Αξιωματούχοι της, με πρώτο και καλύτερο τον ανεκδιήγητο Επίτροπο Γιοχάνες Χαν, συνεπικουρούμενος μέχρι στιγμής από τον ακόμα χειρότερο επικεφαλής των Σοσιαλιστών, παριστάνουν ότι δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί και συναγωνίζονται σε επίδειξη φασίζουσας νοοτροπίας ο ένας τον άλλο.
Αντιλαμβανόμαστε απόλυτα ότι η χρήση του όρου «φασισμός» είναι βαρύτατη μομφή, όμως η χρήση του γίνεται απολύτως ενσυνείδητα, καθώς ο φόβος είναι πως οι κύριοι αυτοί με τη συμπεριφορά τους και την περιφρόνηση απέναντι σε αυτό που επιθυμούν οι λαοί, δεν αντιλαμβάνονται ότι οδηγούν την Ευρωπαϊκή Ένωση στην απαξία απέναντι στους Ευρωπαίους πολίτες, με πιθανό μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα ακόμα και τη διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης.
Είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ένωση να συγχαίρει όσους συμμετείχαν στο δημοψήφισμα (πρώτη έμμεση προσβολή απέναντι στο 63% περίπου που απείχε) και στη συνέχεια να ζητά από την αντιπολίτευση «να σεβαστεί την απόφαση των συμμετεχόντων στο δημοψήφισμα»!
Αντιλαμβάνονται οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών τι λένε; Ζητούν την ανατροπή του δημοκρατικού κανόνα της πλειοψηφίας, επιθυμώντας και διεκδικώντας ενεργά την επιβολή της γνώμης του 36,7% περίπου του πληθυσμού της ΠΓΔΜ, επί του υπολοίπου 63,3%!
Κι επειδή αρκετοί θα αναρωτηθούν ή θα αντιτείνουν «αν ήθελαν ας πήγαιναν να ψηφίσουν», η πρώτη απάντηση είναι, γι’ αυτό τον λόγο στις περισσότερες δημοκρατικές κοινωνίες τοποθετείται ένα πλαφόν συμμετοχής που συνήθως είναι από το 50% και περισσότερο, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση εγκυρότητας της διαδικασίας.
Μόλις οι «δημοκράτες» στα Σκόπια και στην Ευρώπη (και αλλού…) αντιλήφθηκαν ότι η πιθανότητα να πιάσουν το 50% συμμετοχής στο δημοψήφισμα, το «βάφτισαν» συμβουλευτικό για να το διασώσουν. Τώρα, ξεχνούν και τον συμβουλευτικό χαρακτήρα και ζητούν σεβασμό του αποτελέσματος!
ΔΕΝ ζητάνε από τους βουλευτές του Κοινοβουλίου της ΠΓΔΜ να εξετάσουν με καλή πίστη και προσοχή την επιχειρηματολογία όσων υπερψήφισαν το «ΝΑΙ», αλλά να αναγνωρίσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ως λαϊκή βούληση και να το υπερψηφίσουν! Ακούγεται ακόμα «βαριά» έκφραση το «φασιστοειδής νοοτροπία» που χρησιμοποιήθηκε στην αρχή;
Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η μαζική ψήφος προήλθε από το αλβανικό στοιχείο της χώρας κι εάν υποτεθεί ότι συμμετείχε το σύνολο των Αλβανών των Σκοπίων στο δημοψήφισμα, από τη στιγμή που υπολογίζονται στο 25% του συνολικού πληθυσμού (ας είχαν κάνει απογραφή να ξέραμε που βρίσκονται τα πράγματα…), το τελικό αποτέλεσμα καθορίστηκε τουλάχιστον κατά 75% από τους Αλβανούς.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι πέραν των προαναφερθέντων ατοπημάτων των μανδαρίνων των Βρυξελλών, αυτό που εμφανίζονται στα μάτια του απλού καθημερινού Σλάβου πολίτη της ΠΓΔΜ, είναι ότι προσπαθούν «με το στανιό» να επιβάλουν την άποψη των Αλβανών επί των Σλάβων!
