Ευαγγελική Περικοπή Μεγάλης Τρίτης (στην προηγιασμένη θ. λειτουργία)

Διαβάζεται την Μεγάλη Τρίτη στην προηγιασμένη θεία λειτουργία (στις ενορίες γίνονται το πρωί της Μεγάλης Τρίτης οι ώρες και ο εσπερινός μαζί με τη θεία λειτουργία των προηγιασμένων δώρων. Ο όρθρος γίνεται κατ' οικονομία το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας π.χ. 19:00-21:00, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι να τον παρακολουθήσουν)

Ματθ. κδ´ 36-51, κε´ 1-46, κϚ´ 1-2

κδ´ 36-44: Άγνωστη η ημέρα και η ώρα της δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου

κδ´ 45-51: Ο πιστός και ο κακός δούλος

κε´ 1-13: Η παραβολή των δέκα παρθένων

κε´ 14-30: Η παραβολή των ταλάντων 

κε´ 31-46: Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου και η κρίση των εθνών

κϚ´ 1-2: Ο Ιησούς προλέγει την σταύρωσή Του

κδ´ 36-44: Άγνωστη η ημέρα και η ώρα της δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος τοῖς ἑ­αυ­τοῦ μα­θη­ταῖς· Πε­ρὶ δὲ τῆς ἡ­μέ­ρας ἐ­κεί­νης καὶ τῆς ὥ­ρας οὐ­δεὶς οἶ­δεν, οὐ­δὲ οἱ ἄγ­γε­λοι τῶν οὐ­ρα­νῶν, εἰ μὴ ὁ πα­τήρ μου μό­νος. Ὥ­σπερ δὲ αἱ ἡ­μέ­ραι τοῦ Νῶ­ε, οὕ­τως ἔ­σται καὶ ἡ πα­ρου­σί­α τοῦ υἱ­οῦ τοῦ ἀν­θρώ­που. Ὥ­σπερ γὰρ ἦ­σαν ἐν ταῖς ἡ­μέ­ραις ταῖς πρὸ τοῦ κα­τα­κλυ­σμοῦ τρώ­γον­τες καὶ πί­νον­τες, γα­μοῦν­τες καὶ ἐκ­γα­μί­ζον­τες, ἄ­χρι ἧς ἡ­μέ­ρας εἰ­σῆλ­θε Νῶ­ε εἰς τὴν κι­βω­τόν, καὶ οὐκ ἔ­γνω­σαν ἕ­ως ἦλ­θεν ὁ κα­τα­κλυ­σμὸς καὶ ἦ­ρεν ἅ­παν­τας, οὕ­τωςἔ­σται καὶ ἡ πα­ρου­σί­α τοῦ υἱ­οῦ τοῦ ἀν­θρώ­που. Τό­τε δύ­ο ἔ­σον­ται ἐν τῷ ἀ­γρῷ, ὁεἷς πα­ρα­λαμ­βά­νε­ται καὶ ὁ εἷς ἀ­φί­ε­ται· δύ­ο ἀ­λή­θου­σαι ἐν τῷ μυ­λῶ­νι, μί­α πα­ρα­λαμ­βά­νε­ται καὶ μί­α ἀ­φί­ε­ται.

Γρη­γο­ρεῖ­τε οὖν, ὅ­τι οὐκ οἴ­δα­τε ποί­ᾳ ὥ­ρᾳ ὁ Κύ­ρι­ος ὑ­μῶν ἔρ­χε­ται. Ἐ­κεῖ­νο δὲ γι­νώ­σκε­τε ὅ­τι εἰ ᾔ­δει ὁ οἰ­κο­δε­σπό­της ποί­ᾳ φυ­λα­κῇ ὁ κλέ­πτης ἔρ­χε­ται, ἐ­γρη­γό­ρη­σεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴ­α­σε δι­ο­ρυ­γῆ­ναι τὴν οἰ­κί­αν αὐ­τοῦ. Δι­ὰ τοῦ­το καὶ ὑ­μεῖς γί­νε­σθε ἕ­τοι­μοι, ὅ­τι ᾗ ὥ­ρᾳ οὐ δο­κεῖ­τε ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἔρ­χε­ται.

