11.9.18

Όταν η πατρίδα κινδυνεύει ο Θεός βγάζει ήρωες και όταν η Εκκλησία διώκεται, ο Θεός δίνει τους αγίους Του

Αποτέλεσμα εικόνας για χριστος ελλαδα
Κωνσταντίνου Γανωτ φιλολόγου-συγγραφέως

Ο Θες πο πλασε τν νθρωπο λεύθερο μν λλ μ τν εχ κα τ δυνατότητα ν γίνει γιος βαλε τν νθρωπο μπροστ σ  πειρασμος κα προβλήματα π μεσ’ π’ τν Παράδεισο κόμα. τσι κανε τν γιότητα λλ κα τν πιβίωση κόμα προβληματικ κα ντικείμενο γνος κα θυσιν, κόμα κα βασάνων κα μαρτυρίων.


Φαίνεται καθαρ μάλιστα τι θέλει ν κάνει τν νθρωπο ξιον γι τ μεγάλα ατ δρα κα διαίτερα γι τν γιότητα, πο κάνει τν νθρωπο μοιον μ τν Θεό. πιβίωση γινε πρόβλημα στν νθρωπο μετ τν ξωση τν Πρωτοπλάστων. Γενικ μως νθρώπινος βίος ποτελε να στάδιο θλημάτων, δν εναι νάπαυση κα ρεμία. ρκε μία νάγνωση τς παγκοσμίου στορίας κα τς μυθολογίας κόμη λων τν λαν γι ν μς πείσει τι πολυπόθητη νάπαυση κα εημερία ταν πάντα τόσο σύντομες περίοδοι, στε ν μν πηρεάζουν τν εκόνα τς ζως.
Ατ πο λέμε ερήνη στς σχέσεις μεταξ τν κρατν ταν πάντα τόσο εθραυστο, στε κα ταν τν πολάμβανε κανες ζοσε μ τ φόβο τι κάθε στιγμ διακινδυνευόταν. Γι’ ατ ο Ρωμαοι λεγαν “si vis pacem, para bellum”, δηλαδ ν θέλεις ερήνη, παρασκεύαζε πόλεμο. Καταλαβαίνομε βέβαια τΙ μιλοσαν γι ερήνη στς διακρατικς σχέσεις, γιατί ταν τοιμάζεις πόλεμο, καρδιά σου εναι νήσυχη κα κδικητική.
ν κόμα χρησιμοποιήσομε τ σοφ ρητ τν Ρωμαίων στς μεταξ μας διανθρώπινες σχέσεις, τότε κόμα γι λιγότερη ερήνη θ μιλομε, φο θ πρέπει ν εμαστε σ διαρκ ποψία τοιμοπόλεμοι μ τος γείτονές μας. Γι’ ατό ταν μιλομε γι κίνδυνο τς πατρίδας μας, θ πρέπει ν πάει νος μας σ μία διαρκ κα διάκοπη νησυχία κα μία συνεχ ργάνωση μυνας μέσα στν καθημερινότητα ατς τς ζως.  ερήνη μέσα στν ψυχή μας πειλεται τν κάθε στιγμ π ξωτερικος λλ κα π σωτερικος χθρούς. Ο μφύλιοι πόλεμοι, ο δικαστικς διαμάχες, ο πολιτικς συγκρούσεις, ο ταξικές, ο συνδικαλιστικς ντιπαραθέσεις, ο θορυβώδεις κδηλώσεις μέσα στς πόλεις, λα ατ συμπληρώνουν μία εκόνα σταμάτητου πολέμου κα ερήνη χει πετάξει π τ ζωή μας π τν πρώτη ρα. Ατ νεμοταραγμένη ζω δν εναι ζωή, πο νειρεύεται κα πιθυμε κάθε βρεφάκι πο ρχεται στν κόσμο, δν εναι μ ζω ντάξια του εγενικο κα θεαγάπητου πλάσματος το Θεο.