Ούτε αυτό είναι ικανοί να αντιληφθούν. Οι Σλάβοι πολίτες της ΠΓΔΜ, έχουν δικαίωμα να έχουν άποψη. Είναι δικαίωμά τους ακόμα και το να εμμείνουν στο να θεωρούν εαυτούς απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να επιχειρούν ακόμα και με γεωγραφικό κριτήριο, το «μέρος» που εκπροσωπούν και ονομάζουν «Μακεδονία», να σφετερίζεται το «όλον», δηλαδή τη γεωγραφική περιοχή που εκτείνεται και στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία.
«Άσε με να κάνω λάθος» λοιπόν κυρία Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα έπρεπε να απαντά «ασφαλώς, αλλά να έχετε υπόψη τις συνέπειες και αν αποφασίσετε να αναλάβετε το ρίσκο, δεν μπορεί κανείς να σας εμποδίσει στο να αυτοκτονήσετε». Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τις ΗΠΑ, αν και η τοποθέτηση του State Department ήταν πολύ πιο προσεκτική και διπλωματική από αυτή του Ευρωπαίου Επιτρόπου, Γιοχάμνες Χαν.
Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν εκπροσωπούνταν από σοβαρούς ανθρώπους και όχι από ανεπαρκέστατους γραφειοκράτες, δεν θα παρίστανε τον «επιτήδειο ουδέτερο» αδιαφορώντας για την ελληνική επιχειρηματολογία, αλλά αν μη τι άλλο θα είχε βάλει μια επιτροπή «σοφών» αρχαιολόγων από τα κορυφαία πανεπιστήμια της Γηραιάς Ηπείρου, να αποφανθούν επί της ουσίας, ώστε να διαμορφώσει την πολιτική της.
Αυτό το επιχείρημα του αναντικατάστατου χαρακτήρα της γεωστρατηγικής σημασίας της ΠΓΔΜ, αυτού του περίφημου κράτους-μαξιλαριού (buffer-state) των Βαλκανίων, θα είχε υπόσταση εάν δεν εισήγαγε και το ίδιο άλλον έναν εθνικισμό, ο οποίος μάλιστα είναι εκτός από κίβδηλος, παρανοϊκός και πιο αποσταθεροποιητικός από οποιονδήποτε άλλον.
Αυτή είναι η δήθεν πολιτική της ΕΕ. Στηρίζουν με το πρόσχημα της περιφερειακής σταθερότητας μια κατάσταση που μπορεί να γεννήσει συγκρούσεις που θα εξαφανίσουν το μικρό αυτό κράτος των Βαλκανίων. Με το ζόρι να επιβιώσει ένα κράτος δε γίνεται.
Οι Σκοπιανοί πάντα προσπαθούσαν να κατασκευάσουν τη «μακεδονική ταυτότητα» ως συγκολλητική ουσία στο κράτος τους. Η γελοιότητα αυτή έχει γίνει ανεκτή από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μέχρι και σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, φαίνεται πως τους είναι αδύνατο να συμπεριφερθούν φυσιολογικά.
Εάν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν και αυτοί την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ για να διασωθεί και για τον λόγο αυτόν πίεσαν ασφυκτικά ΠΓΔΜ και Ελλάδα, με τη δεύτερη να κάνει διά των Κοτζιά και Τσίπρα σημαντικές… εκπτώσεις στα θέματα της ταυτότητας και της γλώσσας (πρόσφατα ο Ζάεφ είπε ότι «η ταυτότητα είναι erga omnes», άρα είναι και η Αθήνα υποχρεωμένη να την αποδεχθεί), αντιλαμβάνονται ότι η λύση είναι η μετατροπή της ΠΓΔΜ σε κλασικό προτεκτοράτο.
Από τη στιγμή όμως που αποφάσισαν να ρωτήσουν τον λαό της ΠΓΔΜ, έστω και με το ερώτημα που έβαλαν στο δημοψήφισμα που μεροληπτούσε κραυγαλέα υπέρ του «ΝΑΙ» στη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι τρομερό να περιφρονούν ποσοστό άνω του 60% του πληθυσμού. Και εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται ότι αυτή ακριβώς η στάση καταδικάζει την επιθυμία τους!
Μέσα στο παραλήρημα υπό την επήρεια του πρώτου σοκ από το αποτέλεσμα, κάποιοι ψέλλισαν ως δικαιολογία τα γνωστά περί ανάμιξης των Ρώσων τα οποία καθοδήγησαν το αποτέλεσμα. Το βασικό ερώτημα είναι «και τι κάνατε εσείς για να τα αντιμετωπίσετε»!
