Μητέρα,μανούλα,μαμά,μία Θεόπλαστη σχέση

Όσες λέξεις και να πούμε δεν φτάνουν για να περιγράψουμε με λέξεις το μεγαλείο της μητρότητας.
Είναι μία αγάπη ανιδιοτελής,χωρίς εγωισμό, με καθημερινή αυταπάρνηση και συνεχή ταπείνωση.

Όταν περιγράφουν σε μία γυναίκα το συναίσθημα της μητρότητας δύσκολα το καταλαβαίνει αν δεν το έχει ζήσει, ακόμα και με τις πιο όμορφες λέξεις. Φυσικά υπάρχουν και πολλές υπέροχες γυναίκες που το έχουν νιώσει χωρίς να γεννήσουν και καλύτερες από ότι θα περίμεναν ακόμη και οι ίδιες. Όταν έρθει η στιγμή να το βιώσει,τότε πραγματικά αλλάζει ολόκληρη η κοσμοθεωρία της.  Γίνεται προστατευτική και κάνει τα πάντα για να καλύψει με τις φτερούγες της το σπλάχνο της.

Συχνά δεν προλαβαίνει να φάει,να κοιμηθεί,να πλυθεί αφού το κύριο μέλημά της είναι να προσέξει πρώτα το παιδί της παραμελώντας τον εαυτό της. Ακόμη και όταν βρίσκει χρόνο για όλα αυτά πάλι η έννοια της είναι στον μικρό της άγγελο. Μα πώς αλλιώς, αφού είναι βαθιά,αληθινή αγάπη.
Πριν γεννήσει την κυνηγούν οι ορμόνες της εγκυμοσύνης,το άγχος αν θα είναι καλή μαμά και αν θα είναι όλα έτοιμα με τον ερχομό του παιδιού και όλα όσα συμβαίνουν γύρω της που εύκολα μπορούν να την αναστατώσουν.Αφού γεννήσει εκτός από σωματικούς πόνους έχει την έντονη ανάγκη της ικανοποίησης των πρώτων αναγκών του μωρού της. Είναι μία έμφυτη ανάγκη που κάθε υγιής ψυχολογικά γυναίκα έχει. Φυσικά αυτή η ανάγκη πηγάζει από την άπλετη αγάπη που νιώθει γι αυτό το υπέροχο πλασματάκι που με δυσκολία ανοίγει τα μάτια του και την έχει και εκείνο ανάγκη όσο ποτέ. Μια σχέση μητέρας παιδιού μοναδική,ανεξήγητη,Θεόπλαστη.

Η μάνα, όποια στεναχώρια,έννοια,δυσκολία και αν έχει τα παραμελεί όλα μπροστά στο σπλάχνο της και παίρνει δύναμη από Τον Θεό για να χαμογελάσει στο βρέφος,παιδί και να βρει την ψυχική της ηρεμία. Ακόμα κι αν όλα γύρω της καταρρέουν και νιώθει προδομένη από παντού στέκεται στα πόδια της για χάρη του παιδιού και κάνει ότι μπορεί για να έχει αγάπη και ηρεμία η νέα ψυχούλα που ήρθε στη ζωή.

Ίσως αυτή η ανιδιοτελής και βαθιά αγάπη μας δείχνει πως μπορούμε να αγαπάμε Τον Θεό. Χωρίς να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και το δικό μας θέλημα, αλλά το δικό Του, χωρίς να αντιδρούμε άσχημα σε κάθε δύσκολη στιγμή αλλά να ζητάμε βοήθεια από Τον Θεό και να χαμογελάμε με την αγάπη Του.
Απλά,ταπεινά και μοναδικά όπως κάθε μητέρα αγαπάει το παιδί της,

Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
για το ιστολόγιο
Ελληνική Ναυς