Η τεράστια ευκαιρία του κ.Τσιόδρα για ομολογία Χριστού.

Ιωάννης Λίτινας

Κάποτε (τη δεκαετία του ’80) τέθηκε θέμα από βουλευτή που αναφερόταν στον τρόπο της μεταδόσεως της Θείας Ευχαριστίας και στο ότι ο τρόπος αυτός εγκυμονεί κινδύνους της υγείας του λαού.

Ο ιατρικός σύλλογος τότε ομολόγησε:

«Πρόκειται δε για ένα θέμα πίστεως κατ’ εξοχήν. Και ελάχιστα ιατρικόν· διότι είναι θέμα επενέργειας υπερφυσικών, πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται πέρα από το πεδίον ερεύνης και τις δυνατότητες της επιστήμης…..Σε θέματα πίστεως άλλωστε, όταν μάλιστα πρόκειται για τα μυστήρια της χριστιανικής πίστεως δεν είναι ευχερές να

υπεισέλθει η Ιατρική, διότι τα μυστήρια τελούνται με την επενέργεια πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες είναι εκτός του πεδίου των δυνατοτήτων της επιστήμης, άρα και της Ιατρικής.

Επομένως, το θέμα παραμένει στις αρμοδιότητες της Εκκλησίας να επιλέγει τους τρόπους με τους οποίους θα διεκπεραιώσει την αποστολή της. Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω, εφόσον αμφότερες εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δε κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και σε διαφορετικά επίπεδα.»

Σήμερα, στις τραγικές αυτές στιγμές που ζούμε, έχουμε καθημερινή επαφή, διά της τηλεοράσεως, με ένα αγαπητό πρόσωπο και εξαίρετο επιστήμονα. Τον κ.Τσιόδρα.

Παίρνοντας θάρρος από την πνευματική συγγένεια που υπάρχει, λόγω της κοινής πίστεως με τον επιστήμονα, θα ήθελα να του απευθύνω τα ακόλουθα:

-κ.Τσιόδρα είσθε λοιμωξιολόγος και παράλληλα ψάλτης (δηλ.κατώτερος κληρικός) της Εκκλησίας. Θεωρούμε δηλαδή ότι είστε πιστός.

Έχετε αναλάβει βδομάδες τώρα να μας ενημερώνετε καθημερινά για τον ιό, να δίνετε συμβουλές στον κόσμο, να εισηγείστε στην Κυβέρνηση τα δέοντα μέτρα και να ενημερώνετε την Ιερά Σύνοδο για τα επιστημονικά δεδομένα και τις προθέσεις της κυβέρνησης. Σας έδωσαν άτυπα τον τίτλο του «στρατηγού» και όλοι κρέμονται από τα χείλη σας.

Απευθυνόμενος λοιπόν απέναντι σε ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο και πιστό χριστιανό και αδελφό σας θέτω τα κάτωθι:

Σας παρουσιάστηκε και σας παρουσιάζεται μια τεράστια ευλογία από το Θεό -μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία, όπου ο φόβος, η ολιγοπιστία θεριεύουν και η στροφή των ελπίδων του κόσμου είναι στραμμένη σε αυτά που θα του πείτε- σας δίνεται λέγω, η τεράστια ευλογία από το Θεό να Τον ομολογήσετε, να δώσετε στον κόσμο την αληθινή ελπίδα και στροφή, όχι στις γνώσεις σας, αλλά στο Χριστό, τον μόνο Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών και μαζί να τιμήσετε και την επιστήμη σας, θέτοντάς την στη σωστή της βάση. Αν θέλετε ένα παράδειγμα, δείτε την ανωτέρω ανακοίνωση του Ιατρικού συλλόγου το 1988.

Συγκεκριμένα: Μπορείτε και εσείς να ομολογήσετε ό,τι και η συνάδελφός σας -και μάλιστα μία από τις κορυφαίες παγκοσμίως λοιμωξιολόγους- η κα Γιαμαρέλλου ομολόγησε για τη Θεία Κοινωνία.

Είπε η καθηγήτρια:

«Εγώ προσωπικά ανήκω σε αυτούς που θα πηγαίνουν στην εκκλησία…

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, η θεία κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να πάρεις τη θεία κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη παίρνεις γιατί μεταλαμβάνεις σώμα και αίμα Χριστού. Το μεγαλύτερο μυστήριο, ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις και δεν κοινωνείς.

Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ. Είμαι τελείως εναντίον αυτών. Αν το πιστεύουμε, δεν προκαλούμε την τύχη μας. Όταν είναι τέτοιο μυστήριο και πας και κοινωνείς ό,τι σπουδαιότερο υπάρχει στη ζωή ενός ανθρώπου. Αν εγώ πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο.

Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν δεν πρέπει να φοβούνται ότι με τη θεία κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο».

Ακολούθως, βασισμένος πάνω σε αυτή την αλήθεια που θα ομολογούσατε, θα μπορείτε να προτείνετε την συνέχιση των ακολουθιών στην Εκκλησία, με τις όποιες προφυλάξεις, όπως αυτές που εισηγηθήκατε για την ασφαλή λειτουργία των σούπερ μάρκετ.

