22.4.19

Ευαγγελική Περικοπή Μεγάλης Τρίτης (στην προηγιασμένη θ. λειτουργία)

Αποτέλεσμα εικόνας για παραβολη δεκα παρθενων
Διαβάζεται την Μεγάλη Τρίτη στην προηγιασμένη θεία λειτουργία (στις ενορίες γίνονται το πρωί της Μεγάλης Τρίτης οι ώρες και ο εσπερινός μαζί με τη θεία λειτουργία των προηγιασμένων δώρων. Ο όρθρος γίνεται κατ' οικονομία το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας π.χ. 19:00-21:00, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι να τον παρακολουθήσουν)

Ματθ. κδ 36-51, κε 1-46, κϚ 1-2

κδ 36-44: Άγνωστη η ημέρα και η ώρα της δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου
κδ 45-51: Ο πιστός και ο κακός δούλος
κε 1-13: Η παραβολή των δέκα παρθένων
κε 14-30: Η παραβολή των ταλάντων 
κε 31-46: Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου και η κρίση των εθνών
κϚ 1-2: Ο Ιησούς προλέγει την σταύρωσή Του


κδ 36-44: Άγνωστη η ημέρα και η ώρα της δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου

Ε­πεν  Κύ­ρι­ος τος ­αυ­το μα­θη­τας· Πε­ρ δ τς ­μέ­ρας ­κεί­νης κα τς ­ρας ο­δες ο­δεν, ο­δ ο γ­γε­λοι τν ο­ρα­νν, ε μ  πα­τήρ μου μό­νος. ­σπερ δ α ­μέ­ραι το Ν­ε, ο­τως ­σται κα  πα­ρου­σί­α το υ­ο το ν­θρώ­που. ­σπερ γρ ­σαν ν τας ­μέ­ραις τας πρ το κα­τα­κλυ­σμο τρώ­γον­τες κα πί­νον­τες, γα­μον­τες κα κ­γα­μί­ζον­τες, ­χρι ς ­μέ­ρας ε­σλ­θε Ν­ε ες τν κι­βω­τόν, κα οκ ­γνω­σαν ­ως λ­θεν  κα­τα­κλυ­σμς κα ­ρεν ­παν­τας, ο­τως­σται κα  πα­ρου­σί­α το υ­ο το ν­θρώ­που. Τό­τε δύ­ο ­σον­ται ν τ ­γρες πα­ρα­λαμ­βά­νε­ται κα  ες ­φί­ε­ται· δύ­ο ­λή­θου­σαι ν τ μυ­λ­νι, μί­α πα­ρα­λαμ­βά­νε­ται κα μί­α ­φί­ε­ται.

Γρη­γο­ρε­τε ον, ­τι οκ ο­δα­τε ποί­ ­ρ  Κύ­ρι­ος ­μν ρ­χε­ται. ­κε­νο δ γι­νώ­σκε­τε ­τι ε ­δει  ο­κο­δε­σπό­της ποί­ φυ­λα­κ  κλέ­πτης ρ­χε­ται, ­γρη­γό­ρη­σεν ν κα οκ ν ε­α­σε δι­ο­ρυ­γ­ναι τν ο­κί­αν α­το. Δι­ το­το κα ­μες γί­νε­σθε ­τοι­μοι, ­τι  ­ρ ο δο­κε­τε  υ­ς το ν­θρώ­που ρ­χε­ται.

κδ 45-51: Ο πιστός και ο κακός δούλος

Τίς ­ρα ­στν  πι­στς δο­λος κα φρό­νι­μος, ν κα­τέ­στη­σεν  κύ­ρι­ος α­το ­πτς θε­ρα­πεί­ας α­το το δι­δό­ναι α­τος τν τρο­φν ν και­ρ; Μα­κά­ρι­ος δο­λος ­κε­νος ν λ­θν  κύ­ρι­ος α­το ε­ρή­σει ποι­ον­τα ο­τως. ­μν λέ­γω­μν ­τι ­π π­σι τος ­πάρ­χου­σιν α­το κα­τα­στή­σει α­τόν. ­ν δ ε­π  κα­κς δο­λος ­κε­νος ν τ καρ­δί­ α­το, χρο­νί­ζει  κύ­ρι­ός μου λ­θεν, κα ρ­ξη­ται τύ­πτειν τος συν­δού­λους α­το­σθί­ δ κα πί­ν με­τ τν με­θυ­όν­των, ­ξει  κύ­ρι­ος το δού­λου ­κεί­νου ν ­μέ­ρ  ο προσ­δο­κ κα ν ­ρ  ογι­νώ­σκει, κα δι­χο­το­μή­σει α­τόν, κα τ μέ­ρος α­το με­τ τν ­πο­κρι­τν θή­σει· ­κε ­σται  κλαυθ­μς κα  βρυγ­μς τν ­δόν­των.