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση και εκπέμπει μια νοοτροπία που θέτει σε κίνδυνο ακόμα και την επιβίωσή της. Με ποιο ηθικό ανάστημα μπορούν οι Βρυξέλλες να μέμφονται τη Μόσχα για όσα κάνει π.χ. στην Κριμαία, με το επιχείρημα ότι την άρπαξαν από τους Ουκρανούς; Την άρπαξαν διότι η πλειοψηφία της κατοικείται από Ρώσους, απαντούν μεταξύ άλλων και επιχείρησαν να νομιμοποιήσουν υποτίθεται μέσω προσφυγής στις κάλπες την ενέργειά τους.
Με τη στάση της ΕΕ απέναντι στο δημοψήφισμα της ΠΓΔΜ, οι εκπρόσωποί της δεν αντιλαμβάνονται ότι εάν συγκριθούν οι δυο κάλπες, αυτή της Κριμαίας και αυτή της ΠΓΔΜ, η πρώτη ίσως και να μοιάζει πιο δημοκρατική από τη δεύτερη. Να σημειωθεί δε, ότι αυτό το λέει ένας ιστοχώρος και μια υπογραφή που δεν έχει χαριστεί στους Ρώσους, κάθε άλλο…
Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ότι η ΕΕ υπονομεύει τον εαυτό της. Αυτή η δραματική αποστασιοποίηση των πολιτικών ελίτ από τις κοινωνίες και η αδιαφορία των πρώτων για την άποψη των δεύτερων, θα οδηγήσει σε πολύ επικίνδυνες εξελίξεις.
Κι εάν υπάρχουν φίλοι που θα αναρωτηθούν «και σένα τι σε νοιάζει αν διαλυθεί [ή οπισθοχωρήσει] η ΕΕ», η απάντηση δίδεται στρέφοντας βλέμμα στο πόσο εύκολα σήμερα σε τινάζουν στον αέρα και σε γονατίζουν, εξαπολύοντας επίθεση στο νόμισμά σου.
Πόσο μάλλον αν έχεις πολιτική τάξη η οποία βασική προτεραιότητα έχει την «καρέκλα», άρα, ακόμα και να βλέπει την καταστροφή να έρχεται, μαζί με τις «αλυσίδες», θα προτιμήσει να βαδίσει προς τον γκρεμό, αρκεί το μοιραίο να «σκάσει» στα χέρια του πολιτικού αντιπάλου.
Με αυτό το σκεπτικό, Δραχμή ή Ευρώ λοιπόν; Πόσο πλήττουν τα συμφέροντα της Ένωσης κάτι τύποι σαν τον Γιοχάνες Χαν; Πόσο προσβλητική είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση όμως απέναντι στην Ελλάδα, καθώς παρότι γνωρίζει ότι αυτή η συμφωνία είναι «φερετζές» που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα αλλά το συγκαλύπτει προσωρινά, παρέχοντας φύλλο συκής στις Βρυξέλλες!
Ένα φύλλο συκής για να μην παραδεχθούν ότι έγραψαν επί δεκαετίες στα παλιά τους τα παπούτσια την Ελλάδα και τις ευαισθησίες της για τα θέμα. Και παρότι τρώνε πάλι τα μούτρα τους, εξακολουθούν στην ίδια πορεία, αρνούμενοι ή ανίκανοι να αξιολογήσουν τη στάση και την στρατηγική τους, προβαίνοντας στις απαραίτητες διορθώσεις.
Βέβαια, όλα αυτά τα έκαναν οι της ΕΕ (και άλλοι με ασφαλώς πολύ πιο κομβικό ρόλο…) μαζί με Έλληνες συνεταίρους που έχουν ονοματεπώνυμο και προσβλέπουν ενδεχομένως και σε βραβείο Νόμπελ για την «επίλυση» του προβλήματος. Μια «λύση» που παραβιάζει κανόνες της λογικής δυστυχώς.
Μη μας κάνει εντύπωση όμως. Παλιότερα, ορισμένοι υπερθεμάτιζαν υπέρ του δικαιώματος των γειτόνων Σλάβων, να ονομάζονται αυτοί «Μακεδόνες» και η χώρα τους «Μακεδονία», έτσι, νέτα-σκέτα… Τα ξεχάσαμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.