Κόλαση δεν είναι η απουσία κάποιας συναισθηματικής αγάπης, αλλά η απουσία του Χριστού. Μην ξεχνάμε και την κολασμένη αγάπη. Υπάρχει η αγάπη για τα πάθη, που σκοτώνει αλλά και η αγάπη που αγιάζει και ελευθερώνει. Χρειάζεται προσοχή όταν λέμε αυτή τη λέξη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ταυτίζουν την αγάπη με το συναίσθημα ενώ αγάπη είναι ο Χριστός, το ίδιο το πρόσωπο. Γι’αυτό λέμε ότι ο Θεός δεν έχει απλά αγάπη αλλά είναι.
Αγάπη είναι ο Χριστός και μόνο μέσα σε αυτή τη σχέση αγάπης ο άνθρωπος ολοκληρώνεται, τις άλλες αγάπες τις τρώει ο θάνατος.
Μην λέμε λοιπόν, “σ’αγαπώ” χωρίς να κοιτάμε τον ουρανό και το πρόσωπο του Κυρίου διότι τότε η αγάπη που νιώθουμε δεν θα πάει παραπέρα δεν μπορεί να αντέξει, δεν έχει βάσεις και θεμέλια για να κρατηθεί.
Δεν έχει νόημα αγαπητέ αδερφέ απλά να αγαπάς αλλά στο “ΠΩΣ” αγαπάς. Εκεί κρύβεται η πορεία της αγάπης σου. Δηλαδή “πως” θα υπάρξει για πάντα η αγάπη που νιώθω και πως δεν θα την αγγίξει ο θάνατος.
Και θα ρωτήσεις που υπάρχει αυτό το “ΠΩΣ”;…Η απάντηση είναι μία: Στον Εσταυρωμένο…
Στον σταυρό η αγάπη παίρνει το πραγματικό της νόημα. Εκεί ολοκληρώνεται, και ενώ πιστεύεις ότι στον σταυρό η αγάπη πεθαίνει, εκείνη ζεί στην αιωνιότητα και βρίσκει τελικά την ολοκλήρωση της στον Αμπελώνα του Κυρίου.
Πηγή: ΕΥΧΗ
Εικόνα: έργο της Anne Francois Louis Janmot από: wiki
το «σπιτάκι της Μέλιας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.
Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.