Ο Άγιος με την θαυμαστή αφθαρσία – Λείψανο 500 ετών
Η Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του δύο φορές. Την ημέρα της Κοιμήσεώς του (30 Αυγούστου) και την ημέρα της επισήμου Διακηρύξεως της Αγιότητάς του & της ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του (17 Απριλίου).
Ο Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1448 στα μέρη του Νόβγκοροντ, σε μια οικογένεια ευλαβών χριστιανών. Ήταν το τρίτο παιδί του Στέφανου & της Βασάϊ. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Αμώς. Ήταν πράος, υπάκουος, νηστευτής και όταν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία οι γονείς του θέλησαν να τον παντρέψουν. Εκείνος όμως στα 19 του χρόνια έφυγε για τη μονή Βαλαάμ. Περνώντας ο νεαρός Αμώς από τη λίμνη Ροτσίνσκ άκουσε μια φωνή να του λέει ότι σ΄αυτό το σημείο θα χτίσει ένα μοναστήρι. Τότε έλαμψε από πάνω του ένα φως και ένας άγγελος του έδειξε τον δρόμο για το Βαλαάμ. Στο Βαλαάμ εκάρη μοναχός μετά από 7 χρόνια στα εικοσιέξι του και πήρε το όνομα Αλέξανδρος. Ο πατέρας του ήρθε να τον βρει στο μοναστήρι και ο νεαρός Αλέξανδρος όχι μόνο τον καθησύχασε, αλλά και τον έπεισε να γίνουν αυτός και η μητέρα του μοναχοί. Πρόκοβε συνεχώς στα πνευματικά και δέκα χρόνια τα πέρασε εν σιωπή σ” ένα νησάκι.
Μια μέρα ενώ προσευχόνταν άκουσε μια Θεϊκή φωνή να του λέει να πάει στον τόπο που κάποτε του είχε υποδειχθεί για να σωθεί. Ένα φως του έδειξε το μέρος στις όχθες της λίμνης (1485). Έμεινε εκεί μόνος επτά χρόνια, τρώγωντας μόνο χόρτα και υποφέροντας από τις βαρειές ασθένειες και το ανυπόφορο κρύο. Το 1493 τον ανακάλυψε τυχαία ένας άρχοντας που είχε βγει για κυνήγι. Η φήμη του ως αγιασμένου ασκητή εξαπλώθηκε γρήγορα και πολλοί μοναχοί μαζεύτηκαν γύρω του, ενώ ο απλός λαός τον τιμούσε ως άγιο όταν ήταν εν ζωή.
Το σπήλαιο που ασκήτεψε ο Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ
Σε μια στενή και υγρή σπηλιά – η οποία υπάρχει ακόμη – ασκήτεψε ο Άγιος
Το εσωτερικό του σπηλαίου
Ο Άγιος με την Θαυμαστή Αφθαρσία
Πιστεύεται, ότι ο Θεός διατήρησε το Λείψανο σε τόσο θαυμαστή κατάσταση αφθαρσίας, διότι ο Άγιος Αλέξανδρος είναι ο μόνος Άγιος μετά τον Πατριάρχη Αβραάμ, ο οποίος αξιώθηκε επισκέψεως της Αγίας Τριάδος με μορφή τριών Αγγέλων. Κατά την διάρκεια αυτής της επισκέψεως, η Αγία Τριάς μέχρι που άγγιξε τον Άγιο και αυτό το άγγιγμα προφανώς ήταν που έκανε το σώμα του απρόσβλητο στην φθορά. Θαυμαστός ο Τριαδικός Θεός, ο ενδοξαζόμενος εν τοις Aγίοις Αυτού!
Ο Άγιος Αλέξανδρος αναχώρησε για την Ουράνιο Βασιλεία την 30ή Αυγούστου του 1533, σε ηλικία 85 ετών.
