Όταν η περιουσία «μετουσιώνεται» σε ουσία!

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

… και αίφνης, «του κύλικος πληρωθέντος και του ύδατος υπερεκχυθέντος», οι αρχιερείς και οι ιερείς ηγανάκτησαν σφόδρα άπαντες και ομοθυμαδόν ήραν φωνήν για τις αλλεπάλληλες και φοβερές αδικίες, τις οποίες εφαρμόζει το Κράτος κατά της Εκκλησίας, με την συνέργεια του αρχιεπισκόπου. Και συνελθόντες  σε ιερές συνάξεις, σε όλες σχεδόν τις μητροπολιτικές επαρχίες, εξέδωσαν ψηφίσματα αποφάσεων προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας. Ο δε προειδοποιητικός λόγος μητροπολίτου προς τον αρχιεπίσκοπο:

«Θα πρέπει να καταλάβετε ότι προσπαθούμε να σας σώσουμε, Μακαριώτατε. Δεν θα μπορείτε να κυκλοφορήσετε στην χώρα. Δεν θα μπορείτε να πάτε σε καμιά μητρόπολη από τις αντιδράσεις που θα υπάρχουν από τους κληρικούς», αποτυπώνει κοντολογίς το μέγεθος της αγωνίας και της αποφασιστικότητας του κλήρου.

Όντως, είναι αναμφισβήτητη η αλήθεια, πως τα προβλήματα που ανακινήθηκαν από το Κράτος κρύβουν πρόθεση σκόπιμη και κακόβουλη. Είναι όντως ατιμίες. Εχθρότητα και απέχθεια κατά της Εκκλησίας, εκδηλούμενη με τρόπο παμπόνηρο. Έρχονται ως φίλοι για διάλογο, ενώ απεχθάνονται το ράσο, αρνούνται την προσφορά του στην κοινωνία, στον άνθρωπο, στους αγώνες του Έθνους. Αλλά και αηδιάζουν με ό,τι θυμίζει Χριστό, Ανάσταση, αθανασία της ψυχής, μέλλουσα κρίση, αιωνιότητα και γενικώς την διδασκαλία της Εκκλησίας. Είναι δυνατόν να εμπιστευτεί κάποιος τέτοιες ψυχές και να κάνει ειλικρινή διάλογο;

Από πού όμως ξεκινάει το θράσος των κυβερνώντων και η πονηρή επιπολαιότητα του αρχιεπισκοπικού κύκλου, ώστε να αποτολμούν τέτοιες ασεβείς και απάνθρωπες κινήσεις; Πώς τολμούν και αγγίζουν με τόση άνεση τα πρόσωπα και τα πράγματα της Εκκλησίας; Στην εκκλησιαστική ζωή εννοείται πως υπάρχει τάξη και τηρείται η ακρίβεια. Όλα έχουν την θέση και την αξία τους. Υπάρχει ιεράρχηση με όργανο αποφάσεων την Ιερά Σύνοδο. Το σώμα της συνέχεται από αδιάρρηκτη ενότητα εν Αγίω Πνεύματι,  από τον αγώνα και την αγωνία για τη διαφύλαξη της ορθής πίστεως, μέχρι και την εξασφάλιση του προς το ζην άρτου. Πώς βρίσκουν οι εχθροί «εισόδους και εξόδους» και προκαλούν αναστάτωση;

Ας μην κρυβόμαστε! Είναι πλέον φανερό, μετά από τόσα οικουμενιστικά παραστρατήματα των ποιμεναρχών, πως  τα πνευματικά θέματα μετατέθηκαν σε δεύτερη θέση.  Με την διχασμένη και αμφιλεγόμενη στάση τους στα θέματα της πίστεως, αντιστράφηκαν οι όροι του κλάσματος και αντί για πολλαπλασιασμό, έγινε διαίρεση!!! Αντί να πολλαπλασιαστεί στο σώμα της Εκκλησίας, στον κλήρο και στον λαό, ο ζήλος και η αγάπη στην μία πίστη και στην Παράδοση, για την ενότητα των μελών της, έγινε δεκτός από τους ποιμένες αμαχητί ο νεοεποχίτικος αντιχριστιανικός Συγκρητισμός, με περισσή δε «αγάπη» ο Οικουμενισμός και  αμβλύνθηκε  το αγωνιστικό φρόνημα του λαού.

Ο Οικουμενισμός, καταφανώς πλέον και ανεμπόδιστος, σαρώνει την ΟΥΣΙΑ και οι  ιεράρχες με το ιερατείο σύσσωμοι, επιδίδονται σε αγώνες για την ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ! Βεβαίως, δεν αμφισβητείται το ειλικρινές και αγωνιώδες και ζωτικής σημασίας περιεχόμενο αυτών των κινητοποιήσεων, οι οποίες άπτονται και των πνευματικών, αλλά αυτές οι κινητοποιήσεις θα έπρεπε να είχαν προηγηθεί. Έγιναν ανάλογες κινητοποιήσεις και για τα θλιβερά οικουμενιστικά ολισθήματα; Βεβαίως, όχι. Ναι, αλλά δεν ήταν εξίσου σοβαρά και φλέγοντα, ώστε να εγερθεί τουλάχιστον ο κλήρος, για να μην πούμε όλος ο λαός, αφού αυτά είναι η ουσία της πίστεώς μας;

Τα ερωτήματα περιμένουν απάντηση! Δίχως απάντηση σ` αυτά, δίχως επιστροφή, δεν υπάρχει ελπίδα προόδου σε τίποτε! Απλώς δει ειπείν μετριοπαθώς, κατά τον ευαγγελικό λόγο: «ταῦτα ἔδει ποιῆσαι, κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι». (Λουκά 11,42).

Γι` αυτό, αδίκως περιμένετε, πατέρες, όσοι περιμένετε! Μην περιμένετε! Μην περιμένετε, διότι δεν συμφέρει στο λαό του Θεού τέτοιο «βόλεμα». Διότι οι Άγιοι μάς παρέδωσαν με το αίμα τους ΜΙΑ πίστη. Αυτήν πρώτη ζητούν, να τους την αντιπροσφέρουμε καθάρια. Όλα τα άλλα έρχονται, χάριτι Θεού, κατά το συμφέρον μας. ΠΡΩΤΑ Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ!!! Πρώτα ο Χριστός και μετά ο χρυσός! Είναι δύσκολο να το καταλάβει ένας κληρικός και μάλιστα επίσκοπος;

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 26-11-2018

Κείμενα του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη ΕΔΩ 

το «σπιτάκι της Μέλιας»