κδ´ 45-51: Ο πιστός και ο κακός δούλος

Τίς ἄ­ρα ἐ­στὶν ὁ πι­στὸς δοῦ­λος καὶ φρό­νι­μος, ὃν κα­τέ­στη­σεν ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ ἐ­πὶτῆς θε­ρα­πεί­ας αὐ­τοῦ τοῦ δι­δό­ναι αὐ­τοῖς τὴν τρο­φὴν ἐν και­ρῷ; Μα­κά­ρι­ος ὁδοῦ­λος ἐ­κεῖ­νος ὃν ἐλ­θὼν ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ εὑ­ρή­σει ποι­οῦν­τα οὕ­τως. Ἀ­μὴν λέ­γωὑ­μῖν ὅ­τι ἐ­πὶ πᾶ­σι τοῖς ὑ­πάρ­χου­σιν αὐ­τοῦ κα­τα­στή­σει αὐ­τόν. Ἐ­ὰν δὲ εἴ­πῃ ὁ κα­κὸς δοῦ­λος ἐ­κεῖ­νος ἐν τῇ καρ­δί­ᾳ αὐ­τοῦ, χρο­νί­ζει ὁ κύ­ρι­ός μου ἐλ­θεῖν, καὶ ἄρ­ξη­ται τύ­πτειν τοὺς συν­δού­λους αὐ­τοῦ, ἐ­σθί­ῃ δὲ καὶ πί­νῃ με­τὰ τῶν με­θυ­όν­των, ἥ­ξει ὁ κύ­ρι­ος τοῦ δού­λου ἐ­κεί­νου ἐν ἡ­μέ­ρᾳ ᾗ οὐ προσ­δο­κᾷ καὶ ἐν ὥ­ρᾳ ᾗ οὐγι­νώ­σκει, καὶ δι­χο­το­μή­σει αὐ­τόν, καὶ τὸ μέ­ρος αὐ­τοῦ με­τὰ τῶν ὑ­πο­κρι­τῶν θή­σει· ἐ­κεῖ ἔ­σται ὁ κλαυθ­μὸς καὶ ὁ βρυγ­μὸς τῶν ὀ­δόν­των.

κε´ 1-13: Η παραβολή των δέκα παρθένων

Τό­τε ὁ­μοι­ω­θή­σε­ται ἡ βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν δέ­κα παρ­θέ­νοις, αἵ­τι­νες λα­βοῦ­σαι τὰς λαμ­πά­δας αὐ­τῶν ἐ­ξῆλ­θον εἰς ἀ­πάν­τη­σιν τοῦ νυμ­φί­ου. Πέν­τε δὲ ἦ­σανἐξ αὐ­τῶν φρό­νι­μοι καὶ αἱ πέν­τε μω­ραί. Αἵ­τι­νες μω­ραὶ λα­βοῦ­σαι τὰς λαμ­πά­δαςἑ­αυ­τῶν οὐκ ἔ­λα­βον μεθ᾿ ἑ­αυ­τῶν ἔ­λαι­ον· αἱ δὲ φρό­νι­μοι ἔ­λα­βον ἔ­λαι­ον ἐν τοῖςἀγ­γεί­οις αὐ­τῶν με­τὰ τῶν λαμ­πά­δων αὐ­τῶν. Χρο­νί­ζον­τος δὲ τοῦ νυμ­φί­ου ἐ­νύ­στα­ξαν πᾶ­σαι καὶ ἐ­κά­θευ­δον. Μέ­σης δὲ νυ­κτὸς κραυ­γὴ γέ­γο­νεν· ἰ­δοὺ ὁ νυμ­φί­ος ἔρ­χε­ται, ἐ­ξέρ­χε­σθε εἰς ἀ­πάν­τη­σιν αὐ­τοῦ. Τό­τε ἠ­γέρ­θη­σαν πᾶ­σαι αἱ παρ­θέ­νοι ἐ­κεῖ­ναι καὶ ἐ­κό­σμη­σαν τὰς λαμ­πά­δας αὐ­τῶν. Αἱ δὲ μω­ραὶ ταῖς φρο­νί­μοις εἶ­πον· δό­τε ἡ­μῖν ἐκ τοῦ ἐ­λαί­ου ὑ­μῶν, ὅ­τι αἱ λαμ­πά­δες ἡ­μῶν σβέν­νυν­ται. Ἀ­πε­κρί­θη­σαν δὲ αἱ φρό­νι­μοι λέ­γου­σαι· μή­πο­τε οὐκ ἀρ­κέ­σει ἡ­μῖν καὶ ὑ­μῖν· πο­ρεύ­ε­σθε δὲ μᾶλ­λον πρὸς τοὺς πω­λοῦν­τας καὶ ἀ­γο­ρά­σα­τε ἑ­αυ­ταῖς. Ἀ­περ­χο­μέ­νων δὲ αὐ­τῶν ἀ­γο­ρά­σαι ἦλ­θεν ὁ νυμ­φί­ος καὶ αἱ ἕ­τοι­μοι εἰ­σῆλ­θον μετ᾿ αὐ­τοῦ εἰς τοὺς γά­μους, καὶ ἐ­κλεί­σθη ἡ θύ­ρα. Ὕ­στε­ρον δὲ ἔρ­χον­ται καὶ αἱ λοι­παὶ παρ­θέ­νοι λέ­γου­σαι· Κύ­ρι­ε κύ­ρι­ε, ἄ­νοι­ξον ἡ­μῖν. Ὁ δὲ ἀ­πο­κρι­θεὶς εἶ­πεν· ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν, οὐκ οἶ­δα ὑ­μᾶς. Γρη­γο­ρεῖ­τε οὖν, ὅ­τι οὐκ οἴ­δα­τε τὴν ἡ­μέ­ραν οὐ­δὲ τὴν ὥ­ρανἐν ᾗ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἔρ­χε­ται.