Ο Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ εδοξάσθη με θαυμαστά σημεία και θαύματα κατά την διάρκεια της ζωής του και μετά την Κοίμησή του. Το 1545, ο μαθητής και διάδοχός του, ηγούμενος Ηρωδίων, συνέθεσε τον Βίο του. Το 1547 άρχισε ο τοπικός εορτασμός της μνήμης του και συνετέθη η Ακολουθία του. Στις 17 Απριλίου του 1641, κατά την διάρκεια της ανακαινίσεως του Ναού της Μεταμορφώσεως, όπου ο Άγιος είχε ταφεί, αποκαλύφθηκε το Άγιο Λείψανό του σε κατάσταση πλήρους αφθαρσίας. Έκτοτε, η Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του δύο φορές. Την ημέρα της Κοιμήσεώς του (30ή Αυγούστου) και την ημέρα της επισήμου Διακηρύξεως της Αγιότητάς του και της ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του(17η Απριλίου).
Ο Άγιος Αλέξανδρος, όπως του υποσχέθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος, άφησε πίσω του μεγάλο πλήθος μαθητών, πολλοί από τους οποίους ηγίασαν και τιμώνται μέχρι σήμερα από την Εκκλησία του Θεού επί γης ως Άγιοι.Έκτοτε, το αδιάφθορο άγιο Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου αποτελούσε πηγή αγιασμού, προσκυνήσεως και θεραπείας.
Οι τυφλοί ελάμβαναν το φως τους, οι παραλυτικοί ελάμβαναν την δύναμη των ποδών τους & όσοι έπασχαν από οποιαδήποτε ασθένεια, ελάμβαναν την πλήρη ίαση. Οι δαίμονες έφευγαν από τους δαιμονισμένους και στείρες γυναίκες συνελάμβαναν. Θαυμαστός είναι ο Πανάγαθος Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού, ο Οποίος δόξασε τον δούλο Αυτού σε αυτή την εφήμερη ζωή με θαύματα & σημεία, τα οποία εγίνοντο δια των χειρών του. Μετά τον θάνατό του, τον αξίωσε να τοποθετηθεί το πάντιμο και ιερό Σκήνωμά του στην Εκκλησία Του, για να καταυγάζει από εκεί, ως μέγας φάρος, με τα πανένδοξα Θαύματά του ! …
Από μικρός ήταν εγκρατής, απλός και φιλόπτωχος, τρεφόμενος μόνο με ψωμί και προσευχόμενος με αγρυπνίες.Κοντά στον ποταμό Σβίρ άκουσε μία φωνή:
«Πήγαινε στη Μονή Βαλαάμ να αγωνισθείς και αργότερα θα επιστρέψεις εδώ και θα κτήσεις μοναστήρι & πολλοί θα σωθούν από σένα».Όταν επέστρεψε στο Σβίρ, αξιώθηκε να ιδεί οφθαλμοφανώς την Αγία Τριάδα με την μορφή τριών όμοιων αγγέλων, όπως ο Πατριάρχης Αβραάμ! Έκτισε τη Μονή Του με Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, καθώς και Ιερό Ναό της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, έπειτα από εμφάνισή Της σε Αυτόν. Υπηρετούσε τους πολλούς Μονάχους, που είχαν συγκεντρωθεί, με πολλή ταπείνωση και πριν κοιμηθεί, αφού τους υποσχέθηκε ότι θα τους προστατεύει στις πνευματικές και σωματικές ανάγκες τους, πρόσθεσε: «Να δέσετε το αμαρτωλό σώμα μου από τα πόδια με σχοινί, να το ρίψετε επάνω στα βρύα (=μούσκλα) και να το τσαλαπατήσετε με τα πόδια σας»!Τόσο ήταν ταπεινός, για να υψωθεί από τον Ύψιστο, που λέγει: « Όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται» (Ματθ. 23, 12). Ανάλογο περιστατικό αναφέρεται στον βίο του Αγιορείτου Οσίου Θεοφίλου του Μυροβλήτου (8 Ιουλίου). Το ιερό λείψανο του ταπεινού Αγίου Αλεξάνδρου έμεινε άφθαρτο, μυροβλύζον και πηγή θαυμάτων, μέχρις ότου επικράτησε ο άθεος Κομμουνισμός στη Ρωσία. Τότε το «απήγαγαν» και το έκλεισαν στο «επιστημονικό εργαστήριο» της Ακαδημίας Πολέμου Πετρουπόλεως, για … πειραματισμούς και στη συνέχεια το πέταξαν σε μία αποθήκη … Αλλ” «ου φέρει το μυστήριον έρευναν αν πίστει μόνη τούτο δοξάζεται»! Ήδη το ιερό λείψανο έχει επιστραφεί στην Ι.Μονή του Αγίου από το 1998, όπου και πάλι μυροβλύζει και θαυματουργεί.
Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΒΙΡ
Την 30ή Ιουλίου του 1998, οι πιστοί της Ρωσίας έσπευσαν κατά χιλιάδες να προσκυνήσουν το νεωστί ανακαλυφθέν ιερό λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ, στον Ναό των Αγίων Σοφίας, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος στην Αγία Πετρούπολη. Μετά απουσία περίπου 80 χρόνων, ένας από τους πλέον αγαπητούς Αγίους της Θηβαϊδος του Βορρά επέστρεψε στον τόπο των μοναχικών του αγώνων.
Οκτώ δεκαετίες νωρίτερα, στις 5 Ιανουαρίου 1918, οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα της Ρωσικής Θηβαϊδος του Βορρά: την περιοχή γύρω από το Όλονετς και το Λοντέϊνογιε Πολιέ.
Την αμέσως επόμενη ημέρα οι Μπολσεβίκοι έκαναν την εμφάνισή τους στο Μοναστήρι του Σβίρ, στην λειψανοθήκη του Αγίου Αλεξάνδρου.
Ένα τέτοιο ταμείο αγιότητας αποτελούσε ένα προφανές εμπόδιο στον διάβολο και τα όργανά του, τα οποία είχαν καταλάβει τότε την γη της Ρωσίας. Όμως, στην περίπτωση εκείνη ήταν ανεξήγητα ανίκανοι να προκαλέσουν κάποια βλάβη στο Λείψανο του Αγίου ή να το μετακινήσουν. Οι Κομμουνιστές έκαναν ακόμη κάποιες απόπειρες και μόνον στην έκτη τους προσπάθεια, στις 20 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους (1918), κατόρθωσαν να μετακινήσουν το αδιάφθορο Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου.
Τούτο εγκαινίασε την θλιβερή «εκστρατεία κατασχέσεως των λειψάνων», η οποία συνεχίσθηκε από το 1919 ως το 1922, οπότε τα Λείψανα 63 Ρώσων Αγίων, εκλάπησαν, υπεβλήθησαν σε «επιστημονικές εξετάσεις» παρουσιάσθηκαν ως «μούμιες», ή ακόμη και ως «κίβδηλα», σε αντιθρησκευτικά μουσεία ή κατεστράφησαν.
Κατά την περίοδο αυτήν, ολόκληρη η βόρεια περιοχή της Ρωσίας μετεβλήθη σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Η Θηβαϊδα του Βορρά βεβηλώθηκε και μολύνθηκε, αλλά ταυτοχρόνως και αγιάστηκε, γινομένη ένας Γολγοθάς από τους πολλούς στην Ρωσία. Η Μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ δοκίμασε την ίδια μοίρα των πολλών Μοναστηριών της περιοχής: έγινε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, γνωστό ως «Σβίρλαγκ» («Στρατόπεδο του Σβίρ»). Αργότερα, έγινε διαδοχικά οίκος αναπήρων πολέμου, οίκος παιδιών, τεχνική σχολή και στρατόπεδο. Τελικά, το τμήμα της Αγίας Τριάδος της Μονής μετατράπηκε σε ψυχιατρικό άσυλο, ένα μέρος του οποίου παραμένει τέτοιο μέχρι σήμερα.