ν δεχτομε ατ τ ζω σν φυσικ κα λογικ κατάσταση, πως λεγαν ο ρχαοι μας πρόγονοι «πόλεμος πάντων πατήρ, πάντων δ βασιλεύς…», θ δικούσαμε τν δημιουργό μας.
Σ’ ατν τν νελέητο πόλεμο πο μαίνεται νάμεσα στος νθρώπους κα τος κρατ ναστατωμένους π τν πειλ τν ξωτερικν χθρν Θες ντιπροσωπεύεται π τος ρωες. Ο ρωες προετοιμάζουν τν αυτό τους γι ν κπληρώσουν τν ψηλ ποστολή τους. ντ ν ταράζονται π τν νησυχία κα ν τροχίζουν μαχαίρια κατ τν συμπολιτν τους, βάζουν τν αυτό τους καθένας στ δοκιμασία τν ρετν. Δν γίνεται κανένας ρωας τ στιγμ το κινδύνου πάνω στ μάχη. ρωας τότε κδηλώνεται, λλ ρωας γίνεται μ τν παιδεία κα τν σκηση στς ρετές.
Μαθαίνει πρτα ν γαπ τος πλησίον κα τος μακράν. Κα γαπντας τοιμάζεται ν φελήσει, ν βοηθήσει κα ν θυσιαστε κόμα γι περάσπιση τν φίλων του. Ατς εναι πατριώτης. πατριώτης δν πιτίθεται γι ν αξήσει τν κταση τν πλοτο τς δικς του πατρίδας. ρχαος Περικλς στν περίφημο πιτάφιό του καυχιέται γι τος θηναίους τι πολεμον τος διπλανούς τους («τος πέλας») ταν ατο ο διπλανοί τους πολεμον γι τος δικούς τους («περ τν οκείων») κα συνήθως τος νικον. Ατ δν εναι πατριωτισμς βέβαια λλ εναι  τέλεια ννοια το μπεριαλισμο. Κα ο «ρωες» τέτοιων πολέμων δν εναι ληθινοί, πως δν εναι κα ο ληστές, ο τρομοκράτες κα λοιπο κακοποιοί. Ατο ψευτοήρωες το τριακονταετος πολέμου, δν δίστασαν μετ τ λωση τς θήνας τ 404 π.Χ. ν κατασφάξουν κα τος συμπολτες τους, ταν γκαταστάθηκε στν θνα ρχ τν τριάκοντα τυράννων. τσι λέγχονται ο πρν π λίγους μνες δθεν πατριτες θηναοι τι δν ξιζαν τος παίνους τν ρητόρων, πο γόρευαν τος πιτάφιους γι’ ατούς. ταν μως τ 490 ντιμετώπιζαν τος Μήδους στ Μαραθνα κα μάλιστα νίκησαν νίκην λαμπρν παρ τ νισον τν δυνάμεών τους πέναντι στ σιατικ πλθος, πέ-σπασαν τ θαυμασμ το κόσμου κα  δόξα τος παρέμεινε αώνια. Τότε ταν ρωες ληθινο πως κα ο πόγονοί τους περασπιστς τς Βασιλεύουσας τ 1453, πως ο ρωες τς πανάστασης το 1821, πως ο πελευθερωτς τς Μακεδονίας, τς πείρου κα τς Θρκης στ 1912 κα 13, πως ο παναστάτες τς Κρήτης κα τ παλληκάρια το 1940-41.