κε´ 14-30: Η παραβολή των ταλάντων

Ὥ­σπερ γὰρ ἄν­θρω­πος ἀ­πο­δη­μῶν ἐ­κά­λε­σε τοὺς ἰ­δί­ους δού­λους καὶ πα­ρέ­δω­κεν αὐ­τοῖς τὰ ὑ­πάρ­χον­τα αὐ­τοῦ, καὶ ᾧ μὲν ἔ­δω­κε πέν­τε τά­λαν­τα, ᾧ δὲ δύ­ο, ᾧ δὲἕν, ἑ­κά­στῳ κα­τὰ τὴν ἰ­δί­αν δύ­να­μιν, καὶ ἀ­πε­δή­μη­σεν εὐ­θέ­ως. Πο­ρευ­θεὶς δὲ ὁτὰ πέν­τε τά­λαν­τα λα­βὼν εἰρ­γά­σα­το ἐν αὐ­τοῖς καὶ ἐ­ποί­η­σεν ἄλ­λα πέν­τε τά­λαν­τα. Ὡ­σαύ­τως καὶ ὁ τὰ δύ­ο ἐ­κέρ­δη­σε καὶ αὐ­τὸς ἄλ­λα δύ­ο. Ὁ δὲ τὸ ἓν λα­βὼνἀ­πελ­θὼν ὤ­ρυ­ξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀ­πέ­κρυ­ψε τὸ ἀρ­γύ­ρι­ον τοῦ κυ­ρί­ου αὐ­τοῦ. Με­τὰδὲ χρό­νον πο­λὺν ἔρ­χε­ται ὁ κύ­ρι­ος τῶν δού­λων ἐ­κεί­νων καὶ συ­ναί­ρει μετ᾿ αὐ­τῶν λό­γον. Καὶ προ­σελ­θὼν ὁ τὰ πέν­τε τά­λαν­τα λα­βὼν προ­σή­νεγ­κεν ἄλ­λα πέν­τε τά­λαν­τα λέ­γων· Κύ­ρι­ε, πέν­τε τά­λαν­τά μοι πα­ρέ­δω­κας· ἴ­δε ἄλ­λα πέν­τε τά­λαν­τα ἐ­κέρ­δη­σα ἐπ᾿ αὐ­τοῖς. Ἔ­φη αὐ­τῷ ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ· εὖ, δοῦ­λε ἀ­γα­θὲ καὶπι­στέ! ἐ­πὶ ὀ­λί­γα ἦς πι­στός, ἐ­πὶ πολ­λῶν σε κα­τα­στή­σω· εἴ­σελ­θε εἰς τὴν χα­ρὰν τοῦ κυ­ρί­ου σου. Προ­σελ­θὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύ­ο τά­λαν­τα λα­βὼν εἶ­πε· Κύ­ρι­ε, δύ­ο τά­λαν­τά μοι πα­ρέ­δω­κας· ἴ­δε ἄλ­λα δύ­ο τά­λαν­τα ἐ­κέρ­δη­σα ἐπ᾿ αὐ­τοῖς. Ἔ­φη αὐ­τῷ ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ· Εὖ, δοῦ­λε ἀ­γα­θὲ καὶ πι­στέ! ἐ­πὶ ὀ­λί­γα ἦς πι­στός, ἐ­πὶ πολ­λῶν σε κα­τα­στή­σω· εἴ­σελ­θε εἰς τὴν χα­ρὰν τοῦ κυ­ρί­ου σου. Προ­σελ­θὼν δὲ καὶ ὁ τὸἓν τά­λαν­τον εἰ­λη­φὼς εἶ­πε· κύ­ρι­ε· ἔ­γνων σε ὅ­τι σκλη­ρὸς εἶ ἄν­θρω­πος, θε­ρί­ζωνὅ­που οὐκ ἔ­σπει­ρας καὶ συ­νά­γων ὅ­θεν οὐ δι­ε­σκόρ­πι­σας· καὶ φο­βη­θεὶς ἀ­πελ­θὼνἔ­κρυ­ψα τὸ τά­λαν­τόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴ­δε ἔ­χεις τὸ σόν. Ἀ­πο­κρι­θεὶς δὲ ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ εἶ­πεν αὐ­τῷ· Πο­νη­ρὲ δοῦ­λε καὶ ὀ­κνη­ρέ! ᾜ­δεις ὅ­τι θε­ρί­ζω ὅ­που οὐκ ἔ­σπει­ρα καὶ συ­νά­γω ὅ­θεν οὐ δι­ε­σκόρ­πι­σα! Ἔ­δει οὖν σε βα­λεῖν τὸ ἀρ­γύ­ρι­όν μου τοῖς τρα­πε­ζί­ταις, καὶ ἐλ­θὼν ἐ­γὼ ἐ­κο­μι­σά­μην ἂν τὸ ἐ­μὸν σὺν τό­κῳ. Ἄ­ρα­τε οὖν ἀπ᾿αὐ­τοῦ τὸ τά­λαν­τον καὶ δό­τε τῷ ἔ­χον­τι τὰ δέ­κα τά­λαν­τα. Τῷ γὰρ ἔ­χον­τι παν­τὶδο­θή­σε­ται καὶ πε­ρισ­σευ­θή­σε­ται, ἀ­πὸ δὲ τοῦ μὴ ἔ­χον­τος καὶ ὃ ἔ­χει ἀρ­θή­σε­ταιἀπ᾿ αὐ­τοῦ· καὶ τὸν ἀ­χρεῖ­ον δοῦ­λον ἐκ­βά­λε­τε εἰς τὸ σκό­τος τὸ ἐ­ξώ­τε­ρον· ἐ­κεῖ ἔ­σται ὁ κλαυθ­μὸς καὶ ὁ βρυγ­μὸς τῶν ὀ­δόν­των.