Σας δίνεται επίσης η ευκαιρία να καταδείξετε και την τιμητική ιδιότητά σας ως ψάλτης (αν βεβαίως δεν ντρέπεστε γι αυτήν) και να πείτε:

«Εγώ ως επιστήμονας σας λέγω αυτά που η επιστήμη μου λέει.

Έχω όμως και μια άλλη ιδιότητα. Είμαι ψάλτης του Θεού του Υψίστου και Τον υπηρετώ και από αυτή τη θέση.

Και από αυτή τη θέση θέλω να πω ότι υμνώ και ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω!

Στους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής ως ψάλτης απευθύνομαι στην Υπεραγία Θεοτόκο :

«Νεκροὶ διὰ σοῦ ζωοποιοῦνται· ζωὴν γὰρ τὴν ἐνυπόστατον ἐκύησας· εὔλαλοι οἱ ἄλαλοι, πρῴην χρηματίζοντες, λεπροί, ἀποκαθαίρονται, νόσοι διώκονται, πνευμάτων ἀερίων τὰ πλήθη, ἥττηνται Παρθένε, βροτῶν ἡ σωτηρία.»

Της αναγνωρίζω ότι νόσοι διώκονται!

Γι αυτό και μετά ψάλλοντας προτρέπω τους πιστούς:

«Στῶμεν εὐλαβῶς, ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἡμῶν, καὶ ἐκβοήσωμεν· Χαῖρε κόσμου Δέσποινα· χαῖρε Μαρία, Κυρία πάντων ἡμῶν· «

Τους προτρέπω να σταθούν ευλαβώς μέσα στο ναό και να υμνήσουν τη Θεοτόκο!

Ακόμα, απαγγέλλω εμμελώς και συνεχώς το «Αμήν» που σημαίνει «Ναι, το βεβαιώνω». Γιατί τα πάντα μέσα στην Εκκλησία είναι αλήθεια.

Όταν ο ιερεύς στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας απευθύνεται στο Χριστό και Του λέγει ότι «Είσαι μεταξύ μας τώρα», «Και ώδε ημίν αοράτως συνών», βεβαιώνω κι εγώ εκ μέρους του λαού, ότι ο Χριστός βρίσκεται μέσα στο ναό μεταξύ μας και μεταξύ πλήθους αγγέλων και Αρχαγγέλων. Είναι αόρατος αλλά είναι Παρών !

Υπηρετώντας λοιπόν την ΑΛΗΘΕΙΑ μέσα κι από τις 2 ιδιότητές μου, και χωρίς να διακρίνω καμία απολύτως σύγκρουση μεταξύ τους, προτείνω στην Ιερά Σύνοδο την συνέχιση των Ακολουθιών με τις αναγκαίες προφυλάξεις που τηρούνται παντού στην κατ’ ανάγκην συνεύρεση πολιτών σε ένα χώρο, των τρόπων συμμετοχής στη Θεία Λατρεία αποφασισμένων από την Ιερά Σύνοδο.»

Αυτό κ.Τσιόδρα και μόνο θα σας άνοιγε τον Παράδεισο! Αυτό θα σας καθιστούσε ομολογητή. Πιθανόν να χάνατε τη θέση σας. Πιθανόν να σας αντικαθιστούσαν. Ωστόσο, «τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;«

Θα είχατε εντούτοις προλάβει να κάνετε 2 μεγάλα καλά. Το πρώτο στην αθάνατη ψυχή σας και κατ’ επέκταση ως ευλογία στην οικογένειά σας και το δεύτερο στις συνειδήσεις των εκατομμυρίων βαπτισμένων χριστιανών που έχασαν την εμπιστοσύνη τους στην επισκοπική ράβδο, αφού η τελευταία πλέον, δεν παραπέμπει στην πράξη σε κανένα συμβολισμό.

Αυτή ήταν – κι ακόμα είναι – η τεράστια ευκαιρία που σας δίνεται κ.Τσιόδρα.

Αν δεν την εκμεταλλευτείτε, σκεφτείτε κατά πόσο θα έχετε δώσει στον Χριστό τη δυνατότητα να ομολογήσει με τη σειρά Του εσάς, αφού προϋπόθεση για αυτό είναι η δική σας προηγούμενη ομολογία.

Ή μήπως (ό μη γένοιτο) αποστρέψει το πρόσωπό Του από εσάς με το φοβερό «οὐκ οἶδα ὑμᾶς» αφού -για όλους μας και για εσάς ιδιαιτέρως ως ψάλτη- ισχύει το «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» και εν προκειμένω, το θέλημα του Θεού, το καλό και άγιο είναι ο στηριγμός του λαού Του. Και φυσικά το γνωρίζετε.

Αναλογιστείτε λοιπόν μήπως ισχύει για σας το «εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν.»

Αδράξτε της ευκαιρίας κ. καθηγητά. Δεν είναι τυχαίο που ο Κύριος σας τοποθέτησε εδώ που είστε, αυτές τις ώρες. Περιμένει από σας να ταυτίσετε αυτά που χρόνια ψάλλετε με την πράξη. Περιμένει, αλλά κι ο χρόνος τρέχει….

Αυτά μετά ειλικρινούς αδελφικής αγάπης στο πολυσέβαστο πρόσωπό σας, ευχόμενος κάθε ευλογία παρά Θεού για την επιστημονική σας συνεισφορά.

Καλή Ανάσταση

 https://tasthyras.wordpress.com/