Η Μονή υπέστη άσχημες φθορές με την πάροδο των χρόνων. Όμως, ο Θεός δεν επέτρεψε να χαθεί το Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου. Μετά την κατάσχεσή του από τους Μπολσεβίκους, πρώτα εφέρθη στο Λοντέϊνογιε Πολιέ. Η τοπική επιτροπή των Τσεκιστών ζήτησε να γίνει μία έρευνα για την αυθεντικότητα του Λειψάνου. Εξετάσθηκε από Σοβιετικούς επιστήμονες με την ελπίδα αποδείξεως ότι ήταν κίβδηλο – μία απάτη της Εκκλησίας για την αποβλάκωση των πιστών. Όμως, προς αμηχανία των Μπολσεβίκων, τα αποτελέσματά τους, επιβεβαίωσαν όσα είχαν καταγραφεί κατά την πρώτη ανακάλυψη του Λειψάνου του Αγίου το 1641· ότι δηλαδή επρόκειτο πράγματι περί του Αγίου Αλεξάνδρου και ότι το σώμα του ήταν, σε εκπληκτικό βαθμό, αδιάφθορο. Το δέρμα του ήταν λευκό και ελαστικό. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ήσαν καθαρά διακρινόμενα και έφεραν μία εντυπωσιακή ομοιότητα με τις εικόνες του Αγίου, οι οποίες αγιογραφήθηκαν μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνος.
Ένας ακαδημαϊκός, ο Πέτρος Πέτροβιτς Ποκρύσκιν, δεν φοβήθηκε σε εκείνη την εποχή των διωγμών να γράψει μία θαρραλέα απάντηση στην αίτηση των Τσκιστών: «Αναγνωρίζοντας ότι το Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ αποτελεί αναμφισβήτητα ιστορικό γεγονός, η θέση του οποίου πρέπει να είναι σε μία εκκλησία, ζητούμε να ληφθούν μέτρα για την διαφύλαξη Αυτού του εθνικού ιστορικού θησαυρού».
Από το Λοντέϊνογιε Πολιέ το Λείψανο μετεφέρθη στην Αγία Πετρούπολη (τότε Πέτρογκραντ). Την εποχή εκείνη ήλθε εντολή από το Κομμισαριάτο της Δικαιοσύνης να τοποθετηθούν όλα τα Λείψανα σε μουσεία. Το Λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου εφέρθη στο ανατομικό μουσείο της πόλεως, το οποίο στεγαζόταν στην Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία. Εκεί το Λείψανο εξετέθη ως έκθεμα, αλλά έμεινε χωρίς εγγραφή, μία προφανής προσπάθεια από τους υπαλλήλους του μουσείου να αποκρυφθεί. Ταυτόχρονα, έγιναν απόπειρες να επιδειχθούν ψεύτικα λείψανα του Αγίου στο κοινό, τα οποία δεν ομοίαζαν στην ιστορική του περιγραφή, ως μέρος σχεδίου των Κομμουνιστών να πλήξουν την Εκκλησία, αλλά αυτές οι απόπειρες απέτυχαν. Χάρις σε έναν από τους επιστήμονες, τονΒ. Ν. Τόνκοβ, ο οποίος δεν ήταν«στρατευμένος αθεϊστής»όπως οι συνάδελφοί του, το Λείψανο παρέμεινε στην Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως, εξορισμένο στην λήθη. Εκεί έμεινε για περίπου οκτώ δεκαετίες, με αναμονή της στιγμής κατά την οποία -με Θεία Πρόνοια- θα επέστρεφε στους πιστούς.
Στις 14 Ιουνίου 1997, περίπου έξι χρόνια μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού στην Ρωσία,το τμήμα της Θείας Μεταμορφώσεως της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ επεστράφη ολόκληρο στην Εκκλησία. Το τμήμα της Αγίας Τριάδος, το οποίο απέχει ένα τρίτο μιλίου από το έτερο τμήμα, επεστράφη μερικώς στην Εκκλησία στις 22 Σεπτεμβρίου 1998.