κε´ 31-46: Η δευτέρα παρουσία του Κυρίου και η κρίση των εθνών

Ὅ­ταν δὲ ἔλ­θῃ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐν τῇ δό­ξῃ αὐ­τοῦ καὶ πάν­τες οἱ ἅ­γι­οι ἄγ­γε­λοι μετ᾿ αὐ­τοῦ, τό­τε κα­θί­σει ἐ­πὶ θρό­νου δό­ξης αὐ­τοῦ, καὶ συ­να­χθή­σε­ται ἔμ­προ­σθεν αὐ­τοῦ πάν­τα τὰ ἔ­θνη, καὶ ἀ­φο­ρι­εῖ αὐ­τοὺς ἀπ᾿ ἀλ­λή­λων ὥ­σπερ ὁ ποι­μὴν ἀ­φο­ρί­ζει τὰ πρό­βα­τα ἀ­πὸ τῶν ἐ­ρί­φων, καὶ στή­σει τὰ μὲν πρό­βα­τα ἐκ δε­ξι­ῶν αὐ­τοῦ, τὰ δὲ ἐ­ρί­φι­α ἐξ εὐ­ω­νύ­μων. Τό­τε ἐ­ρεῖ ὁ βα­σι­λεὺς τοῖς ἐκ δε­ξι­ῶν αὐ­τοῦ· Δεῦ­τε οἱ εὐ­λο­γη­μέ­νοι τοῦ πα­τρός μου, κλη­ρο­νο­μή­σα­τε τὴν ἡ­τοι­μα­σμέ­νηνὑ­μῖν βα­σι­λεί­αν ἀ­πὸ κα­τα­βο­λῆς κό­σμου. Ἐ­πεί­να­σα γάρ, καὶ ἐ­δώ­κα­τέ μοι φα­γεῖν, ἐ­δί­ψη­σα, καὶ ἐ­πο­τί­σα­τέ με, ξέ­νος ἤ­μην, καὶ συ­νη­γά­γε­τέ με, γυ­μνός, καὶπε­ρι­ε­βά­λε­τέ με, ἠ­σθέ­νη­σα, καὶ ἐ­πε­σκέ­ψα­σθέ με, ἐν φυ­λα­κῇ ἤ­μην, καὶ ἤλ­θε­τε πρός με. Τό­τε ἀ­πο­κρι­θή­σον­ται αὐ­τῷ οἱ δί­και­οι λέ­γον­τες· κύ­ρι­ε, πό­τε σε εἴ­δο­μεν πει­νῶν­τα καὶ ἐ­θρέ­ψα­μεν, ἢ δι­ψῶν­τα καὶ ἐ­πο­τί­σα­μεν; πό­τε δέ σε εἴ­δο­μεν ξέ­νον καὶ συ­νη­γά­γο­μεν, ἢ γυ­μνὸν καὶ πε­ρι­ε­βά­λο­μεν; πό­τε δέ σε εἴ­δο­μεν ἀ­σθε­νῆ ἢ ἐν φυ­λα­κῇ, καὶ ἤλ­θο­μεν πρός σε; Καὶ ἀ­πο­κρι­θεὶς ὁ βα­σι­λεὺς ἐ­ρεῖ αὐ­τοῖς·Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν, ἐφ᾿ ὅ­σον ἐ­ποι­ή­σα­τε ἑ­νὶ τού­των τῶν ἀ­δελ­φῶν μου τῶν ἐ­λα­χί­στων, ἐ­μοὶ ἐ­ποι­ή­σα­τε. Τό­τε ἐ­ρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐ­ω­νύ­μων· Πο­ρεύ­ε­σθε ἀπ᾿ ἐ­μοῦ οἱκα­τη­ρα­μέ­νοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰ­ώ­νι­ον τὸ ἡ­τοι­μα­σμέ­νον τῷ δι­α­βό­λῳ καὶ τοῖς ἀγ­γέ­λοις αὐ­τοῦ. Ἐ­πεί­να­σα γάρ, καὶ οὐκ ἐ­δώ­κα­τέ μοι φα­γεῖν, ἐ­δί­ψη­σα, καὶ οὐκ ἐ­πο­τί­σα­τέ με, ξέ­νος ἤ­μην, καὶ οὐ συ­νη­γά­γε­τέ με, γυ­μνός, καὶ οὐ πε­ρι­ε­βά­λε­τέ με, ἀ­σθε­νὴς καὶ ἐν φυ­λα­κῇ, καὶ οὐκ ἐ­πε­σκέ­ψα­σθέ με. Τό­τε ἀ­πο­κρι­θή­σον­ται αὐ­τῷ καὶ αὐ­τοὶ λέ­γον­τες· Κύ­ρι­ε, πό­τε σε εἴ­δο­μεν πει­νῶν­τα ἢ δι­ψῶν­τα ἢ ξέ­νονἢ γυ­μνὸν ἢ ἀ­σθε­νῆ ἢ ἐν φυ­λα­κῇ, καὶ οὐ δι­η­κο­νή­σα­μέν σοι; Τό­τε ἀ­πο­κρι­θή­σε­ται αὐ­τοῖς λέ­γων· ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν, ἐφ᾿ ὅ­σον οὐκ ἐ­ποι­ή­σα­τε ἑ­νὶ τού­των τῶν ἐ­λα­χί­στων, οὐ­δὲ ἐ­μοὶ ἐ­ποι­ή­σα­τε. Καὶ ἀ­πε­λεύ­σον­ται οὗ­τοι εἰς κό­λα­σιν αἰ­ώ­νι­ον, οἱ δὲ δί­και­οι εἰς ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον.

κϚ´ 1-2: Ο Ιησούς προλέγει την σταύρωσή Του

Καὶ ἐ­γέ­νε­το ὅ­τε ἐ­τέ­λε­σεν ὁ Ἰ­η­σοῦς πάν­τας τοὺς λό­γους τού­τους εἶ­πεν τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ· Οἴ­δα­τε ὅ­τι με­τὰ δύ­ο ἡ­μέ­ρας τὸ πά­σχα γί­νε­ται, καὶ ὁ Υἱ­ὸς τοῦἀν­θρώ­που πα­ρα­δί­δο­ται εἰς τὸ σταυ­ρω­θῆ­ναι.

Πηγές (όπου υπάρχει και μετάφραση στη νεοελληνική)

http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Kata_Mathaion...kef.24.htm

http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Kata_Mathaion...kef.25.htm

http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Kata_Mathaion...kef.26.htm