κε 1-13: Η παραβολή των δέκα παρθένων

Τό­τε ­μοι­ω­θή­σε­ται  βα­σι­λεί­α τν ο­ρα­νν δέ­κα παρ­θέ­νοις, α­τι­νες λα­βο­σαι τς λαμ­πά­δας α­τν ­ξλ­θον ες ­πάν­τη­σιν το νυμ­φί­ου. Πέν­τε δ ­σανξ α­τν φρό­νι­μοι κα α πέν­τε μω­ραί. Α­τι­νες μω­ρα λα­βο­σαι τς λαμ­πά­δας­αυ­τν οκ ­λα­βον μεθ᾿ ­αυ­τν ­λαι­ον· α δ φρό­νι­μοι ­λα­βον ­λαι­ον ν τοςγ­γεί­οις α­τν με­τ τν λαμ­πά­δων α­τν. Χρο­νί­ζον­τος δ το νυμ­φί­ου ­νύ­στα­ξαν π­σαι κα ­κά­θευ­δον. Μέ­σης δ νυ­κτς κραυ­γ γέ­γο­νεν· ­δο  νυμ­φί­ος ρ­χε­ται, ­ξέρ­χε­σθε ες ­πάν­τη­σιν α­το. Τό­τε ­γέρ­θη­σαν π­σαι α παρ­θέ­νοι ­κε­ναι κα ­κό­σμη­σαν τς λαμ­πά­δας α­τν. Α δ μω­ρα τας φρο­νί­μοις ε­πον· δό­τε ­μν κ το ­λαί­ου ­μν, ­τι α λαμ­πά­δες ­μν σβέν­νυν­ται. ­πε­κρί­θη­σαν δ α φρό­νι­μοι λέ­γου­σαι· μή­πο­τε οκ ρ­κέ­σει ­μν κα ­μν· πο­ρεύ­ε­σθε δ μλ­λον πρς τος πω­λον­τας κα ­γο­ρά­σα­τε ­αυ­τας. ­περ­χο­μέ­νων δ α­τν ­γο­ρά­σαι λ­θεν  νυμ­φί­ος κα α ­τοι­μοι ε­σλ­θον μετ᾿ α­το ες τος γά­μους, κα ­κλεί­σθη  θύ­ρα. ­στε­ρον δ ρ­χον­ται κα α λοι­πα παρ­θέ­νοι λέ­γου­σαι· Κύ­ρι­ε κύ­ρι­ε, ­νοι­ξον ­μν.  δ ­πο­κρι­θες ε­πεν· ­μν λέ­γω ­μν, οκ ο­δα ­μς. Γρη­γο­ρε­τε ον, ­τι οκ ο­δα­τε τν ­μέ­ραν ο­δ τν ­ρανν   υ­ς το ν­θρώ­που ρ­χε­ται.

