Θεού καλόβουλα και υπάκουα. Το ένα βοηθά και νοιάζεται για το άλλα. Έτσι τα βγάζει πέρα και η μάνα με τις ατέλειωτες φροντίδες. Και ο πατέρας πώς τα καμαρώνει όταν γυρίζει το βραδάκι από τη δουλειά!…

Η μάνα πήρε να κοιμίσει και το μωρό και τα μεγάλα αδελφάκια , με ένα βιβλίο στο χέρι, κάθησαν ήσυχα να διαβάσουν, να περάσειτο μεσημέρι. Ο Κωνσταντίνος διάλεξε ένα λεύκωμα με φωτογραφίες από την Εύβοια. Το είχαν πάρει οι γονείς από την Εύβοια, σε ένα ταξίδι που είχαν πάει πριν χρόνια.

Εκεί που το ξεφύλλιζε, το βλέμμα του στάθηκε σε μια εικόνα: «Η Παναγία της Ντινιούς». Μα τι λέει εδώ; «Η Παναγία που έσωσε τον Έλληνα και τιμώρησε τον Τούρκο». Ο Κωνσταντίνος δυσκολεύεται λίγο στην ανάγνωση-μόλις τελείωσε την Α’ δημοτικού.

«Θα πάω στη μαμά να μου το διαβάσει», σκέφτεται και τρέχει να τη βρει.

-Αυτή είναι μια πολύ συγκινητική ιστορία, Κωνσταντίνε μου. Θα σας τη διαβάσω το απόγευμα, μόλις ξυπνήσουν τα αδελφάκια σου.

-Εντάξει, μαμά, θα περιμένω με αγωνία, λέει ο Κωνσταντίνος και γυρίζει στο δωμάτιό του.

Σε ένα δίωρο άρχισαν να ξυπνούν τα μικρούλια. Το σπίτι γέμισε πάλι με φωνούλες και κίνηση. Φάγανε  δροσερό καρπούζι και, πριν βγουν στην αυλή για να συνεχίσουν το παιχνίδι τους, η μαμά τα μάζεψε γύρω της και τους είπε:

-Παιδιά, ο Κωνσταντίνος βρήκε σε ένα βιβλίο ένα θαύμα που έκανε μια εικόνα της Παναγίας στην Εύβοια- γλύτωσε έναν Έλληνα από τα χέρια του Τούρκου που τον κυνηγούσε για να τον σκοτώσει. Θέλετε να σας τη διαβάσω;

-Ναι, βεβαίως, φυσικά, άρχισαν να φωνάζουν όλα μαζί.

-Καθίστε λοιπόν στο χαλί και αρχίζουμε.

Μαζεύτηκαν γύρω από τη μανούλα τους τα παιδάκια και εκείνη άρχισε να τη διήγηση. Τι ήσυχα που καθόταν όλα τους, ακόμα και τα μικρότερα! Κρεμόταν από τα χείλη της! Τους συνεπήρε η διήγηση της ιστορίας.

Ἡ ἱερή εἰκόνα εἶναι πολύ παλιά. Ἀκριβῶς στό μέτωπο τῆς Θεομήτορος ὑπάρχει μιά τρύπα, βαθιά. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τότε πού ἡ πατρίδα μας στέναζε κάτω ἀπό τόν βαρύ κι ἀσήκωτο ζυγό τοῦ ἄπιστου κατακτητῆ, ἕναςΤοῦρκος κυνηγοῦσε στήν περιοχή αὐτή ἕναν Ἕλληνα, πιστό καί εὐσεβή χριστιανό, νά τόν σκοτώσει. Ποῦ ἀλλοῦ να καταφύγει ὁ δύστυχος; Ἀποκαμωμένος μπῆκε στό φτωχικό καί ταπεινό ἐκκλησάκι, γιά νά σωθεῖ. Γεμάτος ἀγωνία και συγκίνηση προχωρεῖ στό ἱερό καί κρύβεται πίσω ἀπό τήν ἱερή εἰκόνα τῆς Παναγίας στό τέμπλο. Σέ λίγο καταφθάνει καίὁ Τοῦρκος. Μπαίνει στόν ἱερό χῶρο τοῦ ναοῦ καί βλέπει τόνἝλληνα. Δέν συγκινεῖται ὁ ἄπιστος ἀπό τό περιβάλλον. Τά πρόσωπα τῶν Ἁγίων τόν ἀφήνουν ἀσυγκίνητο. Δέν εἶναι σέ θέση νά αἰσθανθεῖ τή χάρη τῆς Παναγίας. Αὐτός τό μίσος του σκέφτεται μόνο.

