Πικρές αλήθειες...

Το έτος 1923 συνέβη σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία

με την μονομερή εισαγωγή στην αντικανονική θέσπιση του νέου ημερολογίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδας. Οι αντιδράσεις εναντίον της νεωτεριστικής αυτής ενεργείας υπήρξαν άμεσες. Ο φόβος της υποδουλώσεως της Ορθοδοξίας από τον παπισμό ήταν η κυριωτέρα αιτία της αντιδράσεως των ηγητόρων του κινήματος εκείνου της ευσεβείας.

Η Εκκλησία του νέου ημερολογίου, κάνοντας κατάχρησι της εξουσίας της και με την βοήθεια των οργάνων της τάξεως, προσπάθησε να επιβάλει βιαίως τις αντικανονικές απόψεις της. Έσυρε στα δικαστήρια και τις φυλακές λευκασμένους λευίτες, τους ταλαιπώρησε, τους καθήρεσε, τους αποσχημάτισε, τους εξόρισε και τους άφησε ως λαϊκούς στην κοινωνία.

Τι κατόρθωσε; Τίποτε.

Οι όντως αντιευαγγελικές και αντικανονικές αυτές ενέργειες δεν απέπνεαν την αγάπη και την ανεκτικότητα πού επιβάλλει η εν Χριστώ ελευθερία. Έτσι καλλιεργήθηκε στους πιστούς του παλαιού ημερολογίου το φρόνημα των ομολογητών. Ανήγαγαν το ημερολόγιο σε δόγμα, πίστεψαν ότι αγωνιζόμενοι για την επαναφορά του παλαιού ημερολογίου προσφέρουν υψίστη υπηρεσία στην Ορθοδοξία, και τεχνηέντως, καλλιεργήθηκε το φρόνημα ότι " ευτυχώς πού είμαστε κι εμείς και σώζουμε την Ορθοδοξία ". Προέβησαν δε και αυτοί σε απαράδεκτες ενέργειες υπό το κλίμα προφανώς των αντιποίνων.

Η ιστορία με το πέρασμα τόσων δεκαετιών απέδειξε, ότι η Εκκλησία του νέου ημερολογίου, παρά τους κινδύνους εκ της παναιρέσεως του Οικουμενισμού πού ελλοχεύουν, συνεχίζει να πορεύεται την Ορθόδοξη οδό. Η εισαγωγή του νέου ημερολογίου μόνο τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων διετάραξε. Κατά τα άλλα οι ορθόδοξοι αγωνίζονται εντός των τειχών της Εκκλησίας και άγρυπνοι φυλάσσουν τις πνευματικές Θερμοπύλες.

Στην Εκκλησία όμως του παλαιού ημερολογίου το αρχικό σχίσμα διαδέχθηκαν πολλά και είναι λυπηρό ότι σήμερα οι παρατάξεις εκεί ξεπερνούν τις δέκα. Θα ήταν ευχής έργο να ήσαν ενωμένοι δια του συνδέσμου της αγάπης, πλην όμως αραί και αναθέματα και αλληλοκαθαιρέσεις σπαράσσουν τις τάξεις των. 

Την 7-1-1995 (ν.η.) 24-12-1994 (π.η.) ήμουν νεοχειροτόνητος  ιερεύς με κοσμικό κούρεμα και γένεια μισού εκατοστού. Μπαίνοντας σε ένα ζαχαροπλαστείο στα Μεσόγεια συνήντησα ένα κληρικό με σεμνή εμφάνιση (γένεια και κόμη), τον χαιρέτησα και του ευχήθηκα εορτίως. Αντί των ευχών δέχθηκα καταιγισμό ύβρεων με οργή. Αντιλήφθηκα αμέσως ότι ο ιερεύς εκείνος ακολουθούσε το πάτριο ημερολόγιο και προσπάθησα να καταπραΰνω την ψυχική του διέγερσι υπενθυμίζοντας  την αγάπη και την ταπείνωση του δι΄ημάς νηπιάσαντος Θεού, πλήν είς μάτην. Έφυγε κρατώντας τα γλυκίσματα που ψώνισε, και μονολογούσε ανήκουστα πράγματα. Τότε του φώναξα για να τ΄ακούση.

Είναι πολυτέλεια να μαλώνουν οι Χριστιανοί για το ημερολόγιο, ενώ κοινοί εχθροί απειλούν την πίστη μας. Κάποτε θα βρεθούμε μαζί στη φυλακή διωκόμενοι για την ορθόδοξη πίστη, και τότε θα χτυπάμε το κεφάλι μας, διότι, όταν έπρεπε δεν ενωθήκαμε για ν΄αντιμετωπίσουμε από κοινού τον εχθρό.

Δεν ξέρω τι από όλα αυτά άκουσε. Ύστερα από δύο περίπου χρόνια, αν ενθυμούμε καλώς, τον συνήντησα σε ιερό ναό να τελή την ακολουθία του εσπερινού. Προφανώς είχε εγκαταλείψη το παλαιό ημερολόγιο και είχε προσχωρήσει στο νέο. Λυπήθηκα κατάβαθα. Δεν του είπα τίποτε......

Αρχιμ. Χρυσόστομος Πήχος

Από το βιβλίο:

" Ανέκδοτες επιστολές για το Ημερολογιακό ζήτημα"

Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου

Εκδοσ. Ιερά Μονής Λογγοβάρδας.

Επιλογή: Μάριος Μιχαηλίδης.