κε 14-30: Η παραβολή των ταλάντων

­σπερ γρ ν­θρω­πος ­πο­δη­μν ­κά­λε­σε τος ­δί­ους δού­λους κα πα­ρέ­δω­κεν α­τος τ ­πάρ­χον­τα α­το, κα  μν ­δω­κε πέν­τε τά­λαν­τα,  δ δύ­ο,  δν, ­κά­στ κα­τ τν ­δί­αν δύ­να­μιν, κα ­πε­δή­μη­σεν ε­θέ­ως. Πο­ρευ­θες δ τ πέν­τε τά­λαν­τα λα­βν ερ­γά­σα­το ν α­τος κα ­ποί­η­σεν λ­λα πέν­τε τά­λαν­τα. ­σαύ­τως κα  τ δύ­ο ­κέρ­δη­σε κα α­τς λ­λα δύ­ο.  δ τ ν λα­βν­πελ­θν ­ρυ­ξεν ν τ γ κα ­πέ­κρυ­ψε τ ρ­γύ­ρι­ον το κυ­ρί­ου α­το. Με­τδ χρό­νον πο­λν ρ­χε­ται  κύ­ρι­ος τν δού­λων ­κεί­νων κα συ­ναί­ρει μετ᾿ α­τν λό­γον. Κα προ­σελ­θν  τ πέν­τε τά­λαν­τα λα­βν προ­σή­νεγ­κεν λ­λα πέν­τε τά­λαν­τα λέ­γων· Κύ­ρι­ε, πέν­τε τά­λαν­τά μοι πα­ρέ­δω­κας· ­δε λ­λα πέν­τε τά­λαν­τα ­κέρ­δη­σα π᾿ α­τος. ­φη α­τ  κύ­ρι­ος α­το· ε, δο­λε ­γα­θ καπι­στέ! ­π ­λί­γα ς πι­στός, ­π πολ­λν σε κα­τα­στή­σω· ε­σελ­θε ες τν χα­ρν το κυ­ρί­ου σου. Προ­σελ­θν δ κα  τ δύ­ο τά­λαν­τα λα­βν ε­πε· Κύ­ρι­ε, δύ­ο τά­λαν­τά μοι πα­ρέ­δω­κας· ­δε λ­λα δύ­ο τά­λαν­τα ­κέρ­δη­σα π᾿ α­τος. ­φη α­τ  κύ­ρι­ος α­το· Ε, δο­λε ­γα­θ κα πι­στέ! ­π ­λί­γα ς πι­στός, ­π πολ­λν σε κα­τα­στή­σω· ε­σελ­θε ες τν χα­ρν το κυ­ρί­ου σου. Προ­σελ­θν δ κα  τν τά­λαν­τον ε­λη­φς ε­πε· κύ­ρι­ε· ­γνων σε ­τι σκλη­ρς ε ν­θρω­πος, θε­ρί­ζων­που οκ ­σπει­ρας κα συ­νά­γων ­θεν ο δι­ε­σκόρ­πι­σας· κα φο­βη­θες ­πελ­θν­κρυ­ψα τ τά­λαν­τόν σου ν τ γ· ­δε ­χεις τ σόν. ­πο­κρι­θες δ  κύ­ρι­ος α­το ε­πεν α­τ· Πο­νη­ρ δο­λε κα ­κνη­ρέ! ­δεις ­τι θε­ρί­ζω ­που οκ ­σπει­ρα κα συ­νά­γω ­θεν ο δι­ε­σκόρ­πι­σα! ­δει ον σε βα­λεν τ ρ­γύ­ρι­όν μου τος τρα­πε­ζί­ταις, κα λ­θν ­γ ­κο­μι­σά­μην ν τ ­μν σν τό­κ­ρα­τε ον π᾿α­το τ τά­λαν­τον κα δό­τε τ ­χον­τι τ δέ­κα τά­λαν­τα. Τ γρ ­χον­τι παν­τδο­θή­σε­ται κα πε­ρισ­σευ­θή­σε­ται, ­π δ το μ ­χον­τος κα  ­χει ρ­θή­σε­ταιπ᾿ α­το· κα τν ­χρε­ον δο­λον κ­βά­λε­τε ες τ σκό­τος τ ­ξώ­τε­ρον· ­κε ­σται  κλαυθ­μς κα  βρυγ­μς τν ­δόν­των.

κε 31-46: Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου και η κρίση των εθνών