Σ’ λες ατς τς θνικές μας περιπέτειες κα σ λλες πο παραλείπομε ναδείχτηκαν ρωες, πο ο περισσότεροι σκοτώθηκαν, λλ ποιος μελετήσει τ ζω τν ρώων ατν κα τ θος πο καλλιέργησαν στν αυτό τους, θ διαπιστώσει τι ρωισμός τους φύτρωσε κα γιγάντωσε πρν π τν ρα πο τος κάλεσε πατρίδα, κα στν κρίσιμη κείνη ρα ρωισμός τους ναδείχτηκε κα φάνηκε τ μεγαλεο του. πειδ ξέρει Θες τι ο πολλο εναι κα δύνατοι κα δειλο κα μαθες, καλλιεργε τς ψυχς τν ρώων γι ν τος μπιστευθε τν λευθερία τς πατρίδας. Κα ατο ο ρωες, ταν βρεθον κι ναλάβουν ν σηκώσουν τ χρέος τους, γίνονται θαύματα. Κα τ θαύματα Θες δν τ κάνει μόνος του, τ πραγματοποιε μ τ λεβεντι κα τ ατοθυσία τν ρώων μας, γι ν χουμε κα τ παραδείγματά τους μαθήματα στς πόμενες γενιές. Γι’ ατ δίνομε τόση σημασία στν παιδεία, πο χρέος χει ν καλλιεργε γιες θικος χαρακτρες κα ν μεταδίδει τν θνικ στορία στ νέα βλαστάρια το θνους, τσι θ ξέρουν τ παλληκάρια μας γιατί χρωστον ν πολεμήσουν, γι ποιά πατρίδα κα μ ποιά παραδείγματα π’ τ ζω τν προγόνων τους.
πατρίδα μας πο μς ποδέχτηκε στ ζω κα μς χάρισε τ πρτα τοπία της κα μς θρεψε μ τ λικ κα τ πνευματικ γαθά της εναι πρτος στόχος τν ξωτερικν χθρν μας, πο χωρς ν τος προκαλομε πλώνουν βέβηλα χέρια, γι ν μς τν ποσπάσουνλλοι ρέγονται τ νησιά μας, λλοι τ Θράκη μας, λλοι τ Μακεδονία, τν πειρο. Κι π’ ατ κόμα μπορομε ν κτιμήσομε καλύτερα τν ξία τς πατρίδας μας, π τ τι πολλο λαο γύρω μας ζηλεύουν τ κάλλη της κα θέλουν ν τς τ πάρουν. λλ δν χουμε μία μόνο πατρίδα. πειδ ζομε κα στ γ ατ κα στν οραν συγχρόνως, χουμε κα τν οράνια πατρίδα μας, πο κι ατ ζητάει τν γάπη μας, κι ατ διώκεται κα κινδυνεύει τν κάθε στιγμ π ξω τερικος κα σωτερικος χθρούς.  οράνιά μας πατρίδα βέβαια δν κινδυνεύει δια, κινδυνεύουμε μως μες ν τ χάσουμε κα ν βρεθομε ξω π τν Παράδεισο. σωτηρία μας π τν μαρτία κα τν θάνατο εναι τ κατ’ ξοχν παρξιακό μας πρόβλημα. Κα τ μπόδιά μας σ’ ατν τν γνα μ τ νυπολόγιστα μεγάλα παθλα εναι πολλ κα μάλιστα τ πι κρίσιμα π’λα προέρχονται π’ τν διο τν αυτό μας.
ραθυμία μας, γωισμός μας,  λιποψυχία μας μπροστ στς πειλές,  προσκόλλησή μας στς δονς εναι μερικ π τ μπόδια πο βάζομε μες ο διοι στ σωτηρία μας. Κα ο Πατέρες μς λένε τι ατ εναι τ μεγαλύτερα κα τ κρισιμότερα μπόδια στ σωτηρία μας.  γνας μας γι τ σωτηρία μας παιτε πρτα πόφαση κα στ συνέχεια λεβεντιά. Ο πολλο μως εναι πάντα ράθυμοι κα σο μπορον ξένοι π τν Θεό. Πς λοιπν Θεός, πο δν παύει ν φροντίζει γι τ σωτηρία μας, πς θ μς φιλοτιμήσει ν ναθαρρήσομε; Σ’ ατ χρησιμοποιε Θες τος γίους, σίους κα μάρτυρες, τος «καλς θλήσαντας κα στεφανωθέντας». Ο γιοί μας ναδεικνύονται πάντοτε περασπιστς τν νθρώπων κα οἱἄνθρωποι ο πολλο σν μς εναι διαρκς πολιορκούμενοι π πάθη κα περιστασιακς μαρτίες. Ο πολλο δν χουν οτε πίστη ρκετή, οτε παρρησία, πς ν ποσπάσουν τ λεος το Θεο; Ο προσευχς μως τν γίων εσακούονται κα τ λεος το Θεο παρατείνεται. ν πίγεια πατρίδα μας χει μφαν μπόδια κα συγκεκριμένους χθρούς,  κκλησία μας πο μέσα τς τελετουργεται τ μυστήριο τς σωτηρίας μς χει ρατος κα οράτους χθρούς.
