Έβρεχε στην φτωχογειτονιά

Αθήνα καταιγίδες !!!!
Αλήθεια παλιά τι γινότανε σε τέτοιες περιπτώσεις;
Και με λιγότερο νερό πάλι έμπαζε το δωμάτιο….οι χωματόδρομοι ήταν χείμαρροι….Πολλοί ζούσαν σε υπόγεια ….ακόμα και τα παράθυρα έμπαζαν νερό….
Οι γαλότσες μέχρι το γόνατο δεν έλειπαν όπως και τα χοντρά αδιάβροχα από μουσαμά.
Η αυλή γέμιζε νερό που δεν αργούσε να περάσει μέσα στα δωμάτια και οι κουρελούδες να αρχίζουν να επιπλέουν….τα μπαούλα να νοτίζουν….
Συναγερμός…πρώτα από το δωμάτιο της ηλικιωμένης το «συνεργείο» της αυλής….
Την γιαγιά στο σπίτι της σπιτονοικυράς δίπλα στο μαγκάλι ….
Έσταζαν και οι τοίχοι….έμπαζε νερό από την ταράτσα….παλιό το κτίριο βλέπεις….
Αμέσως ένας στην ταράτσα για να απλώσει τους τσίγκους στα επίμαχα σημεία…
Και έκαναν και θόρυβο οι στάλες…άσε το χαλάζι όταν έπεφτε.
Οι υδροροές συμπλήρωναν την μουσική επένδυση….
Το νερό στον δρόμο έφθανε στην αυλόπορτα…..συναγερμός….όλοι με τις σκούπες να μην περάσει στα δωμάτια.
Κανένας δεν βαρυγκομούσε….όλοι στην γειτονιά τα ίδια έκαναν όταν έριχνε με το τουλούμι.
Το βράδυ μαζεμένοι δίπλα στην ξυλόσομπα του σαλονιού της σπιτονοικυράς έπιναν το κρασάκι τους.
Την επόμενη ημέρα όλα τα βρεμένα απλωμένα στο σχοινί για να στεγνώσουν μέχρι την επόμενη νεροποντή.

Πηγή: Πίσω στα παλιά

το «σπιτάκι της Μέλιας»