Η έρευνα για τον Άγιο Αλέξανδρο άρχισε το 1997, με την ευλογία του Μητροπολίτου της Αγίας Πετρουπόλεως Βλαδίμηρου. Τα περισσότερα ντοκουμέντα από την σοβιετική περίοδο είτε εχάθησαν, είτε κατεστράφησαν, όμως οι προσευχητικές ερευνητικές προσπάθειες των αδελφών της γυναικείας Μονής της Αγίας Σκέπης Τερβενίτσι, υπό την καθοδήγηση του πνευματικού τους Πατρός, του Ηγουμένου Λουκιανού (Κουτσένκο), Προϊσταμένου τώρα της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου Σβίρ, ανταμείφθηκαν τελικά. Τον Δεκέμβριο αυτού του έτους (1997) το Λείψανο του Αγίου ευρέθη! Όταν αυτό εξετάσθηκε, ήταν ακριβώς εφάμιλλο προς την αρχική περιγραφή της πρώτης ανακομιδής του Λειψάνου του 1641. Ήταν το ίδιο αδιάφθορο όσο και πριν από την κατάσχεσή του. Σύμφωνα με ανθρωπολόγους και εθνολόγους ειδικούς, το Λείψανο ανήκε σε άνδρα της φυλής των Βέπ – μιας πολύ μικρής ομάδος Φινλανδικής καταγωγής, η οποία κατοικούσε στην περιοχή που ο Άγιος Αλέξανδρος γεννήθηκε και που αργότερα έκτισε την Μονή του.
Τελικά, μετά την εκτός πάσης αμφιβολίας απόδειξη της ταυτότητος του Αγίου, ο Μητροπολίτης Βλαδίμηρος έδωσε την ευλογία του, ώστε το πλήρες Θείας Χάριτος Λείψανο να μεταφερθεί στον Ναό των Αγίων Μαρτύρων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης για τέσσερις μήνες, προκειμένου να τεθεί σε δημόσια προσκύνηση προ της επιστροφής του στην Μονή του Αγίου. Πριν από την μεταφορά του Λειψάνου στον Ναό, ετελέσθη μία δέηση στην αίθουσα εξετάσεων της Ιατρικής Ακαδημίας. Προς έκπληξιν και πνευματική άγαλλίασιν των παρόντων, τα χέρια και τα πόδια του Αγίου άρχισαν να αναβλύζουν σταγόνες ευώδους μύρου, σαν ο Άγιος να έλεγε:«Ναι, σάς ακούω, εγώ είμαι»! Αυτή ή έκχυσις Χάριτος συνεχίσθηκε και όταν το Λείψανο μετεφέρθη στον Ναό. Η ροή του ευώδους μύρου ήταν τόσο ισχυρή, ώστε πετούσαν μέλισσες κοντά στα πόδια του Αγίου.
Ο κληρικός Αλέξιος Γιάνγκ (τώρα Ιερομόναχος Αμβρόσιος) ήταν στην Αγία Πετρούπολη όταν το Λείψανο ευρέθη. Περιγράφων την εμπειρία της προσκυνήσεώς του, γράφει αυτός ο αμερικανός προσκυνητής:
Τελικά, μετά την εκτός πάσης αμφιβολίας απόδειξη της ταυτότητος του Αγίου, ο Μητροπολίτης Βλαδίμηρος έδωσε την ευλογία του, ώστε το πλήρες Θείας Χάριτος Λείψανο να μεταφερθεί στον Ναό των Αγίων Μαρτύρων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης για τέσσερις μήνες, προκειμένου να τεθεί σε δημόσια προσκύνηση προ της επιστροφής του στην Μονή του Αγίου. Πριν από την μεταφορά του Λειψάνου στον Ναό, ετελέσθη μία δέηση στην αίθουσα εξετάσεων της Ιατρικής Ακαδημίας. Προς έκπληξιν και πνευματική άγαλλίασιν των παρόντων, τα χέρια και τα πόδια του Αγίου άρχισαν να αναβλύζουν σταγόνες ευώδους μύρου, σαν ο Άγιος να έλεγε:«Ναι, σάς ακούω, εγώ είμαι»! Αυτή ή έκχυσις Χάριτος συνεχίσθηκε και όταν το Λείψανο μετεφέρθη στον Ναό. Η ροή του ευώδους μύρου ήταν τόσο ισχυρή, ώστε πετούσαν μέλισσες κοντά στα πόδια του Αγίου.
