5.9.20

Ευαγγελική περικοπή Κυριακής ΙΓ΄ Ματθαίου

 

Αποτέλεσμα εικόνας για παραβολη των κακων γεωργων

Η παραβολή των κακών γεωργών

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΑ´ 33 – 42

Εἶ­πεν  Κύ­ρι­ος τν πα­ρα­βο­λν ταύ­την:

33 ... νθρωπός τις ν οκοδεσπότης, στις φύτευσεν μπελνα κα φραγμν ατ περιέθηκε κα ­­­ρυξεν ν ατ ληνν κα κοδόμησε πύργον, κα ­­­ξέδοτο ατν γεωργος κα πεδήμησεν. 34 τε δ γγισεν  καιρς τν καρπν,πέστειλε τος δούλους ατο πρς τος γεωργος λαβεν τος καρπος ατο. 35 κα λαβόντες ο γεωργο τος δούλους ατο ν μν δειραν, ν δπέκτειναν, ν δ λιθοβόλησαν. 36 πάλιν πέστειλεν λ-λους­ δούλους πλείονας τν πρώτων, κα ποίησαν ατος σαύτως. 37 στερον δ πέστειλε πρς ατος τν υἱὸν ατο λέγων· ντραπήσονται τν υόν μου. 38 ο δγεωργο δόντες τν υἱὸν επον ν αυτος· οτός στιν  κληρονόμος· δετεποκτείνωμεν ατν κα κατάσχωμεν τν κληρονομίαν ατο. 39 κα λαβόντες ατν ξ­­­έ­βαλον ξω το μπελνος κα πέκτειναν. 40 ταν ον λθ  κύρι­­ος το μπελνος, τί ποιήσει τος γεωργος κείνοις; 41 λέγουσιν ατ· κακος κακς πολέσει ατούς, κα τν μπελνα κδώ­σεται λλοις γεωργος, ο­­τι­­­νεςποδώσουσιν ατ τος καρπος ν τος και­­ρος ατν. 42 λέγει ατος ησος· οδέποτε νέγνωτε ν τας γραφας, λίθον ν πε­δοκίμασαν οοκοδομοντες, οτος γενήθη ες κεφαλν γωνίας· παρ Κυρίου γένετο ατη, κα στι θαυμα­στ ν φθαλμος μν;


Απόδοση στη νεοελληνική:

Είπεν ο Κύριος, άλλην παραβολὴν ἀκοῦστε: Ὑπῆρχε κάποτε ἕνας οἰκοδεσπότης, ὁ ὁποῖος ἐφύτεψε ἕνα ἀμπέλι, ἔβαλε γύρω του ἕνα φράχτη, ἔσκαψε εἰς αὐτὸ ἕνα πατητῆρι καὶ ἔκτισε ἕνα πύργο. Ὕστερα τὸ ἐνοίκιασε εἰς γεωργοὺς καὶ ἔφυγε εἰς ξένην χώραν. Ὅταν δὲ ἐπλησίασε ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἔστειλε τοὺς δούλους του πρὸς τοὺς γεωργοὺς διὰ νὰ πάρουν τοὺς καρπούς του. Ἀλλὰ οἱ γεωργοί, ἀφοῦ συνέλαβαν τοὺς δούλους του, ἕναν ἔδειραν, ἄλλον ἐσκότωσαν, ἄλλον ἐλιθοβόλησαν.
Πάλιν ἔστειλε ἄλλους δούλους περισσότερους ἀπὸ τοὺς πρώτους καὶ ἔκαναν εἰς αὐτοὺς τὰ ἴδια. Τελευταῖον ἔστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱό του καὶ εἶπε, «Θὰ ἐντραποῦν τὸν υἱόν μου». Οἱ γεωργοὶ ὅμως, ὅταν εἶδαν τὸν υἱὸν, εἶπαν ἀναμεταξύ τους, «Αὐτὸς εἶναι ὁ κληρονόμος. Ἐμπρὸς ἂς τὸν σκοτώσωμεν καὶ ἂς πάρωμεν τὴν κληρονομίαν του», καὶ ἀφοῦ τὸν συνέλαβαν, τὸν ὡδήγησαν ἔξω ἀπὸ τὸ ἀμπέλι καὶ τὸν ἐσκότωσαν».
Ὅταν λοιπὸν ἔλθῃ ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ, τὶ θὰ κάνῃ στοὺς γεωργοὺς ἐκείνους;». Λέγουν εἰς αὐτόν, «Θὰ τοὺς ἐξολοθρεύσῃ μὲ τὸν χειρότερον τρόπον καὶ τὸ ἀμπέλι θὰ τὸ παραδώσῃ εἰς ἄλλους γεωργούς, οἱ ὁποίοι θὰ τοῦ παραδώσουν τοὺς καρποὺς εἰς τὸν καιρόν τους». Λέγει εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, «Ποτὲ δὲν ἐδιαβάσατε εἰς τὰς γραφὰς, ὅτι, «Ὁ λίθος ποὺ ἀπέρριψαν οἱ οἰκοδόμοι, ἔγινε ἀκρογωνιαῖος λίθος· ἀπὸ τὸν Κύριον ἔγινε αὐτό, καὶ φαίνεται θαυμαστὸν εἰς τὰ μάτια μας;».

