11.10.18

῾Ο πνιγμός τοῦ ἀνθυπιλάρχου Ἀναστασίου Κορδῆ (11 Ὀκτωβρίου 1912)

ΑΝΘΥΠΙΛΑΡΧΟΣ ΚΟΡΔΗΣ
Σπύρος Μελς
(Η 5η Μεραρχα π τν συνταγματρχην Ματθαιπουλον κατ τν Βαλκανοτουρκικν πλεμον, τν Οκτβριον 1912, φο δωκε νικηφρον μχην πρς τος Τορκους ες Λαζαρδες, κατρχετο πρς τν λικμονα, να ζεξη τοτον κα βαδίσ πρς τν Κοζνην, δι ν νακψ το χθρο τν ποχρησιν παρεμποδσ πθεσιν χθρικν κ Σροβιτς κατερχομνων δυνμεων).

Ολγον μετ τ μεσημρι διετχθησαν τ σματα ν προχωρσουν πρς τν ριστερν χθην το ποταμο, φο εχεν, ννοεται, προηγηθ τ μηχανικν τς μεραρχας κα πεπειρτο τν ζεξιν. Η γφυρα πρκειτο ν γν κριβς ες κποιον προν ερισκμενον κεθεν το χωρου Λαζαρδες.
Πρ το πρου πρχει μι γραφικωττη κοιλς μ δσος π περψηλα δνδρα, τος κορμος τν ποων, ταν φθσαμεν κε, θριζαν ο πελκεις τν γεφυροποιν κα τ κτυπματ των ντηχοσαν ρυθμικ κα μοντονα.
Ο λίγοι ξιωματικο κα πλται ο ποοι ερίσκοντο ες τν χθην, σαν κτκτως συγκεκινημνοι. Πρ δο λεπτν εχε πνιγ μπρς ες τ μτια των μαζ μ τρες ππες νθυπλαρχος Κορδς, νας πρθυμος κα θαρραλος ξιωματικς, χωρς ν μπορσουν ν το δσουν τν παραμικροτραν βοθειαν.
Ο Κορδς τν προηγουμνην νκτα, πιχειρν τολμηρν ναγνρισιν, εχε διαβ φιππος τν προν, κε κριβς, που πρκειτο ν κμουν τν γφυραν. Ηθελε λοιπν ν παναλβ τν ναγνρισιν κα τν πομνην.
Δν εχεν ντιληφθ τ γεγονς τι π τν ραγδααν βροχν νς λοκλρου μερονυκτου εχε πλημμυρσει ποταμς, εχε φουσκσει, κα προς δν το πλον βατς.
Πραγματικς περφημος Βστριτσα, τν ποαν εχαμεν μπρς μας, το πολ ργισμνη.
Τ νερ της, δικαιολογοντα τελεως τ’ νομα Καρ-σο – μαρα νερ -, τ ποον τς δωσαν ο Τορκοι, κχλαζαν κα βοιζαν μσα ες τν πλατεαν τεναγδη κοτην, σν μυριδες τερστια φδια, πο φευγουν κρτητα, κυνηγημνα, δν γνωρζω π ποον μυθολογικν ρωα.
Ματαως ο χωρικο κα ο συνδελφο του συνστησαν πανειλημμνως ες τν Κορδν ν προσξ. Εσπηρονισε τ λογν του κα ρρφθη ες τν ποταμν.
Εκε ες τν προν, που κοτη γνεται λιγτερον βαθεα κα εναι στρωμνη μ χαλκια μεγλα κα βρχους, τ φδια ψνονται, συστρφονται. Γνεται δνη.
Μλις νθυπλαρχος πλησασεν κε, ατ τ φδια τν ζωσαν, τν περιεκκλωσαν, τν ρπασαν π τν σλαν το λγου του κα τν φροφησαν. π τν χθην δν πρφθασαν ν δον παρ μνον τ χρια του, πο πλαισαν δι’ λγα λεπτ.
Τ λογον μ τν τράχηλον καμαρωτόν τ ρουθούνια κατακόκκινα, τν χατην νεμιστν προσπαθοσε ν δαμση τν ρμν το νερο.
Εβγαζε δι μίαν στιγμν τ ποδρια του π τν ποταμν, χρεμτιζεν, ρρουθονιζε κα προχωροσε μ αφνδια κυλματα σν τ δελφνι, μχρις ο φθασεν ες τν λλην χθην.
Ο ξιωματικο κα στρατιται μειναν δι’ λγα λεπτ σν πολιθωμνοι. Δν θελαν ν πιστεουν τι χθη να παλληκρι τσι γργορα, ες μαν στιγμν!
ντιγραφ γι τ «σπιτκι τς Μλιας»
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
Χ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ -Θ.ΔΟΥΦΕΞΗ-Θ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ-Κ ΡΩΜΑΙΟΣ-ΣΤ.ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ
1969 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.