Ο κληρικός Αλέξιος Γιάνγκ (τώρα Ιερομόναχος Αμβρόσιος) ήταν στην Αγία Πετρούπολη όταν το Λείψανο ευρέθη. Περιγράφων την εμπειρία της προσκυνήσεώς του, γράφει αυτός ο αμερικανός προσκυνητής:
«Με έκπληξη είδα, ότι ο Άγιος δεν ήταν μόνον αδιάφθορος, αλλά το δέρμα του δεν είχε καθόλου σκουρύνει από την πάροδο πέντε περίπου αιώνων, ήταν τόσο λευκό όσο κάποιου πού ζει σήμερα. Ασπαζόμενος τα ακάλυπτα πόδια του, μπορούσα να δώ τον σχηματισμό του Θαυματουργού μύρου, σαν σταγόνες πλουσίου μέλιτος, μεταξύ των δακτύλων».
Εικόνες του Αγίου, οι οποίες ευλογήθηκαν στην λειψανοθήκη, άρχισαν ομοίως να αναδίδουν είτε μύρο είτε εύωδία. Ο Δόκιμος Αλέξανδρος της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ στεκόταν συνεχώς στην λειψανοθήκη, παρατηρώντας όχι μόνον την ποσότητα του ρέοντος μύρου, άλλα και τιςθαυματουργικές θεραπείες οι όποιες ελάμβαναν χώρα εκεί.θεραπεύθηκαν άνθρωποι με πολλές ασθένειες: παραλυτικοί, καρκινοπαθείς, πάσχοντες από δερματικές παθήσεις ή παθήσεις των οστών και δαιμονισμένοι. Μετά την μεταφορά του Λειψάνου στην Μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ, τον Νοέμβριο του 1998, οι θεραπείες συνέχισαν να συμβαίνουν ενώπιόν του. Η ροή του μύρου επίσης συνεχίσθηκε αμείωτα.Παρατηρήθηκε, ότι αυτό το θαύμα αυξάνει σε ένταση όταν καταφθάνουν στην Μονή ομάδες ανθρώπων, στις oποίες δεν συμπεριλαμβάνονται μόνον πιστοί, αλλά και αμφισβητίες !!! Μέχρι και σήμερα η Μονή καταγράφει τα Θαύματα, τα οποία τελούνται στο Λείψανο του Αγίου του Θεού … !!!
Εικόνες του Αγίου, οι οποίες ευλογήθηκαν στην λειψανοθήκη, άρχισαν ομοίως να αναδίδουν είτε μύρο είτε εύωδία. Ο Δόκιμος Αλέξανδρος της Μονής του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ στεκόταν συνεχώς στην λειψανοθήκη, παρατηρώντας όχι μόνον την ποσότητα του ρέοντος μύρου, άλλα και τιςθαυματουργικές θεραπείες οι όποιες ελάμβαναν χώρα εκεί.θεραπεύθηκαν άνθρωποι με πολλές ασθένειες: παραλυτικοί, καρκινοπαθείς, πάσχοντες από δερματικές παθήσεις ή παθήσεις των οστών και δαιμονισμένοι. Μετά την μεταφορά του Λειψάνου στην Μονή του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ, τον Νοέμβριο του 1998, οι θεραπείες συνέχισαν να συμβαίνουν ενώπιόν του. Η ροή του μύρου επίσης συνεχίσθηκε αμείωτα.Παρατηρήθηκε, ότι αυτό το θαύμα αυξάνει σε ένταση όταν καταφθάνουν στην Μονή ομάδες ανθρώπων, στις oποίες δεν συμπεριλαμβάνονται μόνον πιστοί, αλλά και αμφισβητίες !!! Μέχρι και σήμερα η Μονή καταγράφει τα Θαύματα, τα οποία τελούνται στο Λείψανο του Αγίου του Θεού … !!!
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.