Η πριγκίπισσα και ο βάτραχος

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Σε μία πόλη που έμοιαζε με παραμύθι, κατοικούσε μία πριγκίπισσα η οποία έχαιρε της εκτίμησης όλων των κατοίκων για την καλή και ζεστή της καρδιά. Ήταν πάντοτε γλυκιά και ευγενική με όλους, δίχως ίχνος κακίας και αποστροφής για κανέναν άνθρωπο.Συνήθιζε, πολλές φορές, να πηγαίνει στη λίμνη και να καθρεφτίζεται. Δεν είχε προσέξει εκείνον το βάτραχο ο οποίος πάντοτε έριχνε όλη του την προσοχή επάνω της. Την αγαπούσε τόσο πολύ, αλλά πίστευε πως μία πριγκίπισσα σαν εκείνη θα μπορούσε να τον προσέξει.
Κατάφερε όμως να της πιάσει κάποιες φορές κουβέντα, να αισθάνεται έστω και για λίγο κοντά του την παρουσία της.
Η ντροπαλοσύνη του όμως δεν τον άφηνε να της μιλήσει.

Έφτασε η ημέρα που η πριγκίπισσα θα γιόρταζε τα γενέθλιά της και εκείνος είχε πάρει απόφαση να της μιλήσει για τα αισθήματά του.

Όταν την είδε να έρχεται ξανά στη λίμνη και να καθρεφτίζεται, εκείνος της πρόσφερε λίγα λουλούδια και φώναξε:

-Χρόνια Πολλά πριγκίπισσά μου! Δε θα μπορούσα να βρω μία ημέρα πιο κατάλληλη από αυτή για να σου μιλήσω ανοιχτά για όλα αυτά που αισθάνομαι, για σου πω σε αγαπώ και πως γνωρίζω ήδη πως η άσχημη όψη μου σου είναι αποκρουστική.

-Καλέ μου βάτραχε! φώναξε εκείνη. Πάντοτε ήσουν δίπλα μου, πάντοτε ερχόσουν κοντά μου και προσπαθούσες να με κάνεις να αισθανθώ καλύτερα. Και περίμενα αυτό το δώρο για τα γενέθλιά μου, να βρεις το θάρρος και να μου πεις ‘’σε αγαπώ’’.

-Μα πώς να σου πω το σε αγαπώ; αποκρίθηκε εκείνος. Δε βλέπεις την όψη μου, τόσο άγρια και τόσο αποκρουστική. Πώς να πίστευα πως εσύ θα μπορούσες ποτέ να με προσέξεις;

-Αχ καλέ μου βάτραχε! φώναξε τότε η πριγκίπισσα. Η αληθινή ομορφιά βρίσκεται μέσα μας. Και εγώ γνώρισα όμορφους νέους των οποίων η ασχήμια της ψυχής τους με έκανε να τους αποστρέφομαι. Για αυτό και εγώ σε αγαπώ, ναι σε αγαπώ!

Και έδωσε ένα φιλί στο βάτραχο εκείνη τη στιγμή.

Και τότε, έγινε κάτι μαγικό! Ο βάτραχος είχε χαθεί και στη θέση του βρισκόταν ένας πρίγκιπας ο οποίος έκλεισε με δύναμη στην αγκαλιά του την πριγκίπισσα.

-Η δύναμη της αγάπης σου με άλλαξε. Τώρα δε θα ντρέπομαι πια να είμαι μαζί σου.

Από εκείνη την ημέρα έγιναν αχώριστοι. Εκείνος που αγαπάει τον άλλον για την ομορφιά της ψυχής του, δεν πρόκειται να χάσει ποτέ..

Πηγή: Παιδικά Παραμύθια

το «σπιτάκι της Μέλιας»