Στο Άγιο Όρος βέβαια η Μεταμόρφωση εορτάζεται δεκατρείς ημέρες μετά καθώς ακολουθείται το παλαιό ημερολόγιο (δηλ. στις 19/8 με το νέο, προλαβαίνετε...)
Τις μέρες τούτες τις ευλογημένες τις δεκαπενταυγουστιάτικες, πού η Εκκλησία μας σταθερά επανέρχεται στην λαμπρή πανήγυρη του θερινού πάσχα και όλα αστράφτουν και λάμπουν στην Χάρη της Παναγιάς μας, μια αδιόρατη θλίψη ευγενικιά, μας συγκλονίζει και συντονίζει τα κρύφια αισθήματα της χαρμολύπης μας.
Πριν μερικά χρόνια, παρακολούθησα ένα σεμινάριο για την οικογένεια. Ο ομιλητής ήταν ένας γαλήνιος άνθρωπος, πολύ μορφωμένος, μεγάλος σε ηλικία και με κάτασπρα μαλλιά. Έλεγε εξαιρετικά πράγματα. Όταν ήρθε στο θέμα του διαζυγίου, μεταξύ άλλων είπε: «Όταν ήμουν μικρό παιδί, οι γονείς μου μάλωσαν πάρα πολύ μπροστά μου. Τα τραύματα που γέμισαν την ευαίσθητη παιδική μου ψυχή, είναι ζωντανά ακόμα και σήμερα».
Και αντισταθείτε στα πονηρά μηνύματα της τηλεόρασης…
Θα σας έλεγα, να πάρετε όλοι μία εικόνα του Χριστού, μία εικόνα της Παναγίας και ένα καντηλάκι. Να ανάβετε το καντηλάκι σας ΤΩΡΑ. ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΡΑ! ΤΩΡΑ πλέον, μην το ξεχνάτε. Γιατί θα είναι ομολογία (= θαρραλέα δήλωση ότι είμαστε χριστιανοί)!