Νέε και Νέα πρόσεχε............

 

Ένα φύλλο ζήτησε την ελευθερία του. Παραπονέθηκε στο κοτσάνι του ότι δεν το άφηνε ελεύθερο.Γυρνούσε απ΄εδώ, γυρνούσε απ΄εκεί, για να δει πως θα ξεφύγει και πως θα πετούσε στα ύψη ελεύθερο. Ο αέρας του φώναζε:

έλα μαζί μου. Το φύλλο λυπημένο, απάντησε: Δεν μπορώ.

Η σκέψις όμως γιγάντωσε μέσα του, ήθελε να αποσπασθεί από το δέντρο. Γυρνούσε απ΄εδώ, γυρνούσε απ΄εκεί, για να επιτύχει την ελευθερία του.

Σε μια τελευταία προσπάθεια κατόρθωσε ν΄αποσπασθεί από το κλαδί. Έλα, του φώναξε ο άνεμος. Και τώρα το φύλλο στα φτερά του ανέμου πετά ψηλά, χαμογελά στους θάμνους, κοροϊδεύει τους συντρόφους του... πλάθει όνειρα. Πάει πια, σκέπτεται, η μονότονη ζωή μου, τώρα είμαι ελεύθερο να κάνω ότι θέλω, να πάω όπου θέλω. Σηκώνεται ψηλά. Κατεβαίνει στη γη. Χαίρεται την ελευθερία του.

Σε λίγο όμως ο άνεμος το εγκαταλείπει. Πέφτει στη γη, ανίκανο να πάει όπου θέλει.

Φωνάζει σε βοήθεια τον άνεμο, αλλά αυτός κοιμάται πια.

Δεν ακούει στις επικλήσεις του.

Φωνάζει!

Καμιά απάντηση.

Μένει στη γη, στο βρώμικο χώμα. Το ποδοπατούν οι διαβάτες. Σε λίγο περνά και ο κηπουρός, που μαζεύοντας τα άχρηστα φύλλα, το παίρνει κι αυτό με άλλα και το πετά στα σκουπίδια.............

Επιλογή: Κατερίνα Ανδρέου