χει σταμάτητο πόλεμο «πρς τς ρχς κα ξουσίας το σκότους το αἰῶνος τούτου». Σ’ να τέτοιο πόλεμο χρειάζονται πνευματικς δυνάμεις, λεβεντι ψυχικ κα σωματική. Γι τ σωτηρία μας γωνιζόμαστε μ λόκληρη τν πόστασή μας στν πίστη μ τν προσευχ κα τ λατρεία μας στ ργα μ τν σκηση κα τ φιλανθρωπία. Κα πως τ κοπάδια τν προβάτων χουν τν ποιμένα λλ κα τος πιστικος κα τ μαντρόσκυλα πο παλεύουν τος λύκους τσι κι μες πορευόμαστε μ τν ποιμένα τν καλν κα μ τος γίους μας. Λένε συνήθως πς ταν κκλησία διώκεται, βγάζει γίους. Μ πότε δν διώκεται  κκλησία; Κάθε στιγμ τ σαρκικό μας φρόνημα τ διώχνει π πάνω μας κα στ ζω μέσα  κόσμος, πο χει νοίξει πόλεμο π’ ρχς ναντίον της, μάχεται τος χριστιανος κα κμεταλλεύεται κάθε δύνατο σημεο στν πανοπλία τους, γι ν τος παραπλανήσει. Γι’ ατ κκλησία μς νόμασε τν μαρτία τσι,ν στν ρχαιότητα τν λεγαν «βριν», γιατί τν θεωρε στοχία, λάθος κα χι συνειδητ ρνηση το θελήματος το Θεο.κενο μως πο φαίνεται κόμα κα στν πολ κα μύητο κόσμο εναι μεγάλη ποποιία τν διωγμν τς κκλησίας. Κα εναι ν’ πορε κανες γιατί λος, μ λος κόσμος ρίχτηκε δύο χιλιάδες χρόνια πάνω στος χριστιανος μ τόση γριότητα, ν ο χριστιανο δν δίωξαν κανένα.Βέβαια εχαμε τ βιαιότητα τν λεγόμενων Σταυροφόρων, λλ ατο δν λογαριάζονται χριστιανοί. Μόνο τ νομα εχαν, π τ χριστιανισμό.
Θες πο κυβερν τν κόσμο πο πλασε βραβεύει τος μάρτυρές του μ τ θρίαμβο το μαρτυρίου, πο γιάζει τν κόσμο κα ντιστρέφει τ ποτελέσματα τς κοσμικς πολιτικς τνχθρν του. Κα ατ γίνεται μ τος γίους κα τος μάρτυρες. Θ μποροσε βέβαια Θες ν ναλάβει λόκληρο τ θαμα κα ν ναδείξει τν κκλησία ήττητη. Φαίνεται μως καθαρ τι θέλει ν νικήσει τος χθρούς του μ τ συνεργασία τν γίων του. Γι’ ατ κα σ κάθε διωγμ «παράγει» γίους-παλληκάρια. Κι τσι  κκλησία χι μόνο πιβιώνει λλ κα θριαμβεύει.Στος διωγμος τν πρώτων αώνων π τος Ρωμαίους, καθς κα στος διωγμος πο καναν ο Ζωροαστρινοί,ο πυρολάτρες κι ργότερα ο Μουσουλμάνοι στν Αγυπτο, στν σία κα στν χρο τς νατολικς Μεσογείου εχαμε κατομμύρια μάρτυρες. Κι κόμα στς μέρες μας χουμε διωγμος μαρτυρικος στ Συρία κα σ λλα μέρη. Λογικ ο δικτες περίμεναν ν σβήσει  κκλησία τν χριστιανν κάτω π τ νελέητα χτυπήματα τν διωγμν. Κα μως μπορε ν πε κανες τι  αξηση τν χριστιανικν πληθυσμν κα κατάκτηση τς ξουσίας το πανίσχυρου ρωμαϊκο κράτους π τος χριστιανος φείλεται στν ντιστροφ τς λογικς τν διωκτν.
Γι’ ατ κα τ μεγάλο παλληκάρι τς κκλησίας μας, γιος ωάννης  Χρυσόστομος μπορε ν κηρύσσει πτν μβωνα μ’ ατ τ μβατήριο τ μεγαλεο της κκλησίας. «Τοιοτον χει μέγεθος κκλησία, πολεμουμένη νικ, πιβουλευομένη περιγίνεται, βριζόμενη λαμπροτέρα καθίσταται, δέχεται τραύματα κα ο καταπίπτει π τν λκν, κλυδωνίζεται, λλ’ ο καταποντίζεται, χειμάζεται, λλ ναυάγιον οχ πομένει, παλαίει, λλ’ οχ ττται, πυκτεύει λλ’ ο νικται».
κομε τ λόγια ατ το Χρυσοστόμου κα βλέπομε τι ποδεικνύονται κέραια μ τ συναξάρια κα μ τ στορία κα πορομε πς συμβιβάζονται μ τ δυναμία μας κα μ τ χαλαρότητά μας. Βλέπομε μως τι, ν ο πολλο θαυμάζουν μόνο κα τιμον μ ελάβεια τος γίους, ο γιοι μπαίνουν μπροστ σημαιοφόροι κα χαίρονται μ τ βασανιστήρια τν διωγμν τους, ναφωνον μαζ γι τν σύγχρονό μας γιο Λουκ τν πίσκοπο Συμφεροπόλεως «γάπησα τ μαρτύριό μου».
ς δοξάσομε λοιπν τν Θε γιατί δν μς φήνει στν νεπάρκειά μας βοήθητους, λλ στέλνει στν πατρίδα πο κινδυνεύει τος ρωες κα στν κκλησία πο διώκεται τος γίους της. διαίτερα τν πατρίδα μας τ χριστιανικ λλάδα τν προίκισε μ ρωες πολεμιστές, μ ρωες εεργέτες, μ γίους σίους, μ γίους σοφος Πατέρες κα μ θαυμαστος μάρτυρες κα γι’ ατ κανες ν μν πελπίζεται γι τ μέλλον της.

ναδημοσίευση πό 5-2-2016

πηγή: enromiosini.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.