— Γιατί κρύφτηκες πίσω ἀπό τό ξύλινο παραπέτασμα, ἄθλιε ραγιά; Θαρρεῖς ὅτι τώρα δέν μπορῶ νά σέ σκοτώσω;

— Ἡ χάρη τῆς Παναγίας, τῆς Βασίλισσας τῶν Οὐρανῶν, εἶναι μεγάλη. Σʼαὐτήν λοιπόν καταφεύγω τούτη τή δύσκολη στιγμή ζητώντας τή βοήθεια και προστασία της.

Γέλασε ὁ Τοῦρκος καί τό ἄγριο, ἀφύσικο, γέλιο του τράνταξε τή γαλήνη τῆς φτωχικῆς ἐκκλησούλας. Κι ἔτσι χλευάζοντας τήν πίστη τοῦ χριστιανοῦ, ἔσφιξε στό χέρι του τή μακρύκανη πιστόλα τουκαί πυροβόλησε τήν εἰκόνα πού πίσω της κρυβόταν ὁ Ἕλληνας. Ἡ σφαίρα κτύπησε ἀκριβῶς τό μέτωπο τῆς Παναγίας, ἄφησε τό σημάδι της μέχρι σήμερα, ἀλλά ὅμως –τί θαῦμα!– ἐπέστρεψε ἀστραπιαῖα πίσω καί κτύπησε ἀκριβῶς στο μέτωπο τόν Τοῦρκο, τιμωρώντας τον γιάτήν ἀσέβειά του. Καί ἐπειδή στά τουρκικά ἡ λέξη ἐπιστροφή –γυρισμός τῆς σφαίρας– λέγεται «ντινιούς», ὀνομάστηκε ἀπό τότε ἡ θαυματουργή αὐτή εἰκόνα «Παναγία τῆς Ντινιοῦς». (από το περιοδικό Προς τη νίκη, Αύγουστος 2013)

-Θέλω πολύ να πάμε να προσκυνήσουμε την εικόνα αυτή της  Παναγίτσας! φώναξε η μικρή Μαρία, μόλις τελείωσε η αφήγηση.

-Ναι, ναι , να  πάμε άρχισαν ενθουσιασμένα να φωνάζουν όλα μαζί.

-Ξέρετε τι μου έκανε περισσότερη εντύπωση; Η πίστη του Έλληνα. Κρύφτηκε μέσα στην εκκλησία για να σωθεί και όχι κάπου αλλού, γιατί ήταν σίγουρος ότι η Παναγία θα τον έσωζε, δήλωσε ο μεγαλύτερος, ο Ιωάννης.

-Έτσι είναι ,Ιωάννη. Η Παναγία υπερασπίζεται τους αθώους και όλους όσους με πίστη την παρακαλούν να τους βοηθήσει ,επιβεβαίωσε η μητέρα.

-Όπως και στον πόλεμο του Σαράντα! συμπλήρωσε με ενθουσιασμό η Βασιλεία. Τότε που εμφανιζόταν σαν μαυροφορεμένη γυναίκα και έδινε θάρρος στους φαντάρους μας.

Η κουβέντα των παιδιών με τη μητέρα συνεχίστηκε για κάμποση ώρα. Μέχρι που  ο Ιωάννης παρατήρησε πως έφτασε η ώρα να ετοιμαστούν για την εκκλησία. Δεκαπενταύγουστος είναι, και κάθε απόγευμα όλα τα αδελφάκια πηγαίνουν στην Παράκληση της Παναγίας.

-Ναι, ναι, να πάμε στην Παναγίτσα να της πούμε να φυλάει την πατρίδα μας από τους εχθρούς, έκανε σκεφτικός ο μικρός Πέτρος.

-Και να ελευθερωθούν τα μέρη που μας πήραν οι ξένοι, να γίνουν πάλι ελληνικά. Αχ, να ζούσε ο παππούς ο Γιώργος, να γυρνούσε στο χωριό του, στον Πόντο!

-Να ανοίξει πάλι η Μεγάλη Εκκλησιά, η Αγιά Σοφιά, γιατί η Παναγίτσα κάθεται έξω από την πόρτα της και κλαίει, συμπλήρωσε με περίσκεψη η μικρή Μαρία.

Η μητέρα τα άκουγε και τα καμάρωνε…

Σιγά-σιγά, ετοιμάστηκαν και κίνησαν για την εκκλησία.

Στην εικόνα της Παναγιάς, την ομορφοστολισμένη με δροσερά λουλούδια, οι παιδικές ψυχές θα ακουμπήσουν τις προσευχές για τη δόξα της πατρίδας μας. Και η Παναγιά θα τις μεταφέρει απευθείας στον Θρόνο του Υιού της. Βγαλμένες από αθώες ψυχούλες, οι απλοϊκές τους προσευχές γρήγορα φτάνουν εκεί ψηλά, στα πόδια του Ουράνιου Πατέρα. Και ο καλός Πατέρας δεν τις αφήνει χωρίς απάντηση…

πηγή: Alexia-momyof6

ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΔΕΙΤΕ:⇒  antexoume.wordpress.com

https://simeiakairwn.wordpress.com