­ταν δ λ­θ  υ­ς το ν­θρώ­που ν τ δό­ξ α­το κα πάν­τες ο ­γι­οι γ­γε­λοι μετ᾿ α­το, τό­τε κα­θί­σει ­π θρό­νου δό­ξης α­το, κα συ­να­χθή­σε­ται μ­προ­σθεν α­το πάν­τα τ ­θνη, κα ­φο­ρι­ε α­τος π᾿ λ­λή­λων ­σπερ  ποι­μν ­φο­ρί­ζει τ πρό­βα­τα ­π τν ­ρί­φων, κα στή­σει τ μν πρό­βα­τα κ δε­ξι­ν α­το, τ δ ­ρί­φι­α ξ ε­ω­νύ­μων. Τό­τε ­ρε  βα­σι­λες τος κ δε­ξι­ν α­το· Δε­τε ο ε­λο­γη­μέ­νοι το πα­τρός μου, κλη­ρο­νο­μή­σα­τε τν ­τοι­μα­σμέ­νην­μν βα­σι­λεί­αν ­π κα­τα­βο­λς κό­σμου. ­πεί­να­σα γάρ, κα ­δώ­κα­τέ μοι φα­γεν, ­δί­ψη­σα, κα ­πο­τί­σα­τέ με, ξέ­νος ­μην, κα συ­νη­γά­γε­τέ με, γυ­μνός, καπε­ρι­ε­βά­λε­τέ με, ­σθέ­νη­σα, κα ­πε­σκέ­ψα­σθέ με, ν φυ­λα­κ ­μην, κα λ­θε­τε πρός με. Τό­τε ­πο­κρι­θή­σον­ται α­τ ο δί­και­οι λέ­γον­τες· κύ­ρι­ε, πό­τε σε ε­δο­μεν πει­νν­τα κα ­θρέ­ψα­μεν,  δι­ψν­τα κα ­πο­τί­σα­μεν; πό­τε δέ σε ε­δο­μεν ξέ­νον κα συ­νη­γά­γο­μεν,  γυ­μνν κα πε­ρι­ε­βά­λο­μεν; πό­τε δέ σε ε­δο­μεν ­σθε­ν  ν φυ­λα­κ, κα λ­θο­μεν πρός σε; Κα ­πο­κρι­θες  βα­σι­λες ­ρε α­τος·­μν λέ­γω ­μν, φ᾿ ­σον ­ποι­ή­σα­τε ­ν τού­των τν ­δελ­φν μου τν ­λα­χί­στων, ­μο ­ποι­ή­σα­τε. Τό­τε ­ρε κα τος ξ ε­ω­νύ­μων· Πο­ρεύ­ε­σθε π᾿ ­μο οκα­τη­ρα­μέ­νοι ες τ πρ τ α­ώ­νι­ον τ ­τοι­μα­σμέ­νον τ δι­α­βό­λ κα τος γ­γέ­λοις α­το­πεί­να­σα γάρ, κα οκ ­δώ­κα­τέ μοι φα­γεν, ­δί­ψη­σα, κα οκ ­πο­τί­σα­τέ με, ξέ­νος ­μην, κα ο συ­νη­γά­γε­τέ με, γυ­μνός, κα ο πε­ρι­ε­βά­λε­τέ με, ­σθε­νς κα ν φυ­λα­κ, κα οκ ­πε­σκέ­ψα­σθέ με. Τό­τε ­πο­κρι­θή­σον­ται α­τ κα α­το λέ­γον­τες· Κύ­ρι­ε, πό­τε σε ε­δο­μεν πει­νν­τα  δι­ψν­τα  ξέ­νον γυ­μνν  ­σθε­ν  ν φυ­λα­κ, κα ο δι­η­κο­νή­σα­μέν σοι; Τό­τε ­πο­κρι­θή­σε­ται α­τος λέ­γων· ­μν λέ­γω ­μν, φ᾿ ­σον οκ ­ποι­ή­σα­τε ­ν τού­των τν ­λα­χί­στων, ο­δ ­μο ­ποι­ή­σα­τε. Κα ­πε­λεύ­σον­ται ο­τοι ες κό­λα­σιν α­ώ­νι­ον, ο δ δί­και­οι ες ζω­ν α­ώ­νι­ον.

κϚ 1-2: Ο Ιησούς προλέγει την σταύρωσή Του

Κα ­γέ­νε­το ­τε ­τέ­λε­σεν  ­η­σος πάν­τας τος λό­γους τού­τους ε­πεν τος μα­θη­τας α­το· Ο­δα­τε ­τι με­τ δύ­ο ­μέ­ρας τ πά­σχα γί­νε­ται, κα  Υ­ς τον­θρώ­που πα­ρα­δί­δο­ται ες τ σταυ­ρω­θ­ναι.

Πηγές (όπου υπάρχει και μετάφραση στη νεοελληνική)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.