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ

   1. ξιος νοικοκύρης, ργατικος κα δημιουργικς ταν  νθρωπος τς σημερινς παραβολς. Μ περισσ πιμέλεια «φυτευσεν μπελώνα» κα κανελες τς παραίτητες γκαταστάσεις γι μία καλ συγκομιδή. βαλε δηλαδφράχτη γύρω - γύρω γι ν ποτρέψει τς φθορς π νθρώπους κα ζα.σκαψε πάνω σ βράχο κατάλληλο χρο γι ν πατηθον τ σταφύλια.πιπροσθέτως νοικοδόμησε κα «πύργον», να κτίριο ψηλ κα σφαλς γιτος ργάτες κα τσι τοιμο τ παρέδωσε τ μπελι σ ρισμένους γεωργούς,ν ατος  διος φυγε σ λλη χώρα.
   ταν πλησίασε « καιρς τν καρπν», στειλε  νοικοκύρης κενος «τος δούλους ατο πρς τος γεωργούς», μ σκοπ ν παραλάβουν τν συγκομιδή.λλ τότε συνέβη κάτι πίστευτο. Ο γεωργο πιασαν τος πεσταλμένους το κυρίου τους κα «ν μν δειραν, ν δ πέκτειναν, ν δ λιθοβόλησαν». Τος μεταχειρίσθηκαν μ νήκουστη βαρβαρότητα κα κακία, μ θέλοντας νπαραδώσουν τος καρπούς.
    νοικοκύρης ναγκάσθηκε ν στελει πάλι «λλους δούλους» κα μάλιστα περισσοτέρους, «πλείονας τν πρώτων». λλ κα ατ τ φορ τ ποτέλεσμα δν ταν καλλίτερο. Ο γεωργο παράλογοι, ξεστοι κα δίστακτοι καναν κασ' ατους τ δια.
   Μπροστ σ τέτοιο διέξοδο, πο ντιμετώπιζε,  διοκτήτης το μπελνοςστειλε πι τν γιό του. Σκέφθηκε: Θ ασθανθον ντροπ τουλάχιστον μπροστ στ παιδί μου κα θ συνέλθουν ο γεωργο ατοι. Κα μως, κάθελλο. Ο γεωργο τελείως κτραχηλισμένοι πλέον επαν: Ατος εναι κληρονόμος το πατέρα. πομένως «δετε ποκτείνωμεν ατόν», στε ν γίνειριστικ δικό μας τ μπέλι. Κα χωρς κανένα δισταγμ «ξέβαλον ξω τομπελνος κα πέκτειναν».
   πορε  καθένας μ τν νοοτροπία κα τν κακότητα τν γεωργν κείνων.ντ ν εγνωμονον τν κύριό τους, πο τος εχε τιμήσει τόσο πολύ, ντ νσυνδεθον στενότερα μαζί του, ατο ντελς δικαιολόγητα πομακρύνθηκαν κα ποξενώθηκαν π κενον. γιναν χθροί του! φθασαν ν θανατώσουν κα τν γι του τν πολυαγαπημένο.
   Ατ κριβς τ μεγάλο μάρτημα εχαν κάνει κα ο ρχοντες το σραήλ, γι τος ποίους λλωστε λεχθη  παραβολή. Καλλιεργοσαν τ μπέλι τοΘεο, τν Συναγωγ το περιουσίου λαο Του. Μελετοσαν, νέλυαν καδίδασκαν τν θεο Νόμο, καθς κα τς προφητεες γι τν Μεσσία. Διαρκς μτ θεία σχολούνταν. λλ τί παράδοξο! ντ ν εαισθητοποιονται στν ψυχή, ντ ν ποδεχθον πρτοι ατο τν ναμενόμενο Σωτήρα το κόσμου, ατο λο κα περισσότερο σκληρύνονταν, ντιδροσαν κα τελικς δν δίστασαν ν γκληματήσουν! π κακή τους γνώμη ναυάγησαν κα πνίγηκαν μέσα στ διο τ λιμάνι!
   Τ πάθημά τους ς γνει προειδοποίηση γι λους μς τος Χριστιανος σήμερα, πο μς ξιώνει  Θες ν προσερχόμαστε τόσο συχν στν Οκο Του, ν'κομε πλούσιο τ κήρυγμα, ν πλησιάζουμε τ χραντα Μυστήρια. ν δν προσέξουμε, μπορε ν γίνουμε χειρότεροι κι π' τος πίστους. Γι' ατο σο πιπολύ μς τιμ  Θεός, τόσο πι ταπειν κι μφοβα πρέπει κι μες ν Τνπακομε. σο πι πολύ μς καταδέχεται κενος κα μς πλησιάζει, τόσο περισσότερο ν συντριβόμαστε μες, ν ξαγνίζουμε τν ψυχή μας, νπαγρυπνομε κα ν ργαζόμαστε φιλότιμα τ γιο θέλημά Του.
   διαίτερα εναι νάγκη ν τ προσέξουν ατό ο κληρικοί, ο μοναχοί, οθεολόγοι, πο διαρκς σχολονται μ τ ερά. Εναι νάγκη ν παγρυπνονπάνω στν αυτό τους κα ν φροντίζουν μ' πιμέλεια πολλ ν εναι πάντοτε στενώτατα συνδεδεμένοι μ τν γιο Θεό. Ν νθυμονται δ τι θ κριθον πολ αστηρά, ἐὰν μελήσουν τ ργα, πο τος χει ναθέσει,  τυχνπερηφανευθον κα αθαδιάσουν πρς τν Κύριο το παντός. Ατ λλωστε φαίνεται καθαρ κα στ συνέχεια.
   2. Μετ τν διήγηση τς παραβολς  Κύριος ρώτησε τος διους τοςκροατς Του: ταν λοιπν ρθει στ μπέλι του « κύριος το μπελνος, τί ποιήσει», τί εναι δίκαιο κα πρέπον ν κάμει μ τος γεωργος κείνους;
   «Κακος κακς πολέσει ατούς», δωσαν αθόρμητη πάντηση λοι. Πρέπει ν τος ξολοθρεύσει κα μάλιστα μ θάνατο πολ σκληρό, ντάξιο τς φρικτς κακίας τους. Κατόπιν δ ν μπιστευθε τν μπελώνα σ’ λλους γεωργούς, ο ποοι «ποδώσουσιν ατ τος καρπος ν τος καιρος ατν». Κάθε φορ πο θά ‘ρχεται  ποχ τς καρποφορίας, θ το δίνουν τν καρππο το νήκει.
   , λοιπόν, συνεπέρανε  Κύριος, ατ κριβς θ συμβε κα μέ σς. Καπορ πς δν τ ντιλαμβάνεσθε. Δν διαβάσατε στ ερά βιβλία τν προφητικ λόγο; «λίθον ν πεδοκίμασαν ο οκοδομοντες, οτος γενήθη ες κεφαλν γωνίας». Ατη  πέτρα πο περιφρόνησαν κα πέταξαν μακρι σνκατάλληλη κα χρηστη ο κτίστες, ατ γινε τ θεμέλιο κα τ βασικγκωνάρι πάνω στ ποο στηρίχθηκε  οκία. «Παρ Κυρίου γένετο ατη», εναι ργο το διου το Δικαίου Θεο ατό. «Κα στι θαυμαστ ν φθαλμοςμν». Κα μένουν κπληκτα τ μάτια τν πιστν, πο διαπιστώνουν τν συγκλονιστικ ατ πέμβαση το Παντοδυνάμου κα Δικαίου Θεο.
   Ποι ταν  ξέλιξη τν γεγονότων κα μ πόση κρίβεια κπληρώθηκαν τλόγια ατά, σήμερα λοι τ γνωρίζουμε.
    Κύριος ποδοκιμάσθηκε κα ποκηρύχθηκε π τος βραίους τς ποχς Του ξω π τν «μπελώνα» Του, τν γία Πόλη, τν ερουσαλήμ. Δέχθηκε τν σταυρικ θάνατο, θάνατο πονείδιστο κα φρικτό. Κι μως Ατς νίκησε, Ατς πεκράτησε, Ατς θεμελίωσε τν νέο κόσμο, τν ποχ τς Χάριτος, τς λυτρώσεως, το γιασμο. Ατος συνεκέντρωσε τν λα το Θεο, τνσφάλισε στν κκλησία Του. Ατς λαμβάνει τώρα τος καρπος καδοξάζεται π λους.
   Τί κα ν παρχουν ρισμενοι θεληματικ τυφλοί, διεστραμμένοι στν ψυχκα φανατικο χθροί Του; Τί κα ν προσπαθον πάλι ν Τν «ποδοκιμάσουν», ν Τν δυσφημήσουν κα ν Τν συκοφαντήσουν; Τί κα ν θέλουν ν Τν ξορίσουν π κάθε τομέα τς ζως κα ν καθιερώσουν οκογένειες χωρς Χριστό, Σχολεα χωρς Χριστό, κοινωνία χωρς Χριστό; Ματαιοπονον!
   Τελικ  Χριστς θ πικρατήσει.  κκλησία Του θ γίνεται τ καταφύγιο κα  μόνη σωτηρία τν νθρώπων. κόμη κα τν διων τν σημερινν πολεμίων Του. Κα θ σώζονται ο καλοδιάθετες ψυχές. Θ τν πιστεύουν καθ προσκυνον μ θαυμασμ τ μεγαλεα το Θεο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια σας θα πρέπει να αναφέρονται στη συγκεκριμένη ανάρτηση και να διατυπώνονται κόσμια ακόμα και αν διαφωνείτε.

Παρακαλούμε να χρησιμοποιείτε ελληνικούς χαρακτήρες.